Εκδήλωση – αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι διοργανώνει το ΚΚΕ στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 90 χρόνια από την ίδρυσή του. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί σήμερα Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου, στις 8:30 μμ, στη Ρωμαϊκή Αγορά, στην Πλάκα.
Συμμετέχουν η συμφωνική ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων υπό τη Διεύθυνση του μαέστρου Λευτέρη Καλκάνη, η μεικτή χορωδία του Δήμου Αθηναίων υπό τη Διεύθυνση του μαέστρου Σταύρου Μπερή, οι σολίστ, Γιάννης Σπάθας και Εύα Φάμπα, και ο τραγουδιστής Βασίλης Λέκκας.
-----
Ένα πολύ ωραίο σχετικό κείμενο του συνθέτη Νότη Μαυρουδή βρήκαμε και παραθέτουμε από την ιστοσελίδα www.tar.gr και βρίσκεται ΕΔΩ
"Κομματικά ανοίγματα στον Χατζιδάκι…"
Ιδιαίτερη χαρά ένοιωσα όταν διάβασα σήμερα πως το ΚΚΕ οργανώνει συναυλία αφιερωμένη στον Μάνο Χατζιδάκι, στη Ρωμαϊκή αγορά (8 Σεπτεμβρίου 2008). Μα –θα μου πεις- είναι η πρώτη φορά που θα γίνει συναυλία του συνθέτη στον ίδιο χώρο; Όχι ασφαλώς. Θα είναι όμως η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος πολιτικός – κομματικός χώρος θα κάνει επίσημα μια τέτοια …υπέρβαση.
Να την χαιρετίσουμε. Να την χαιρετίσουμε με ενθουσιασμό, αφού, έτσι όπως το είχα καταλάβει εγώ, στη σκέψη αυτού του κόμματος υπάρχουν δυο αποχρώσεις συνθετών: εκείνοι του λαού, και οι άλλοι, οι απέναντι. Οι αντιλαϊκοί. Ο συχωρεμένος εθεωρείτο ότι ανήκε στους ...δεύτερους(!!! ) αφού ουδέποτε σήκωνε σε γροθιά το αριστερό του χέρι και -επιπλέον- στηλίτευε πάντα τις κομματικές και πνευματικές αγκυλώσεις από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και όσους συντηρούσαν παλαιά δόγματα.
Με αυτή την έννοια, η οργάνωση συναυλίας από το ΚΚΕ στον Μάνο Χατζιδάκι, στοιχειοθετεί «άνοιγμα» από εκείνα που ονομάζονται «ιστορικά» και «καραμπινάτα», όσο και αν αυτή η αναγνώριση έρχεται καθυστερημένα μερικές δεκαετίες…
Το θέμα δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο και να προσποιηθούμε πως ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος έκανε μια συναυλία όπως οι υπόλοιπες που οργανώνει στις διάφορες εκδηλώσεις του. Θα ήταν επίσης ενδιαφέρον να δούμε εάν μια τέτοια συναυλία – αφιέρωμα, θα περιοριστεί αποκλειστικά και διεκπεραιωτικά στο μουσικό μέρος ή εάν θα υπάρξει και κάποια ομιλία σημαίνοντος στελέχους του κόμματος που θα αναφέρει τους λόγους μιας άλλης «οπτικής» ή μιας άλλης εποχής που …διορθώνει κάτι που οι νέες εποχές και τα νέα δεδομένα απαιτούν.
Το ΚΚΕ επανατοποθετείται. Αυτό δεν είναι κακό, αντιθέτως, αποκαθιστά τον Χατζιδάκι στη συνείδηση όλων όσοι είχαν σχηματίσει εντύπωση πως εξέφραζε «δεξιές» και συντηρητικές (!!! ) αντιλήψεις. Όμως, όποιος θεωρούσε κάτι τέτοιο, απλώς δεν γνώριζε τον άνθρωπο και εθελοτυφλούσε και υποτασσόταν σε ιδεοληψίες του κόμματος ή των δύστροπων καιρών. Ο Χατζιδάκις ήταν πρωτίστως άνθρωπος του πνεύματος και ασυμβίβαστος. Πρωτοστατούσε στον καταγγελτικό λόγο, αδιαφορώντας για τις πολιτικές αποχρώσεις και τα κομματικά κατεστημένα, που συγκρουόταν πολλές φορές μαζί τους. Υπήρξε αυτόνομος - αυθύπαρκτος και από πολύ νωρίς δεν δίσταζε να έρθει σε κάθετη ρήξη με ό,τι θεωρούσε πως συμβάλει στη δημιουργία λιμναζόντων υδάτων. Όλα αυτά σημαίνουν πως ερχόταν σε ρήξη με ό,τι κομματικό πάγωνε και ακινητοποιούσε τη σκέψη και τον προοδευτικό εκσυγχρονισμό. Όλα αυτά επίσης, σημαίνουν πως ο συνθέτης δεν δίσταζε (εκτός από τις δεξιές πολιτικές ) να συγκρουστεί και με την αριστερά και ιδιαίτερα με ένα μεγάλο κομμάτι της…
Για να επανέλθουμε λοιπόν, λέω πως το αφιέρωμα του Σεπτεμβρίου στον Χατζιδάκι από το ΚΚΕ, θα φέρει στο φως (υποθέτω) πολλές συζητήσεις γύρω από τον χρόνο που έχασε το κόμμα αυτό, ώσπου να αποφασίσει να αποκαταστήσει όχι έναν δικό του αγωνιστή (βεβαίως - βεβαίως ) αλλά, πάντως, έναν από τους πιο χρήσιμους πολίτες αυτής της χώρας, αυτού του πολιτισμού.
