Σήμερα τα Μουσικά Προάστια δεν έχουν διάθεση για αναλύσεις, μουσικές, ιδέες και αναπολήσεις. Σήμερα σιωπούμε μπροστά στο εμφύλιο αίμα της Παλαιστίνης, του Λιβάνου, του Ιράκ, στον πόνο τον περασμένο και τον μελλούμενο. Σήμερα ρωτάμε μαζί με τον ποιητή: "Ποιος λιγοστεύει τ' άνθος απ' τη γη;"
ηρ.οικ.
-----
ΤΑ ΠΑΓΩΝΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
Τον άγγελο που ντύθηκες με νύχτα
τον είδα να φυλάει μια σκεπή.
Στα πόδια φώτα και στα χέρια νύχτα,
σημάδευε τα λόγια στη σιωπή,
πουλί μαλαματένιο μες στα δίχτυα.
Της θάλασσας παλεύουν τα παγώνια,
τον ύπνο φαρμακώνουν του ψαρά.
Μετάξι φέρνουν απ’ την Καρχηδόνα
και της παράδεισός μου τα νερά
βουλιάξανε κι ετούτο τον αιώνα.
Ποιος είναι ο φονιάς και ποιος δικάζει,
ποιος λιγοστεύει τ’ άνθος απ’ τη γη;
Ποιος ρήμαξε στου κόσμου το μαράζι
και στα βαθιά τον πήρε η ζωή
να μάθει καθαρά να λογαριάζει;
Στα χέρια σου κεντήσανε καράβι
για να ξεχνάς του πόντου τ’ ανοιχτά.
Σε σκοτεινό σε ρίξανε πηγάδι
μ’ Απρίλη μήνα και με θανατά
να βρεις την πληρωμή μες στο σκοτάδι.
(Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου, Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος, Εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη, Δίσκος: "Τροπάρια για Φονιάδες", 1977)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου