Στην ιστοσελίδα της εφημερίδας των Χανίων "Πυξίδα" δημοσιεύεται μια πραγματικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη της μεγάλης αγάπης των Προαστίων... του Αργύρη Μπακιρτζή, στον Αντώνη Περιβολάκη. Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα:
Περνάω σε μια γενικότερη ερώτηση: Τι είναι ο Πολιτισμός σήμερα στην Ελλάδα; Τι έχει κάνει ο επίσημος φορέας του πολιτισμού στην Ελλάδα που είναι το υπουργείο;
Τι να σας απαντήσω τώρα σ’ αυτό. Θα με παρασύρετε σε βαρύγδουπες απαντήσεις. Με τις σημερινές συνθήκες δεν μπορεί το Υπουργείο να αναπτύξει πολιτισμό στην Ελλάδα. Και γενικά δεν είναι υπόθεση του Υπουργείου ο πολιτισμός. Επειδή δηλαδή ονομάζεται έτσι είναι και έτσι. Δε λέμε «ό,τι φαίνεται δεν είναι, ό,τι είναι δε φαίνεται»; Αυτό είναι απ’ το ΤΑΟ.
Υπάρχει ενδιαφέρον από μεριάς υπουργείου για τα θέματα πολιτισμού, χωρίς να απομονώνουμε την συγκεκριμένη κυβέρνηση; Εσείς εργάζεστε χρόνια σε αυτό. Ευτελίζεται σήμερα ο Ελληνικός πολιτισμός μέσω των γραφειοκρατικών του μηχανισμών;
Α.Μ. Κοιτάξτε, από μεριάς του υπουργείου, η ανάδειξη του πολιτισμού περιορίζονται σε ένα ελάχιστο κομμάτι αυτού που λέμε πολιτισμός. Υπάρχουν, στον τομέα που ασχολούμαι, άπειρα μνημεία με φοβερό ενδιαφέρον για τα οποία δεν νοιάζεται κανένας και τα οποία ρημάζουν. Το κράτος μοιάζει να μην ενδιαφέρεται. Ασχολείται με άλλα. Σα να το κάνει από υποχρέωση, άντε και για την τουριστική του εκμετάλλευση. Ακόμα και στη Βουλγαρία στις αρχές του ’70 υπήρχαν για παράδειγμα γύρω στους 70 αναστηλωτές όταν η Ελλάδα υπήρχαν μόνο δυο. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και σήμερα. Προφανώς είμαστε και βλάκες. Θα μπορούσαμε να έχουμε και οικονομικό όφελος από την ανάδειξη του πολιτισμού. Αλλά όλοι θέλουν να κερδίσουν εδώ και τώρα.
Τι να σας απαντήσω τώρα σ’ αυτό. Θα με παρασύρετε σε βαρύγδουπες απαντήσεις. Με τις σημερινές συνθήκες δεν μπορεί το Υπουργείο να αναπτύξει πολιτισμό στην Ελλάδα. Και γενικά δεν είναι υπόθεση του Υπουργείου ο πολιτισμός. Επειδή δηλαδή ονομάζεται έτσι είναι και έτσι. Δε λέμε «ό,τι φαίνεται δεν είναι, ό,τι είναι δε φαίνεται»; Αυτό είναι απ’ το ΤΑΟ.
Υπάρχει ενδιαφέρον από μεριάς υπουργείου για τα θέματα πολιτισμού, χωρίς να απομονώνουμε την συγκεκριμένη κυβέρνηση; Εσείς εργάζεστε χρόνια σε αυτό. Ευτελίζεται σήμερα ο Ελληνικός πολιτισμός μέσω των γραφειοκρατικών του μηχανισμών;
Α.Μ. Κοιτάξτε, από μεριάς του υπουργείου, η ανάδειξη του πολιτισμού περιορίζονται σε ένα ελάχιστο κομμάτι αυτού που λέμε πολιτισμός. Υπάρχουν, στον τομέα που ασχολούμαι, άπειρα μνημεία με φοβερό ενδιαφέρον για τα οποία δεν νοιάζεται κανένας και τα οποία ρημάζουν. Το κράτος μοιάζει να μην ενδιαφέρεται. Ασχολείται με άλλα. Σα να το κάνει από υποχρέωση, άντε και για την τουριστική του εκμετάλλευση. Ακόμα και στη Βουλγαρία στις αρχές του ’70 υπήρχαν για παράδειγμα γύρω στους 70 αναστηλωτές όταν η Ελλάδα υπήρχαν μόνο δυο. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και σήμερα. Προφανώς είμαστε και βλάκες. Θα μπορούσαμε να έχουμε και οικονομικό όφελος από την ανάδειξη του πολιτισμού. Αλλά όλοι θέλουν να κερδίσουν εδώ και τώρα.
Πώς βλέπετε τα πράγματα γενικότερα;
Α.Μ.: Μου βάζετε δύσκολη ερώτηση. Στην Ελλάδα η κατάσταση είναι δραματική. Υπάρχει μια καταλήστευση των πάντων. Το βλέπεις, το νιώθεις. Στην μεγαλούπολη μπορείς να φτιάξεις μικρές οάσεις. Στην επαρχία ξεπουλιούνται τα πάντα. Στην επαρχία υπάρχει μια ένοχη σιωπή, μια αίσθηση συνενοχής. Γι’ αυτό φεύγουν τόσοι απ’ τις μικρές πόλεις και πηγαίνουν άλλοι απ’ την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη στις μικρές πόλεις. Γιατί δε νιώθουν αυτή τη συνενοχή. Τα Χανιά, απ΄ όσο ξέρω, είναι ακόμα, ευτυχώς, από τις πολύ καλές περιπτώσεις. Πάντως, οι περισσότεροι μπαίνουν στα μεγάλα κόμματα, τα κόμματα εξουσίας, διότι είναι αποτυχημένοι στη δουλειά τους, διότι θέλουν να βγάλουν λεφτά, να κάνουν κομπίνες… Αυτό το βλέπουμε σε «επιφανή» στελέχη που βρίσκονται σε συγκεκριμένες θέσεις. Και είναι δύσκολο και επικίνδυνο να αντιστέκεσαι σε αυτούς. Πιστεύω πως όποιος στην Ελλάδα κάνει στοιχειωδώς καλά τη δουλειά του κινδυνεύει. Ζει με ένα φόβο. Ζούμε ένα μεσαίωνα βάρβαρο. Πάντως φιλοσοφώντας το λιγάκι, ίσως όταν τα πράγματα πηγαίνουν άσχημα, αυτό να μην είναι κατ΄ ανάγκη αρνητικό…
Α.Μ.: Μου βάζετε δύσκολη ερώτηση. Στην Ελλάδα η κατάσταση είναι δραματική. Υπάρχει μια καταλήστευση των πάντων. Το βλέπεις, το νιώθεις. Στην μεγαλούπολη μπορείς να φτιάξεις μικρές οάσεις. Στην επαρχία ξεπουλιούνται τα πάντα. Στην επαρχία υπάρχει μια ένοχη σιωπή, μια αίσθηση συνενοχής. Γι’ αυτό φεύγουν τόσοι απ’ τις μικρές πόλεις και πηγαίνουν άλλοι απ’ την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη στις μικρές πόλεις. Γιατί δε νιώθουν αυτή τη συνενοχή. Τα Χανιά, απ΄ όσο ξέρω, είναι ακόμα, ευτυχώς, από τις πολύ καλές περιπτώσεις. Πάντως, οι περισσότεροι μπαίνουν στα μεγάλα κόμματα, τα κόμματα εξουσίας, διότι είναι αποτυχημένοι στη δουλειά τους, διότι θέλουν να βγάλουν λεφτά, να κάνουν κομπίνες… Αυτό το βλέπουμε σε «επιφανή» στελέχη που βρίσκονται σε συγκεκριμένες θέσεις. Και είναι δύσκολο και επικίνδυνο να αντιστέκεσαι σε αυτούς. Πιστεύω πως όποιος στην Ελλάδα κάνει στοιχειωδώς καλά τη δουλειά του κινδυνεύει. Ζει με ένα φόβο. Ζούμε ένα μεσαίωνα βάρβαρο. Πάντως φιλοσοφώντας το λιγάκι, ίσως όταν τα πράγματα πηγαίνουν άσχημα, αυτό να μην είναι κατ΄ ανάγκη αρνητικό…
2 σχόλια:
Χαιρετώ σας Μουσικά Προάστια! Εξαίρετο blog έχετε, τι να λέμε... Ωραία ανακάλυψη κι αυτή η συνέντευξη του Μπακιρτζή που είναι πάντα απολαυστικός και, κυρίως, ουσιαστικός σε όσα λέει. Να'στε καλά!
Frank, ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια. Πράγματι, ο Μπακιρτζής έχει ενδιαφέροντα πράγματα να πει, και στα τραγούδια του, και πέρα από αυτά. Γεια και χαρά.
Δημοσίευση σχολίου