Νότης Μαυρουδής
(από την Ελευθεροτυπία, 23/5/08 )
8 σχόλια:
Μερικές φορές η εικόνα που σχηματίζουμε για την αντιμετώπιση του Β τρίτου από τον Α θολώνει από τα στερεότυπα που έχουμε για τον Α. Αυτά τα ίδια στερεότυπα που θέλουν όσους είμαστε ψηφοφόροι του ΚΚΕ να είμαστε άβουλοι παπαγάλοι ορατών και αοράτων κομματικών γραμμών.
Ως έτερο ψηφοφόρο του ΚΚΕ -από άποψη κι όχι απλά αντίδραση-με ικανοποιεί που ασχολήθηκε με τον Χατζιδάκι το κόμμα, αφιερώνοντάς του ολόκληρη προφεστιβαλική εκδήλωση και μάλιστα σ'έναν σημαίνοντα χώρο. Το ότι πολιτικά ο Χατζιδάκις ανήκε στη Δεξιά, άρα κατ'εμέ σε μια αντιδραστική και οπισθοδρομική ιδεολογικά παράταξη, δεν τον εμπόδισε να είναι βαθύτατα ρηξικέλευθος και επαναστατικός στη μουσική του. Και δεν εννοώ βέβαια το '' Μες σ' αυτή τη βάρκα είμαι μοναχή'' και τέτοιου είδους τραγούδια που ο άνθρωπος συνέθεσε για βιοπορισμό,αλλά έργα όπως το Reflections, Το χαμόγελο της Τζοκόντα και φυσικά ο Μεγάλος Ερωτικός. Άλλωστε ήταν κοινός τόπος εδώ και χρόνια ανάμεσα στους μουσικούς, μέλη και φίλους, της παράταξης ότι ο Χατζιδάκις πρέπει να αποκατασταθεί ''πολιτικά'' και απο το ΚΚΕ. Αν και πιστεύω ότι πολλές φορές ο Μάνος είχε άδικο στις συγκρούσεις του με το κόμμα, ακριβώς επειδή πολιτικά ανήκε στο συγκεκριμένο χώρο και αν το ΚΚΕ έβλεπε δογματικά κάποια πράγματα απ'τη δική του οπτική, άλλο τόσο-κακά τα ψέμματα-δογματικά τα'βλεπε κι ο Χατζιδάκις. Απ'τη δική του οπτική κι αυτός..
Κατά τη γνώμη μου, ανοίγει ένα τεράστιο θέμα, τόσο το κείμενο του κου Μαυρουδή, όσο και η ίδια η κίνηση του ΚΚΕ να διοργανώσει μια τέτοια συναυλία τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Για να μην καταχραστώ τον χώρο σας, θα αναφερθώ μονάχα στην αμιγώς καλλιτεχνική αξία αυτής της συναυλίας. Θεωρώ πως, τόσο η συμφωνική ορχήστρα και η χορωδία του Δήμου Αθηναίων, όσο και ο Βασίλης Λέκκας (του 2008, και όχι του 1986 της “Ρωμαϊκής Αγοράς” ή του 1983 όπως τον ακούσαμε στις “Μπαλάντες της Οδού Αθηνάς”), δε μπορούν να εκφράσουν καλλιτεχνικά το έργο του Μάνου Χατζιδάκι. Έχω την αίσθηση, ότι οι διοργανωτές επέλεξαν (για πολλούς και διάφορους λόγους) την συγκεκριμένη χρονική στιγμή να …“νομιμοποιήσουν” τον Μάνο Χατζιδάκι στη συνείδηση των ψηφοφόρων τους, όμως επέλεξαν (πιθανόν από ανάγκη) μια ορχήστρα και μια χορωδία που ουδέποτε είχε και εξακολουθεί να μην έχει καμία σχέση με το έργο του Μάνου Χατζιδάκι, και έναν ερμηνευτή που η φωνή του εδώ και χρόνια έχει πάψει να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των τραγουδιών του ΜΧ. Μπορεί η συναυλία να εξυπηρετεί διάφορους άλλους σκοπούς, καλλιτεχνικά όμως, θεωρώ πως είναι μια διοργάνωση φτιαγμένη “στο πόδι”, χωρίς καμία αισθητική σχέση με το έργο του Μάνου Χατζιδάκι.
Ο Μάνος Χατζιδάκης έχει "νομιμοποιηθεί" στη συνείδηση των ψηφοφόρων της "ευρύτερης αριστεράς" (τι φρουΐ-ζελέ όρος κι αυτός...)πολύ πριν "νομιμοποιηθεί" στη συνείδηση των ψηφοφόρων της διπολικής κεντροδεξιάς. Και στο κάτω-κάτω γιατί πέφτω κι εγώ στη λούμπα της πολιτικοποίησης του Έρωτα;
Φυσικά αυτή η πρωτοβουλία του ΚΚΕ μπορεί να ερμηνευθεί μέσα από πολλαπλές αναγνώσεις και ερμηνείες. Όπως και να 'χει, τέτοια "ανοίγματα" (που όπως σωστά αναφέρεται στη συζήτηση δεν πρόκειται για ανοίγματα όταν μιλάμε για έναν ριζοσπαστικό, ανατρεπτικό Χατζιδάκι) είναι καλοδεχούμενα.
Όσο για το καλλιτεχνικό κομμάτι, στο αρχικό Δελτίο Τύπου συμπεριλαμβάνονταν και άλλοι τραγουδιστές που δυστυχώς ξέμειναν στο δρόμο. Και ο Λέκκας πάντως είναι μια σταθερή αξία στο Χατζιδακικό σύμπαν. Αν δεν κάνω λάθος, είχε κατέβει και υποψήφιος με το ΚΚΕ στις εκλογές. Οπότε κατά κάποιο τρόπο συνιστά ο ίδιος ένα σμίξιμο των δύο κόσμων του ΚΚΕ και του Χατζιδάκι.
Όσο για τα στερεότυπα που αναφέρει ο Στρατηλάτης, κακώς υπάρχουν, αλλά δυστυχώς ποτέ δεν γεννιούνται μόνο εξαιτίας αυτών που τα πρεσβεύουν. Δηλαδή, εάν είχε γίνει αυτή η εκδήλωση νωρίτερα, θα είχε προλάβει και τα όποια στερεότυπα ως προς τη σχέση ΚΚΕ και Χατζιδάκι. Όσο για τα άλλα, τα κομματικά στερεότυπα, ουδέν σχόλιον καθότι το μπλογκ είναι μουσικό αλλά και κομματικά πολυσυλλεκτικό!
Ηρ.
@Ίσως βρε παιδιά να κατάλαβε επιτέλους το ΚΚΕ πως ο Χατζιδάκης ήταν ο πιο αριστερός από όλους τους συνθέτες (αριστερός βλέπε ανατρεπικός, προοδευτικός μα κυρίως ελεύθερος. Αυτό δηλ. που δεν χαρακτηρίζει ακριβώς το ΚΚΕ)
Θεωρώ την άποψη του μάκη ως την πιο σωστή, αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα έξω από κάθε συναισθηματισμό. Τώρα τον θυμήθηκε το ΚΚΕ τον Χατζιδάκι; Ποτέ δεν ειν' αργά, θα πει κάποιος. Κι εγώ θα του αντιπρότεινα να διαβάσει ολόκληρο το σχόλιο αυτό του μάκη σε όλες του τις λεπτομέρειες.
Η συναυλία (ό,τι πρόλαβα να ακούσω) ήταν καλή, με εξαίρεση κάποιες επιλογές της ηχοληψίας (δεν ακουγόταν αρκετά η χορωδία, υπερτονίζονταν οι σολίστ κλπ). Σχετικά με τον Λέκκα, υποκειμενικά μου άρεσε, πιο δωρικός και κατασταλαγμένος από άλλες φορές που τον έχω ακούσει, λιγότερο "σκηνικός". Τονίζω βέβαια το "υποκειμενικά", καθότι δεν υπάρχουν αντικειμενικά και αποδεκτά από όλους κριτήρια. Εντυπωσιακός ο όγκος του κόσμου, κρεμόταν στην κυριολεξία από τα κάγκελα. Μακάρι αυτή η πρωτοβουλία να έχει και συνέχεια στην ουσία της, δηλαδή στην αποδοχή προσώπων και πραγμάτων πέρα από ταμπέλες και οπαδισμούς.
Ηρ.
Δημοσίευση σχολίου