Από τη σοδειά του 2009, είχα ξεχωρίσει μέχρι σήμερα δύο τραγούδια: το "Πίσω απ' τα ασθενοφόρα" με τη Δανάη Παναγιωτοπούλου από το δίσκο HOMO LOGOTYPUS και την "Επιστροφή" με τη Σοφία Παπάζογλου από τον δίσκο ΦΑΓΙΟΥΜ. Πλέον προστέθηκε και τρίτο στην παρέα μου: Αλκίνοος Ιωαννίδης, "Πέρασμα", από τη ΝΕΡΟΠΟΝΤΗ. Με συγχωρείτε, αλλά τι έγραψε ο άνθρωπος; Τι αριστούργημα ήχων και αισθήσεων είναι αυτό; Η ακρόασή του μου έφερε στο νου τον δίσκο "Preisner's Music", μια αναδρομή στο έργο του Πολωνού συνθέτη Zbigniew Preisner ηχογραφημένη στο ορυχείο αλατιού Wieliczka στην Πολωνία, 130 μέτρα κάτω από τη γη. Φταίει η Σόνια Θεοδωρίδου γι' αυτό τον συνειρμό, φταίει και ο Ιωαννίδης. Το "Πέρασμα" του πάει τη μουσική στα νοητά όριά της, απογυμνόνωντάς την από οτιδήποτε άλλο εκτός της πανάρχαιας πηγής της τέχνης: του δέους απέναντι στη ζωή και το θάνατο. Το "Πέρασμα" σε φέρνει αντιμέτωπο με τις πιο δύσκολες, τις πιο δυσεύρετες αλήθειες, εκείνες που αποκαλύπτονται περπατώντας μόνος κάτω από ένα φεγγάρι ή πλάι σε ένα ηλιοβασίλεμα. Περαστικός, βλέπεις, ο άνθρωπος, και τι μένει από το πέρασμά του; Το φως, μόνο το φως. ηρ.οικ.
ΠΕΡΑΣΜΑ
(Αλκίνοος Ιωαννίδης)
Αργά αργά θα γείρω
σαν μέρα που περνά
Στην αγκαλιά σου θα χαθώ
και θ’ ανατείλω
σαν μέρα που περνά
Στην αγκαλιά σου θα χαθώ
και θ’ ανατείλω
πρώτη φορά
Οι ανάσες και τα χέρια
τα λόγια, τα κορμιά
οι αναστεναγμοί του κόσμου
οι αναστεναγμοί του κόσμου
και τα γέλια
τώρα θα γίνονται ξανά.
τώρα θα γίνονται ξανά.
Γλιστράμε και περνούμε
κι αν μένει κάτι εδώ
είναι το φως που μας χαρίστηκε
κι αν μένει κάτι εδώ
είναι το φως που μας χαρίστηκε
να δούμε
μες τη ζωή εσύ κι εγώ.
μες τη ζωή εσύ κι εγώ.
Τα χρόνια θα μας λιώσουν
κι αν μένει κάτι εδώ
θα ‘ναι το φως που είχαν οι μέρες
κι αν μένει κάτι εδώ
θα ‘ναι το φως που είχαν οι μέρες
πριν τελειώσουν
μόνο το φως.
μόνο το φως.
10 σχόλια:
Πραγματικά συγκινητικό & υποβλητικό. Εξαιρετική ποιητική και μουσική έμπνευση. Ευχαριστούμε που μας έδωσες την δυνατότητα αυτής της ακρόασης.
Αγαπητέ Οδυσσέα, όπως ακριβώς το γράφεις, έμπνευση! Να διευκρινίσω μόνο ότι το βίντεο υπήρχε στο youtube και εγώ απλά παραπέμπω σε αυτό. Το αν πρέπει να υπάρχει το βίντεο στο youtube χωρίς την άδεια του δημιουργού είναι βέβαια μια μεγάλη κουβέντα. Ένα είναι σίγουρο: ότι δεν γίνεται να ακούσεις αυτό το τραγούδι και να μην πας να αγοράσεις το cd στο οποίο βρίσκεται. Τα ξαναλέμε! ηρ.
Η ακρόαση μέρους ενός μουσικού έργου, όχι μόνον δεν ζημειώνει τον καλλιτέχνη, αλλά αντίθετα δρα προτρεπτικά στην αγορά του έργου από τον ενδιαφερόμενο. Αυτή είναι και η πάγια πολιτική της "Μενεστρέλλων Πολιτείας", όπως πολύ καλά γνωρίζεις και συμμερίζεσαι αγαπητέ Ηρακλή.
Ένα από τα καλύτερα του δίσκου. Πράγματι, παρά το γεγονός ότι συμμετέχει η Σόνια θεοδωρίδου, είναι έτσι ζυγισμένα τα πράγματα που κανείς δεν υπερκαλύπτει κανέναν. Ίσοι οι ρόλοι, ίσες οι αποστάσεις. Μοιάζει ένα τραγούδι σαν τις ράγες του τραίνου.
Ωστόσο εγώ λάτρεψα την Πατρίδα, συγχωρήστε με :)
Συμφωνώ Οδυσσεά, αυτό το νόημα έχει και η χρήση του youtube.
Καλησπέρα Χρήστο, απίστευτοι οι στίχοι στην Πατρίδα, λέξεις-γροθιά στο στομάχι. Όμως, σαν τραγούδι είναι περισσότερο μια απαγγελία, αν και με καίριες ορχηστρικές παρεμβάσεις. Είμαι της παλιάς σχολής, θέλω τα τραγούδια να μπορούν να περάσουν από στόμα σε στόμα, και αυτό -κακά τα ψέμματα- μόνο μέσω της μουσικής γίνεται, όπως έγινε και με τους μεγάλους ποιητές.
ΥΓ: Πολύ ενδιαφέρουσα η κουβέντα σου με τον Μάνο Ελευθερίου στο MusicHeaven!!!
Έχεις δίκαιο σε αυτό που λες για τη μουσική και τα τραγούδια. Η πατρίδα είναι περισσότερο μια ενορχηστρωμένη απαγγελία αλλά την ξεχώρισα.
Ευχαριστώ για τη συνέντευξη :)
Ηρεμα με αυτόν τον ποοητικίζοντα μπουρδολόγο, μην ενθουσιάζεστε και τόσο πολύ. Το παίζει ποιητής αλλά τελικά καταφέρνει μόνο το σχήμα: να μοιάζει δηλαδή με ποίηση αυτό που γράφει, να εντυπωσιάζονται πρόσκαιρα, αλλά στο τέλος να μη λέει και να μη μένει τίποτα. Ο ουσιώδης της γενιάς του είναι ο Φοίβος Δεληβοριάς. Ο Ιωαννίδης διετέλεσε σταρ για δεκαεξάχρονα, γέμισε μαγαζιά και Λυκαβητούς, αλλά τώρα μοιραία ξεθωριάζει γιατί δεν έχει τίποτα να πει. Είναι μόνο ύφος. Αδικαιολόγητα κατά τη γνώμη μου τα επιφωνήματά σας. Δείτε το λίγο καλύτερα.
Με εκτίμηση
Φ. Χριστοδούλου
Κύριε/α Χριστοδούλου, δεν δέχομαι και θεωρώ απαραδεκτο τον όρο "μπουρδολόγος". Όμως θα συμφωνήσω μαζί σας τόσο ως προς την αναφορά στον Φοίβο Δεληβοριά (πραγματικά ο κορυφαίος της γενιάς του), όσο και ως προς την έλλειψη διαχρονικότητας και βάθους κάποιων παλαιότερων εργασιών του Ιωαννίδη. Αυτό όμως δεν είναι και ένας παραπάνω λόγος για να χειροκροτούμε κάτι που ξεπερνά τα προηγούμενα στάνταρντς του;
Ο Κ.ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΠΟΙΟΣ "μοιάζει με ποίηση" ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ... ΑΓΕΝΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, ΘΑ ΕΛΕΓΑ, ΓΙΑΤΙ Η ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕΒΑΣΤΗ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ. ΕΔΩ ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΦΟΙΒΟΥ-ΑΛΚΙΝΟΟΥ. ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ¨ΕΠΙΦΩΝΗΜΑ" ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΥ, ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΑΝΑΓΓΝΩΡΙΣΑ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ (ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΠΑΝΤΑ, ΑΝ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ Ο Κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ).
Οδυσσέα, μάλλον προς την αρχική ανάρτηση πήγαινε το σχόλιο του κ. Χριστοδούλου, και όχι προς τη δική σου παρέμβαση. Οπότε, δεν χρειάζεται να εξηγήσεις τον ενθουσιασμό σου, είναι απόλυτα θεμιτός. Εξίσου θεμιτή είναι και η κριτική προς τον Ιωαννίδη, όπως την εκφράζει ο/η κ. Χριστοδούλου.
Δημοσίευση σχολίου