Για το "Τα θεμέλιά μου στα βουνά" της Γλυκερίας και του Μίκη Θεοδωράκη

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ – ΓΛΥΚΕΡΙΑ
ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΜΟΥ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ
LEGEND

Κάθε νέος δίσκος του Μίκη Θεοδωράκη, συνιστά είδηση. Κι’ αυτό, παρά την αλληλοδιαδοχή κάποιων λανθασμένων επιλογών από τον ίδιο και από τους διαχειριστές του έργου του που δεν ταιριάζουν με το αισθητικό φορτίο του συνθέτη. «Τα θεμέλιά μου στα βουνά» είναι ένας διπλός δίσκος με 37 γνωστά τραγούδια, ερμηνευμένα από τη Γλυκερία, με τη συμμετοχή και των Πασχάλη Τερζή και Δημήτρη Μπάση. Ο συνεκτικός κρίκος του δίσκου είναι ο ρυθμός: όλα τα τραγούδια ανήκουν ρυθμικά στις κατηγορίες του ζεϊμπέκικου, του χασάπικου, του ασίκικου και του απτάλικου.

Νομίζω ότι η Γλυκερία, αυτή η σπουδαία ερμηνεύτρια, άξιζε πράγματι να σταθεί πλάι σε αυτά τα τραγούδια, πέρα από τη δημοτική και ρεμπέτικη παράδοση που τόσο επιτυχημένα έχει ερμηνεύσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να συμμεριστούμε στο σύνολό της τη ρήση του Θεοδωράκη, ότι «αυτά τα τραγούδια… βρήκαν τον ιδανικό τους ερμηνευτή». Κάποια, ναι, τον βρήκαν. Όμως, για άλλα που τραγούδησαν π.χ. ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και ο Στέλιος Καζαντζίδης και που σημάδεψαν την ιστορία ολάκερη του τραγουδιού, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο. Η κύρια αξία του δίσκου είναι ηθική, και έγκειται στο γεγονός ότι, επιτέλους, η Γλυκερία τραγουδάει έναν μεγάλο συνθέτη του έντεχνου λαϊκού τραγουδιού. Είναι μια δικαίωση για την ίδια, για τη στιβαρή, βαθιά λαϊκή φωνή, και τη σεμνή παρουσία της. Επίσης, ο δίσκος υπενθυμίζει σε εποχές στεγνές μουσικά τον πλούτο και τους χυμούς του λαϊκού τραγουδιού, όπως το συν-διαμόρφωσε και ο μέγας Θεοδωράκης, ενώ φωτίζει και κάποια λησμονημένα αλλά εξίσου όμορφα τραγούδια του συνθέτη, όπως π.χ. το «Χωρίς Φεγγάρια» από το ιστορικό «Ραντάρ».

Η Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» ανταποκρίνεται με άνεση και επαγγελματισμό στις απαιτήσεις του έργου του Θεοδωράκη. Στο βιβλιαράκι δεν αναγράφεται το όνομα του ενορχηστρωτή, ίσως γιατί η ενορχήστρωση στη συγκεκριμένη ορχήστρα είναι κυρίως προϊόν συλλογικής δουλειάς. Μεγάλη παράλειψη όμως συνιστά η μη αναγραφή των αρχικών ερμηνευτών. Σημειώστε ότι το τραγούδι που λανθασμένα αναγράφεται στο οπισθόφυλλο ως «Άγγελος Δραπέτης» είναι φυσικά το «Κουτούκι» που τραγούδησε στα «Πικροσάββατα» ο Δημήτρης Μητροπάνος. Τέλος, αναρωτιέμαι τι προσθέτει η επανεκτέλεση του «Κάποτε θα ’ρθουν» από τη Γλυκερία, μερικούς μήνες μόνο μετά την – εξίσου ατυχή - επανεκτέλεση του ίδιου τραγουδιού από τον Γιώργο Νταλάρα. Καλό είναι ένα τραγούδι στοιχειωμένο με την οριακή ερμηνεία ενός Παύλου Σιδηρόπουλου να μένει ανέγγιχτο.

Ηρακλής Οικονόμου

(Εφημερίδα Η ΕΠΟΧΗ)