Η Ρόζα, η Μαρίκα και η Φλέρυ
Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Η Ρόζα η Μαρίκα και η Φλέρυ
τα λέγανε μια ήσυχη βραδιά
στα πρόθυρα της Άνοιξης
κι η νύχτα είχε φέρει
εκείνα που πεθύμησε η καρδιά
Θυμήθηκε η Ρόζα πανηγύρια
που έπαιζε το μεθυσμένο ντέφι
τα μάτια του τσιγγάνου από σιντέφι
που δεν χωρούσαν δρόμοι και τσαντίρια
Βουβάθηκαν απότομα οι άλλες
σα να 'σπασε του χρόνου μια χορδή
και στάξανε δυο στάλες
στον έρωτα να κάνουνε σπονδή
Νοστάλγησε η Μαρίκα τον Βασίλη
και γύρισε στο Χάραμα μονάχη
να νιώσει πως ραγίζουνε κι οι βράχοι
σαν τραγουδούν δυο πικραμένα χείλη
Η Ρόζα η Μαρίκα και η Φλέρυ
φιλήθηκαν και είπαν "γεια χαρά"
οι δυο πήραν το δρόμο τους
για τ' ουρανού τα μέρη
κι η τρίτη χάθηκε απ΄την αγορά
Την είδαν στο Θιβέτ μ' ένα μαντήλι
αμίλητη τις προσευχές να λέει
ξυπόλητη το μύθο της να καίει
ν' ανάβει του μυαλού της το φιτίλι
Άρωμα από δάφνη – Ερωτικό (στη Σοφία Βέμπο)
Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Στη νύχτα πάλι χάνεται η μέρα
καπνός σε ασημένια ταμπακέρα
φλερτάρουν δυο ποτήρια στο τραπέζι
κι εγώ παλιό ραδιόφωνο που παίζει
Τριαντάφυλλο λικέρ στο μπουκάλι
στων ματιών σου μεθάω τη ζάλη
κι απ' το βάθος του χρόνου κρυμμένη
η Σοφία γελά δακρυσμένη
Επέτειος του σαράντα στο σχολείο
Ελλάδος παρελθόν και μεγαλείο
γιορτές σαν μουσική στο ίδιο τέμπο
μα πάντα μένει ροκ μόνο η Βέμπο
Σε ένα άρωμα πικρό σαν δάφνη
η ψυχή μου ρωτά κι όλο ψάχνει
αν η τύχη γεννά ατυχία
κι αν η δόξα σημαίνει ευτυχία
Από παλιό ραδιόφωνο εκπέμπω
τραγούδια με το αίσθημα της Βέμπο
γεμίζει από έρωτα το σπίτι
Γιαννίδη, Τραϊφόρο και Ραπίτη
Τριαντάφυλλο λικέρ στο μπουκάλι
στων ματιών σου μεθάω τη ζάλη
κι απ' το βάθος του χρόνου κρυμμένη
η Σοφία γελά δακρυσμένη
Σημαία μιας πορείας (στον Γρηγόρη Μπιθικώτση)
Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Σε εκκλησιές ταπεινές κερί θ' ανάψω
και μ' έναν άνεμο παλιό θεού πνοή
αυτό το ξύλο της φωνής σου θα το κάψω
να ευωδιάσει μύρο η μέσα μου ζωή
Σε λιτανείες της βροχής, σ' άγριους δρόμους
μάζεψες όλα τα σχοισμένα μου πανό
μ' ένα τραγούδι σου με σήκωσες στους ώμους
το χώμα μου 'δειξες και το πες ουρανό
Φωνή που υψώθηκε σημαία μιας πορείας
χειμώνα δύσκολο και άνοιξη ακριβή
σημάδι πάνω στο κορμί της ιστορίας
τραγούδι ατίθασο που σπάει το κλουβί
Αυτά τα δάκρυα θα φανούν κι όταν στεγνώσουν
δεν έχει τρόπο η αγάπη να κρυφτεί
ξέρω πως μόνο τα τραγούδια σου θα νιώσουν
που έχω τόσο τη ζωή ερωτευτεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου