Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου που έρχεται, είμαστε περήφανοι που παρουσιάζουμε τρεις συνεντεύξεις από τρεις σημαντικές καλλιτέχνιδες, με άξονα αναφοράς τη Σοφία Βέμπο. Τις συνεντεύξεις από τη Λίνα Νικολακοπούλου, τη Χάρις Αλεξίου και τη Δήμητρα Γαλάνη, οι οποίες δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό ΒΗΜΑgazino (18 Ιουνίου 2006, αρ. 296), έλαβε ο έγκριτος δημοσιογράφος Αργύρης Παπαστάθης.
Της Ελλάδας φωνές
Χάρις Αλεξίου: «Είναι ωραίο να μαθαίνω ως σήμερα»
«Η Βέμπο μέχρι σήμερα ήταν και λίγο άγνωστος τόπος για εμένα» παραδέχεται η Χάρις Αλεξίου. «Είναι η πρώτη φορά που την προσεγγίζω ως τραγουδίστρια. Δεν υπήρξε για μένα μια φωνή-πρότυπο. Άκουγα τη Μαρίκα Νίνου, τις τραγουδίστριες του δημοτικού τραγουδιού, του λαϊκού και του ρεμπέτικου. Από εκείνες προσπαθούσα να κλέψω και να μάθω πράγματα». Το αφιέρωμα στη Βέμπο όμως έδωσε συνέχεια στη μακροχρόνια καλλιτεχνική σχέση της Αλεξίου με τη Λίνα Νικολακοπούλου και αποτελεί την αφορμή για να ξαναβρεθεί στη σκηνή με τη Δήμητρα Γαλάνη. «Αυτή η δουλειά είναι περισσότερο δουλειά της Λίνας. Η πρόταση του φεστιβάλ ήρθε μέσα από εκείνη σε μένα και την αποδέχτηλα αμέσως. Ακριβώς επειδή θα ήταν η Λίνα που θα έκανε την επιμέλεια και γιατί είναι μια δεύτερη πρόκληση να βρεθώ με τη Δήμητρα Γαλάνη ύστερα από τόσα χρόνια και να μοιραστούμε τις ερμηνείες αυτών των τραγουδιών. Η Λίνα έχει εντρυφήσει, έχει μελετήσει και έχει μιλήσει σε μένα και τη Δήμητρα για την ιστορία της Βέμπο, αφού την αντιμετωπίζει πλέον και σαν ιστορικός, αναλύοντας πολλές λεπτομέρειες. Με άλλα λόγια, δεν είναι ο άνθρωπος που απλώς έχει επιμεληθεί ένα πρόγραμμα» λέει η Αλεξίου για αυτή τη συνεργασία και συνεχίζει: «Για τα πρόσωπα που έχουν γράψει ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, που είναι ψηφίδες του πολιτισμού του τραγουδιού μας, οποιαδήποτε στιγμή είναι κατάλληλη για να τα “επισκεφθούμε”. Είτε σήμερα είτε αύριο».
Η Χάρις Αλεξίου επισημαίνει ότι, εκτός από τα αρχοντορεμπέτικα, το ελαφρό τραγούδι σπάνια το έχει αγγίξει. «Είναι μια άλλη άσκηση, αλλά και μια πρόκληση. Αυτή τη φορά, τραγουδώντας τα τραγούδια που έχει τραγουδήσει η Βέμπο, δοκιμάζω τη φωνή μου σε ένα άλλο ύφος. Αυτό που μου αρέσει είναι ότι προβάρω και ασκούμαι όχι μόνο για να μάθω το τραγούδι, τα λόγια του και τη μουσική του, αλλά και για να μπω σε έναν άλλον “τρόπο”. Βέβαια, πρέπει να περάσω μέσα από τον τρόπο της Βέμπο και μετά να τον φέρω στον δικό μου. Κάτι που κάνει ακόμη πιο ενδιαφέρουσα τη συμμετοχή μου σε αυτή τη δουλειά, διότι, όταν βρίσκεσαι σε χώρους που δεν έχεις κατακτήσει, μπαίνεις στη διαδικασία να μάθεις. Και είναι ωραίο να συμβαίνει αυτό έπειτα από τόσα χρόνια που είσαι μέσα στη δουλειά».
Πώς σκέπτεται να χειριστεί ερμηνευτικά τα τραγούδια της εποχής του 1940, αλλά και συνολικά το ρεπερτόριο της Βέμπο; «Ορισμένα τραγούδια όπως και να τα πούμε, αν είναι τόσο μαρκαρισμένα από έναν ερμηνευτή, ο κόσμος μπορεί την ίδια στιγμή που το τραγουδάς να ακούει τη φωνή του άλλου μέσα από σένα. Αυτά τα τραγούδια δεν χρειάζονται τη μεγάλη ερμηνεία, απλώς θέλουν τη φωνή σου για να περνούν τα λόγια και η μουσική στο κοινό». Ορισμένα από τα τραγούδια τη συγκινούν αληθινά, ενώ άλλα τα προσεγγίζει σχεδόν ακαδημαϊκά, αφού είναι συνδεδεμένα με μια συγκεκριμένη εποχή. «Αυτό που μου αρέσει σε αυτή την ιστορία είναι ότι δεν στέκομαι με δέος απέναντι στο πώς και στο τι έχει τραγουδήσει η Βέμπο. Στέκομαι με σεβασμό για αυτή τη γυναίκα με την τεράστια αξία και ό,τι κουβαλάει το όνομά της, και πολύ συνειδητοποιημένα θέλω να πω τραγούδια της με τον δικό μου τρόπο. Πολλές φορές είναι ένας λόγος που μου φαίνεται ξένος και στέκομαι απέναντί τους από την πλευρά της ερμηνεύτριας που μαθαίνει έναν ρόλο τον οποίο πρέπει να πει. Με ενδιαφέρει αυτό που σήμαινε και μπορεί να σημαίνει ακόμη για τους Έλληνες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου