ΣΑΒΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΤΟΥ - ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΙΣΔΑΚΗΣ
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ
Ο τίτλος του δίσκου είναι παραπλανητικός. Τα είκοσι τραγούδια του δίσκου είναι «θαλασσινά» ως προς τη θεματολογία τους, αλλά δεν είναι μόνο του Αιγαίου. Για την ακρίβεια, εννέα τραγούδια είναι παραδοσιακά και προέρχονται από νησιά του Σαρωνικού, των Κυκλάδων, των Δωδεκανήσων και της Κρήτης, ενώ τα υπόλοιπα έντεκα είναι γνωστές δημιουργίες έντεχνων και λαϊκών συνθετών (Θεοδωράκης, Κουρουπός, Κωχ, Μητσάκης, Μικρούτσικος, Μούτσης, Ξαρχάκος, Σαββόπουλος, Χατζιδάκις). Στις ερμηνείες συναντάμε τη Σαβίνα Γιαννάτου και τον Βασίλη Γισδάκη, επιλογές σίγουρα τολμηρές, ιδιαίτερα ως προς τα νησιώτικα κομμάτια. Οι ερμηνείες είναι άψογες τεχνικά, αν και η αποστασιοποίηση από το πάθος της νησιώτικης εκδοχής είναι εμφανής και ίσως ξενίσει, άλλους ευχάριστα και άλλους δυσάρεστα. Αυτή η αποστασιοποίηση είναι άμεση απόρροια της συμμετοχής της Ορχήστρας των Χρωμάτων, η οποία υπό τη διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη συνοδεύει λιτά και χωρίς φλύαρες «μελοδραματικές» ακρότητες τα τραγούδια σε ενορχηστρώσεις των Θοδωρή Κοτεπάνου και Νίκου Πλατύραχου.
Το ερώτημα της σκοπιμότητας επανεκτέλεσης του «Μες στου Αιγαίου τα νερά» με συμφωνική ορχήστρα σίγουρα επιδέχεται πολλαπλές απαντήσεις. Την παράσταση κλέβει το «Καράβι γοργοτάξιδο» του Γιώργου Κουρουπού, ένα βαθιά υποβλητικό και σκοτεινό τραγούδι. Εκεί, η συμβατότητα της συμφωνικής ορχήστρας είναι πράγματι σαφής. Αντίθετα, δεν είμαι σίγουρος ότι οι δύο ιδιαίτερα λυρικές φωνές συμβαδίζουν πάντα με τραγούδια καταιγιστικού ροκ όπως το «Μαχαίρι» ή λαϊκού παράπονου όπως το «Άλλος για Χίο τράβηξε». Συγκλονιστική πάντως είναι η ερμηνεία του Γισδάκη στο «Καράβι απ’ τον Περαία» του Μητσάκη. Το ονειρικό συμφωνικό ταξίδι στα τραγούδια της θάλασσας συνοδεύουν οι πανέμορφες υδατογραφίες της Μαρλέν ΜακΛάφλιν σε μια προσεγμένη έκδοση.
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ
Ο τίτλος του δίσκου είναι παραπλανητικός. Τα είκοσι τραγούδια του δίσκου είναι «θαλασσινά» ως προς τη θεματολογία τους, αλλά δεν είναι μόνο του Αιγαίου. Για την ακρίβεια, εννέα τραγούδια είναι παραδοσιακά και προέρχονται από νησιά του Σαρωνικού, των Κυκλάδων, των Δωδεκανήσων και της Κρήτης, ενώ τα υπόλοιπα έντεκα είναι γνωστές δημιουργίες έντεχνων και λαϊκών συνθετών (Θεοδωράκης, Κουρουπός, Κωχ, Μητσάκης, Μικρούτσικος, Μούτσης, Ξαρχάκος, Σαββόπουλος, Χατζιδάκις). Στις ερμηνείες συναντάμε τη Σαβίνα Γιαννάτου και τον Βασίλη Γισδάκη, επιλογές σίγουρα τολμηρές, ιδιαίτερα ως προς τα νησιώτικα κομμάτια. Οι ερμηνείες είναι άψογες τεχνικά, αν και η αποστασιοποίηση από το πάθος της νησιώτικης εκδοχής είναι εμφανής και ίσως ξενίσει, άλλους ευχάριστα και άλλους δυσάρεστα. Αυτή η αποστασιοποίηση είναι άμεση απόρροια της συμμετοχής της Ορχήστρας των Χρωμάτων, η οποία υπό τη διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη συνοδεύει λιτά και χωρίς φλύαρες «μελοδραματικές» ακρότητες τα τραγούδια σε ενορχηστρώσεις των Θοδωρή Κοτεπάνου και Νίκου Πλατύραχου.
Το ερώτημα της σκοπιμότητας επανεκτέλεσης του «Μες στου Αιγαίου τα νερά» με συμφωνική ορχήστρα σίγουρα επιδέχεται πολλαπλές απαντήσεις. Την παράσταση κλέβει το «Καράβι γοργοτάξιδο» του Γιώργου Κουρουπού, ένα βαθιά υποβλητικό και σκοτεινό τραγούδι. Εκεί, η συμβατότητα της συμφωνικής ορχήστρας είναι πράγματι σαφής. Αντίθετα, δεν είμαι σίγουρος ότι οι δύο ιδιαίτερα λυρικές φωνές συμβαδίζουν πάντα με τραγούδια καταιγιστικού ροκ όπως το «Μαχαίρι» ή λαϊκού παράπονου όπως το «Άλλος για Χίο τράβηξε». Συγκλονιστική πάντως είναι η ερμηνεία του Γισδάκη στο «Καράβι απ’ τον Περαία» του Μητσάκη. Το ονειρικό συμφωνικό ταξίδι στα τραγούδια της θάλασσας συνοδεύουν οι πανέμορφες υδατογραφίες της Μαρλέν ΜακΛάφλιν σε μια προσεγμένη έκδοση.
Ηρακλής Οικονόμου
(Εφημερίδα Η ΕΠΟΧΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου