«Στη δική μου περίπτωση θα ήταν δύσκολο να μην ασχοληθώ με τη μουσική. Όλη η οικογένειά μου έπαιζε μουσική, και ειδικά ένα ακορντεόν που είχαμε στο σπίτι. Πριν γίνω δέκα ετών είχα ήδη το πρώτο μου πιάνο, δώρο από τον παππού μου. Ωστόσο, εμένα η πολιτική με έκανε μουσικό. Το ’70 ήμουν φοιτητής Φιλοσοφίας στη Ρώμη και ταυτόχρονα οργανωμένος στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Η εποχή ήταν συναρπαστική, όλοι περιμέναμε ότι οι προσπάθειές μας θα άλλαζαν πραγματικά την ιταλική κοινωνία. Οι σύντροφοί μου τότε ήξεραν ότι παίζω πιάνο και έχω ταλέντο στη μουσική και με έβαλαν να γράφω τη μουσική υπόκρουση σε κάποια ειδησεογραφικά ντοκιμαντέρ που έφτιαχναν. Τότε ο αγώνας ήταν ανάμεσα στις τάξεις, σήμερα ανάμεσα στις θρησκείες και τις εθνότητες. Στην ουσία, όμως, πίσω από την «ιδεολογική» βιτρίνα, κρύβεται μόνο το πετρέλαιο και όσοι κερδοφορούν από αυτό».
Νικόλα Πιοβάνι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου