ΓΙΑΝΝΟΣ ΑΙΟΛΟΥ – ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΛΕΟΝΤΙΟΥ
AMOROSA
MALADIE D’ AMOUR
Στην Amorosa συναντάμε δώδεκα ερωτικά τραγούδια σε στίχους και μουσική του Γιάννου Αιόλου, ερμηνεία της Μαρίας Παπαλεοντίου, και τη συμμετοχή της Βουλγαρικής Συμφωνικής Ορχήστρας SIF 309. Στιχουργικά, κυριαρχεί το ερωτικό συναίσθημα σε όλες του τις εκφάνσεις, με μοτίβα από τη φύση και χωρίς αμπελοφιλοσοφίες και κοινοτοπίες του στυλ «λάθος-πάθος». Ο δίσκος ταξιδεύει τον ακροατή σε μονοπάτια τρυφερότητας και μελαγχολίας, τα οποία ανοίγει η λυρική και με Μεσογειακές επιρροές μουσική του Αιόλου, και ακολουθεί με άνεση η ερμηνεύτρια. Η Παπαλεοντίου φέρει μια βαθιά εκφραστικότητα και ένα εγγενές πάθος, στοιχεία άμεσα συνδεδεμένα με την εμπειρία της στο λαϊκό τραγούδι.
Νομίζω πάντως ότι η μίξη του ήχου αδικεί την ερμηνεύτρια έναντι της ορχήστρας, ως προς την χαμηλή ένταση της πρώτης. Νομίζω επίσης ότι στην ουσία η συμφωνική ορχήστρα και τα παραδοσιακά όργανα που προστέθηκαν σ’ αυτήν δεν συνοδεύουν τη φωνή αλλά την αναπαράγουν μονοφωνικά. Με άλλα λόγια, τα τραγούδια παραπέμπουν σε αυτόνομα «κινηματογραφικά» ορχηστρικά, στα οποία προστέθηκε η φωνή κατόπιν εορτής. Πέρα όμως από τις όποιες επιμέρους ενστάσεις, ο δίσκος θα εκπλήξει ευχάριστα τον ακροατή, λόγω του μελωδικού λυρισμού του συνθέτη, αλλά και της φρέσκιας και άκρως ταξιδιάρικης ερμηνείας μιας νέας και πολλά υποσχόμενης τραγουδίστριας.
Ηρακλής Οικονόμου
(Εφημερίδα ΕΠΟΧΗ)
AMOROSA
MALADIE D’ AMOUR
Στην Amorosa συναντάμε δώδεκα ερωτικά τραγούδια σε στίχους και μουσική του Γιάννου Αιόλου, ερμηνεία της Μαρίας Παπαλεοντίου, και τη συμμετοχή της Βουλγαρικής Συμφωνικής Ορχήστρας SIF 309. Στιχουργικά, κυριαρχεί το ερωτικό συναίσθημα σε όλες του τις εκφάνσεις, με μοτίβα από τη φύση και χωρίς αμπελοφιλοσοφίες και κοινοτοπίες του στυλ «λάθος-πάθος». Ο δίσκος ταξιδεύει τον ακροατή σε μονοπάτια τρυφερότητας και μελαγχολίας, τα οποία ανοίγει η λυρική και με Μεσογειακές επιρροές μουσική του Αιόλου, και ακολουθεί με άνεση η ερμηνεύτρια. Η Παπαλεοντίου φέρει μια βαθιά εκφραστικότητα και ένα εγγενές πάθος, στοιχεία άμεσα συνδεδεμένα με την εμπειρία της στο λαϊκό τραγούδι.
Νομίζω πάντως ότι η μίξη του ήχου αδικεί την ερμηνεύτρια έναντι της ορχήστρας, ως προς την χαμηλή ένταση της πρώτης. Νομίζω επίσης ότι στην ουσία η συμφωνική ορχήστρα και τα παραδοσιακά όργανα που προστέθηκαν σ’ αυτήν δεν συνοδεύουν τη φωνή αλλά την αναπαράγουν μονοφωνικά. Με άλλα λόγια, τα τραγούδια παραπέμπουν σε αυτόνομα «κινηματογραφικά» ορχηστρικά, στα οποία προστέθηκε η φωνή κατόπιν εορτής. Πέρα όμως από τις όποιες επιμέρους ενστάσεις, ο δίσκος θα εκπλήξει ευχάριστα τον ακροατή, λόγω του μελωδικού λυρισμού του συνθέτη, αλλά και της φρέσκιας και άκρως ταξιδιάρικης ερμηνείας μιας νέας και πολλά υποσχόμενης τραγουδίστριας.
Ηρακλής Οικονόμου
(Εφημερίδα ΕΠΟΧΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου