Ακούγοντας με αρκετή καθυστέρηση τον δίσκο Cafe de l' Art VI, της γνωστής σειράς των Νότη Μαυρουδή - Παναγιώτη Μάργαρη, σκάλωσα σε δύο κομμάτια (τρία, αν βάλεις και το αρνητικό μου σκάλωμα στην επιδερμική, προσχηματική ερμηνεία του Αλιάγα στο "Ne me quitte pas"). Το ένα, η συγκλονιστική κατάθεση του Θηβαίου στο "Corsica". Το άλλο, η ορχηστρική εκδοχή του "Que Hiciste", της γνωστής επιτυχίας που τραγούδησε η Τζένιφερ Λόπεζ, νομίζω το 2006. Η κιθαριστική και ενορχηστρωτική ιδιοφυία του Μαυρουδή μετατρέπει ένα ποπ hit σε ορχηστρικό απαιτήσεων, βγαλμένο από τα πιο μαγευτικά σοκάκια της Λατινοαμερικάνικης πολιτείας. Απλά και καθαρά, οι δύο κιθαριστές δείχνουν πόσο σαθρά είναι τα θεμέλια των βεβαιοτήτων μας, και πόσο σχετικά είναι τα σύνορα της τέχνης. Πραγματικά, θα ήθελα να ακούσω και να δω τη συγκεκριμένη εκδοχή με τη φωνή της Λόπεζ και τους Μαυρουδή - Μάργαρη δίπλα της, σε μια ακουστική συνύπαρξη επί σκηνής. Και, παραδίπλα, να είναι μαζεμένοι όλοι οι κουλτουριάρηδες της Αθηναϊκής κοινωνίας, να παθαίνουν υστερία και να σκίζουν τα ρούχα τους μπροστά στην ιεροσυλία! Σε αυτούς, που σκανδαλίζονται με κάθετί που ξεφεύγει από τις έντεχνες εμμονές τους, που με τις βουτιές τους στο "ποιοτικό" τραγούδι και τις δημόσιες σχέσεις τους καταδικάσαν μια γενιά στα πιο βαθιά χασμουρητά, αφιερώνω με αγάπη το βιντεάκι της εκρηκτικής Λόπεζ!
ηρ.οικ.
5 σχόλια:
Καλημέρα Ηρακλή! Πολύ μου άρεσε αυτό το ποστ! Αρκετά πια με τους δήθεν "ποιοτικούς"!
Ηρακλή καλημέρα,
Οι εμμονές τα κλισέ και οι ταμπέλες σκοτώνουν το τραγούδι
Τα δήθεν τραγούδια υπάρχουν και στις δυο όχθες ( αν υπάρχουν και αυτές )
Θυμάμαι τι λέγανε οι δήθεν για τα Δήθεν και την Εκδίκηση της γυφτιάς
του Ξυδάκη.
Τέλος πάντων όσα δεν φτάνει η αλεπού πηδάει και τα πιάνει.
Δημήτρης Θ.
Υ.Γ. στης 3 Ιανουαρίου σου έστειλα για δεύτερη φορά τα παρακάτω στιχάκια που που μάλλον δεν δημοσίευσες
Σας γράφω πάλι από ανάγκη
Μάνο, Λευτέρη, Νίκο, Ηλία
στίχοι ωραίοι σαν αμαρτία
τα τραγούδια σας πουλήσαν φτηνά
τώρα οι χορτάτοι τραγουδάν φτωχολογιά
τότε η μαρκίζα ήταν τραγούδι
που φώτιζε της μοναξιάς την εκδρομή
τώρα φωτίζει το σκυλάδικο τραγούδι
με φτήνια σε μια νέον επιγραφή
και συ γαρύφαλλο στ’ αφτί
μες το πανέρι έχεις κρυφτή
που πετάνε νεοέλληνες στις πίστες
σε ξοδέψανε λουλούδι μου στις νύχτες
φεγγάρι μου σε δώσαν στα σκυλιά
τραγούδια να φωτίσουνε θαμπά
και αντί φεγγάρι μου για μάγια
μας φάγανε καρδιά μου τα σκοτάδια
Δημήτρης Θεολόγου
Γεια σου Μιχάλη, εμ, δεν είναι κατάσταση αυτή, γεμίσαμε ποιότητα! Τα ξαναλέμε διαδικτυακώς.
Δημήτρη, γεια και χαρά, σε ευχαριστώ για τους στίχους που έστειλες, έχει μαζευτεί πολύ υλικό προς δημοσίευση στο μπλογκ και πολλή δουλειά εκτός μπλογκ, οπότε υπομονή. Πάντως, μιας και ασχολείσαι, άκουσα ότι το περιοδικό Όασις θα κάνει (ή κάνει ήδη) διαγωνισμό στίχου. Τσέκαρέ το.
Ο δίσκος αυτός ήταν από τους καλύτερους της περασμένης χρονιάς.
Απίστευτη η ερμηνεία του Θηβαίου!
Οι ταμπέλες και οι εμμονές μόνο κακό κάνουν στο τραγούδι και τη μουσική.
Χαιρετώ
Χαίρε Stepas, συμφωνώ απόλυτα με την άποψή σου, όσο για τον Θηβαίο έμεινα κι εγώ έκπληκτος με την ουσιαστική ερμηνεία του. Τα ξαναλέμε!
Δημοσίευση σχολίου