Μετά από ένα μήνα απουσίας από τα περίπτερα και υπό την απειλή πρόκλησης επεισοδίων, διαδηλώσεων, κλεισίματος δρόμων, και άλλων εκδηλώσεων λαϊκής οργής και στερητικών συνδρόμων, κυκλοφόρησε πρόσφατα το καινούργιο «Δίφωνο». Νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς, μεγαλύτερο σχήμα και τιμή, περισσότερα CD και προσθήκη DVD, αλλά με τον πυρήνα της συντακτικής ομάδας να είναι –ευτυχώς- σταθερός. Το έχει πει και ο μέγας Αλέφαντος: ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει.
Αντιγράφω από το σημείωμα του διευθυντή του περιοδικού, Κώστα Μπαλαχούτη: «…τα καλά τραγούδια δεν πεθαίνουν ποτέ. Πάντα ανακαλύπτονται, διασώζονται, δικαιώνονται και ταξιδεύουν στα χρόνια. Γι’ αυτά τα καλά τραγούδια, τους δημιουργούς και τους εκφραστές τους, τους φίλους, λάτρεις και υποστηρικτές τους, με ειλικρινή καθαρή ματιά, χωρίς πρακτικές και τακτικές, ξάστερα, το νέο Δίφωνο είναι ακόμα εδώ».
Στην ύλη του περιοδικού κυριαρχούν οι πολλές και καλές συνεντεύξεις, με εμπροσθοφυλακή την επιστροφή δύο κυριών του ελληνικού τραγουδιού, της Ελένης Βιτάλη και της Λένας Πλάτωνος, στη δισκογραφία. Έχουμε και λέμε:
- Ελένη Βιτάλη & Γιάννης Σπάθας, του Σπύρου Αραβανή
- Λένα Πλάτωνος & Γιώργος Χρονάς, του Αντώνη Μποσκοΐτη
- Νότης Μαυρουδής & Παναγιώτης Μάργαρης, του Μιχάλη Γελασάκη
- Βασίλης Δημητρίου, της Μαριάννας Παπάκη
- Μιλτιάδης Πασχαλίδης, του Αντώνη Μποσκοΐτη
- Βάσω Παπαντωνίου, της Λιάνας Μαλανδρενιώτη
- Gustavo Santaolalla, της Άννας Πασχαλίδου
- Μουαμέρ Κετέντζογλου, του Αλέξη Βάκη
- Βασίλης Χατζηνικολάου, του Σωτήρη Μπέκα
- Υπόγεια Ρεύματα, του Παναγιώτη Γιαννέλη
- Αρτέμης + Ευθύμης, του Παναγιώτη Γιαννέλη
- Νικολέττα Αναστασίου, του Σπύρου Αραβανή
- Γιάννης Χριστοδουλόπουλος, του Κώστα Αγοραστού
- Πυξίδα, του Κωνσταντίνου Δημόπουλου
- Stavento, του Κωνσταντίνου Δημόπουλου
- Βάσω Δημητρίου, του Ηρακλή Οικονόμου
- Κώστας Φασουλάς, του Ηρακλή Οικονόμου
Ξεχωρίζουν επίσης κάποια ιδιαιτέρως ψαγμένα θέματα, όπως η συζήτηση του Άγγελου Σφακιανάκη με τον πρωτοπόρο ηχολήπτη Γιάννη Σμυρναίο, το άρθρο «Από την οπερέτα και το κονσέρτο στη λαϊκή διασκέδαση» του Όθωνα Τσουνάκου, το αφιέρωμα στο σωτήριο έτος 1968 του Γιώργου Μητράκη, η αναφορά στη «Δημοτική μουσική και σύγχρονη δημιουργία» του Σωτήρη Μπέκα, οι αναφορές του Μιχάλη Πολυχρόνη στα εξαίρετα μουσικά μπλογκς της Κλέλιας (www.giatinarleta.blogspot.com), του Θανάση (www.arcofgreekmusic.blogspot.com) και του Μανώλη (www.rasoulis.blogspot.com) και φυσικά η τρυφερή ανάμνηση του Δημήτρη Λάγιου (πόσο μας λείπει σήμερα…) από τον Σπύρο Αραβανή.
Οι προσφορές του περιοδικού είναι σημαντικές και φροντίστε να μην πετάξετε κατά λάθος τη σημαντικότερη, δηλαδή την αφίσα με τα χαρακτικά του Τάσσου από τα εξώφυλλα δίσκων του ρεμπέτικου με τη Σωτηρία Μπέλλου. Παρακαλώ σας αγαπητοί μου περιπτεράδες, φροντίστε λιγουλάκι την αφίσα και μην τη διπλώνετε γιατί κόντεψα να πάθω έμφραγμα όταν είδα τις μορφές του μεγάλου χαράκτη φθαρμένες και τσαλακωμένες σαν μπακαλόχαρτο. Το έργο του Τάσσου -όπως και κάθε κομμουνιστή τα μαύρα περασμένα χρόνια- υπέφερε αρκετά από το επίσημο ελληνικό κράτος· ας μην υποφέρει και από τα περίπτερα…
Περνώντας στα CD, βρίσκουμε το «Τσιγγάνικο Πάθος» αφιερωμένο στο τσιγγάνικο τραγούδι στην Ελλάδα (με τα εμβληματικά «Το τραγούδι των γύφτων» του Διονύση Τσακνή και «Rom» του Νίκου Κυπουργού, και άλλα 11 τραγούδια και ορχηστρικά) και το «Ελληνικοί JAZZistes» με μια πραγματική επίδειξη δύναμης της εγχώριας τζαζ σκηνής (Mode Plagal, Μπαλταζάνης, Κοντραφούρης, Πατερέλης, Φακανάς, Κιουρτσόγλου, και βάλε…). Από DVD υπάρχει το «Τσιτσάνη Διάλογοι» με τον Σταύρο Ξαρχάκο και την Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής. Συμπέρασμα: μουσική και τραγούδια για όλα τα γούστα, χωρίς αποκλεισμούς, καθότι η τέχνη της μουσικής είναι μία.
Ποιες είναι λοιπόν για το Δίφωνο οι πρώτες εντυπώσεις των αναγνωστών του; Καλύτερο; Χειρότερο; Το ίδιο; Τι μας ενθουσιάζει; Τι μας ενοχλεί; Τι θέλαμε να αλλάξει και δεν άλλαξε; Τι άλλαξε που δεν θέλαμε να αλλάξει; Τι επιζητούμε για τη συνέχεια; Περιμένω με ενδιαφέρον τις δικές σας απαντήσεις, εντυπώσεις και κριτικές.
ηρ.οικ.
ΥΓ: Εννοείται ότι οι συνεντεύξεις της κιθαρίστριας Βάσως Δημητρίου και του στιχουργού Κώστα Φασουλά με πολλές και καυτές (!) προσθήκες θα μας κρατήσουν συντροφιά το καλοκαίρι και στα Μουσικά Προάστια, αφού όμως θα έχουμε όλοι πάει πρώτα μια βόλτα μέχρι το περίπτερο της γειτονιάς.
Αντιγράφω από το σημείωμα του διευθυντή του περιοδικού, Κώστα Μπαλαχούτη: «…τα καλά τραγούδια δεν πεθαίνουν ποτέ. Πάντα ανακαλύπτονται, διασώζονται, δικαιώνονται και ταξιδεύουν στα χρόνια. Γι’ αυτά τα καλά τραγούδια, τους δημιουργούς και τους εκφραστές τους, τους φίλους, λάτρεις και υποστηρικτές τους, με ειλικρινή καθαρή ματιά, χωρίς πρακτικές και τακτικές, ξάστερα, το νέο Δίφωνο είναι ακόμα εδώ».
Στην ύλη του περιοδικού κυριαρχούν οι πολλές και καλές συνεντεύξεις, με εμπροσθοφυλακή την επιστροφή δύο κυριών του ελληνικού τραγουδιού, της Ελένης Βιτάλη και της Λένας Πλάτωνος, στη δισκογραφία. Έχουμε και λέμε:
- Ελένη Βιτάλη & Γιάννης Σπάθας, του Σπύρου Αραβανή
- Λένα Πλάτωνος & Γιώργος Χρονάς, του Αντώνη Μποσκοΐτη
- Νότης Μαυρουδής & Παναγιώτης Μάργαρης, του Μιχάλη Γελασάκη
- Βασίλης Δημητρίου, της Μαριάννας Παπάκη
- Μιλτιάδης Πασχαλίδης, του Αντώνη Μποσκοΐτη
- Βάσω Παπαντωνίου, της Λιάνας Μαλανδρενιώτη
- Gustavo Santaolalla, της Άννας Πασχαλίδου
- Μουαμέρ Κετέντζογλου, του Αλέξη Βάκη
- Βασίλης Χατζηνικολάου, του Σωτήρη Μπέκα
- Υπόγεια Ρεύματα, του Παναγιώτη Γιαννέλη
- Αρτέμης + Ευθύμης, του Παναγιώτη Γιαννέλη
- Νικολέττα Αναστασίου, του Σπύρου Αραβανή
- Γιάννης Χριστοδουλόπουλος, του Κώστα Αγοραστού
- Πυξίδα, του Κωνσταντίνου Δημόπουλου
- Stavento, του Κωνσταντίνου Δημόπουλου
- Βάσω Δημητρίου, του Ηρακλή Οικονόμου
- Κώστας Φασουλάς, του Ηρακλή Οικονόμου
Ξεχωρίζουν επίσης κάποια ιδιαιτέρως ψαγμένα θέματα, όπως η συζήτηση του Άγγελου Σφακιανάκη με τον πρωτοπόρο ηχολήπτη Γιάννη Σμυρναίο, το άρθρο «Από την οπερέτα και το κονσέρτο στη λαϊκή διασκέδαση» του Όθωνα Τσουνάκου, το αφιέρωμα στο σωτήριο έτος 1968 του Γιώργου Μητράκη, η αναφορά στη «Δημοτική μουσική και σύγχρονη δημιουργία» του Σωτήρη Μπέκα, οι αναφορές του Μιχάλη Πολυχρόνη στα εξαίρετα μουσικά μπλογκς της Κλέλιας (www.giatinarleta.blogspot.com), του Θανάση (www.arcofgreekmusic.blogspot.com) και του Μανώλη (www.rasoulis.blogspot.com) και φυσικά η τρυφερή ανάμνηση του Δημήτρη Λάγιου (πόσο μας λείπει σήμερα…) από τον Σπύρο Αραβανή.
Οι προσφορές του περιοδικού είναι σημαντικές και φροντίστε να μην πετάξετε κατά λάθος τη σημαντικότερη, δηλαδή την αφίσα με τα χαρακτικά του Τάσσου από τα εξώφυλλα δίσκων του ρεμπέτικου με τη Σωτηρία Μπέλλου. Παρακαλώ σας αγαπητοί μου περιπτεράδες, φροντίστε λιγουλάκι την αφίσα και μην τη διπλώνετε γιατί κόντεψα να πάθω έμφραγμα όταν είδα τις μορφές του μεγάλου χαράκτη φθαρμένες και τσαλακωμένες σαν μπακαλόχαρτο. Το έργο του Τάσσου -όπως και κάθε κομμουνιστή τα μαύρα περασμένα χρόνια- υπέφερε αρκετά από το επίσημο ελληνικό κράτος· ας μην υποφέρει και από τα περίπτερα…
Περνώντας στα CD, βρίσκουμε το «Τσιγγάνικο Πάθος» αφιερωμένο στο τσιγγάνικο τραγούδι στην Ελλάδα (με τα εμβληματικά «Το τραγούδι των γύφτων» του Διονύση Τσακνή και «Rom» του Νίκου Κυπουργού, και άλλα 11 τραγούδια και ορχηστρικά) και το «Ελληνικοί JAZZistes» με μια πραγματική επίδειξη δύναμης της εγχώριας τζαζ σκηνής (Mode Plagal, Μπαλταζάνης, Κοντραφούρης, Πατερέλης, Φακανάς, Κιουρτσόγλου, και βάλε…). Από DVD υπάρχει το «Τσιτσάνη Διάλογοι» με τον Σταύρο Ξαρχάκο και την Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής. Συμπέρασμα: μουσική και τραγούδια για όλα τα γούστα, χωρίς αποκλεισμούς, καθότι η τέχνη της μουσικής είναι μία.
Ποιες είναι λοιπόν για το Δίφωνο οι πρώτες εντυπώσεις των αναγνωστών του; Καλύτερο; Χειρότερο; Το ίδιο; Τι μας ενθουσιάζει; Τι μας ενοχλεί; Τι θέλαμε να αλλάξει και δεν άλλαξε; Τι άλλαξε που δεν θέλαμε να αλλάξει; Τι επιζητούμε για τη συνέχεια; Περιμένω με ενδιαφέρον τις δικές σας απαντήσεις, εντυπώσεις και κριτικές.
ηρ.οικ.
ΥΓ: Εννοείται ότι οι συνεντεύξεις της κιθαρίστριας Βάσως Δημητρίου και του στιχουργού Κώστα Φασουλά με πολλές και καυτές (!) προσθήκες θα μας κρατήσουν συντροφιά το καλοκαίρι και στα Μουσικά Προάστια, αφού όμως θα έχουμε όλοι πάει πρώτα μια βόλτα μέχρι το περίπτερο της γειτονιάς.
6 σχόλια:
Καλημέρα! Το νέο Δίφωνο, κατά τη γνώμη μου, είναι το καλύτερο μουσικό περιοδικό που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα! Μου αρέσει πολύ το νέο στυλ, η ύλη είναι χορταστική, ο Ζήλος είναι στη θέση του οπότε δεν υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να ζητήσει κανείς! Το μόνο πρόβλημα είναι η τιμή που πιθανότατα θα απομακρύνει πολλούς... Είναι ένα θέμα που θα πρέπει να σκεφτείτε εκεί στο Δίφωνο. Και μια παράκληση: μη βάζετε τα CD και το DVD σε τόσο μεγάλες θήκες! Δεν έχουμε πού να τα βάλουμε! Χάθηκαν οι μικρές χαρτονένιες θήκες;
Ήταν ευχάριστη έκπληξη που από το νέο Δίφωνο δεν απουσιάζει κανείς από τον πυρήνα της συντακτικής ομάδας. Θα μου επιτρέψετε μερικά + και – του νέου Διφώνου:
+
1. η ύλη του παραμένει σε υψηλό επίπεδο (όπως και πριν)
2. τα θέματα και οι συνεντεύξεις εξακολουθούν να είναι προσεγμένα
3. το μεγαλύτερο μέγεθος είναι κι αυτό στα θετικά
4. 2 cd & 1 dvd! Πλούσιο σε “παροχές”
-
1. η τιμή
2. οι διαφημίσεις καταλαμβάνουν πολύ περισσότερο χώρο απ’ ότι θα έπρεπε. Υπάρχουν σελίδες όπου συρρικνώθηκαν στήλες όπως “τα κέρματα” του Ιωάννου και η στήλη της Μυτιληναίου για να χωρέσουν διαφημίσεις δίσκων, οι οποίες καταλαμβάνουν μεγαλύτερο όγκο από τα άρθρα! Στο πρώτο ξεφύλλισμα του περιοδικού νόμιζα ότι αυτές οι δύο στήλες είχαν καταργηθεί! Αργότερα τις … “ανακάλυψα” ανάμεσα στις διαφημίσεις
3. Αν δεν κάνω λάθος, δεν υπάρχει καμία στήλη για το ραδιόφωνο (εκτός κι αν χάθηκε κι αυτή στις διαφημίσεις και δεν την είδα)
4. Προκαλεί γέλια αυτού του είδους η χρήση του Photoshop στο εξώφυλλο αλλά και σε πολλά σημεία στις μέσα σελίδες του περιοδικού (ειδικά στις συνεντεύξεις). Εντάξει, είπαμε. Στην εποχή της εικόνας ζούμε. Ε! μην το παρακάνουμε! Καταντάει αστείο…
Καλή αρχή στο καινούργιο Δίφωνο. Τα θετικά του είναι πολύ περισσότερα από τα αρνητικά. Θεωρώ πως βελτιώθηκε η εικόνα και το περιεχόμενό του σε σχέση με πριν.
Εύχομαι να συνεχίσει την αντικειμενική παρουσίαση του καλού ελληνικού τραγουδιού και να μην προβάλλονται από δω και στο εξής μόνο οι δουλειές που ανήκουν στον όμιλο των Modern Times
Μια διόρθωση στο πιο πάνω σχόλιό μου: φυσικά και υπάρχει στήλη για το ραδιόφωνο! Βιάστηκα λιγάκι και γι’ αυτό ζητώ συγνώμη (και δε φταίνε οι πολλές διαφημίσεις …)
Μάκη, Μιχάλη, ευχαριστώ για τις παρατηρήσεις σας. Είμαι σίγουρος ότι οι υπεύθυνοι του περιοδικού έχουν επίγνωση των όποιων αδυναμιών και θα φροντίσουν για την εξάλειψή τους στο μέλλον.
Φιλικά,
Ηρακλής
Δε λες τίποτα! Αυτό με τα χαρακτικά του Τάσσου είναι μεγάλο θέμα. Οι περισσότεροι, να' σαι σίγουρος, δυστυχώς θα το πετάνε...
Ίσως έχεις δίκιο. Ελπίζω τουλάχιστον να πετάνε τα χαρακτικά επειδή δεν τα βλέπουν, και όχι αφού τα δουν...
Δημοσίευση σχολίου