ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ
ΖΗΤΩ ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ (2CD)
MBI
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ: ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΟΚΑΡΙΝΗΣ, ΦΟΙΒΟΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΕΜΙΡΛΗΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΚΛΑΣ, ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΡΟΥΣΗΣ, ΠΑΝΟΣ ΜΟΥΖΟΥΡΑΚΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΣΤΑΝΤΖΟΓΛΟΥ,ΣΑΚΗΣ ΜΠΟΥΛΑΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΤΟΥΝΙΑΣ, ΛΑΚΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΥΛΙΚΑΚΟΣ, ΡΕΝΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Ο Παντελής Αμπαζής εμφανίστηκε το 1996 με τον δίσκο «Παντελώς Χειροποίητα». Ακολούθησαν κάποια τραγούδια για τον Πέτρο Γαϊτάνο και η «Ανώτατη Ζαμπετική» πάνω σε ανέκδοτες μελωδίες του Γιώργου Ζαμπέτα. Ο νέος διπλός δίσκος του περιέχει 13 τραγούδια, εκ των οποίων ένα ανέκδοτο του Ζαμπέτα και δύο του Λογό (Γιάννη Λογοθέτη). Ο Αμπαζής υπογράφει στίχους και/ή μουσική στα άλλα δέκα, εκ των οποίων δύο σε μουσική Μωυσή Ασέρ και ένα σε μουσική Γιάννη Γιοκαρίνη. Ως κορυφαίο, διαλέγω το βαρύ "Είμαι μάγκας και γουστάρω" σε στίχου του αείμνηστου Άκου Δασκαλόπουλου και ερμηνεία Γιάννη Ντουνιά. Παρά τους πολλαπλούς συντελεστές, τα τραγούδια ακούγονται ως μια ενότητα (με εξαίρεση το τηλεοπτικό "Ελλάς το μεγαλείο σου"), κυρίως λόγω της προσεγμένης και ομοιογενούς ενορχήστωσης, στην οποία εξέχουσα θέση κατέχουν τα πνευστά. Η ορχήστρα είναι πολυπληθής και με δυνατά ονόματα (Τατασόπουλος, Βαβάτσικας, κ.α.). Και οι στίχοι είναι ευφυείς χωρίς να γίνονται εξυπνακίστικοι, και προπάντων τραγουδιούνται. Μέσα στην επιθεωρησιακή διάστασή τους, ο ακροατής θα ανακαλύψει ένα χιούμορ με σοβαρότητα και μια μαγκιά με αιτία.
Ο Παντελής Αμπαζής εμφανίστηκε το 1996 με τον δίσκο «Παντελώς Χειροποίητα». Ακολούθησαν κάποια τραγούδια για τον Πέτρο Γαϊτάνο και η «Ανώτατη Ζαμπετική» πάνω σε ανέκδοτες μελωδίες του Γιώργου Ζαμπέτα. Ο νέος διπλός δίσκος του περιέχει 13 τραγούδια, εκ των οποίων ένα ανέκδοτο του Ζαμπέτα και δύο του Λογό (Γιάννη Λογοθέτη). Ο Αμπαζής υπογράφει στίχους και/ή μουσική στα άλλα δέκα, εκ των οποίων δύο σε μουσική Μωυσή Ασέρ και ένα σε μουσική Γιάννη Γιοκαρίνη. Ως κορυφαίο, διαλέγω το βαρύ "Είμαι μάγκας και γουστάρω" σε στίχου του αείμνηστου Άκου Δασκαλόπουλου και ερμηνεία Γιάννη Ντουνιά. Παρά τους πολλαπλούς συντελεστές, τα τραγούδια ακούγονται ως μια ενότητα (με εξαίρεση το τηλεοπτικό "Ελλάς το μεγαλείο σου"), κυρίως λόγω της προσεγμένης και ομοιογενούς ενορχήστωσης, στην οποία εξέχουσα θέση κατέχουν τα πνευστά. Η ορχήστρα είναι πολυπληθής και με δυνατά ονόματα (Τατασόπουλος, Βαβάτσικας, κ.α.). Και οι στίχοι είναι ευφυείς χωρίς να γίνονται εξυπνακίστικοι, και προπάντων τραγουδιούνται. Μέσα στην επιθεωρησιακή διάστασή τους, ο ακροατής θα ανακαλύψει ένα χιούμορ με σοβαρότητα και μια μαγκιά με αιτία.
Μία ένστασή μου αφορά τις πολλαπλές μουσικές παραπομπές στον Ζαμπέτα. Οι επιρροές στη μουσική είναι θεμιτές, αλλά πρέπει να εγκολπώνονται υπόγεια και να αναπλάθονται, και όχι να αναπαράγονται στερεοτυπικά. Μια άλλη ένσταση αφορά το 2ο CD, το οποίο δεν έχει εμφανή λόγο ύπαρξης. Το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου δεν δικαιολογεί την έκδοσή του σε εφτά (7!) διαφορετικές ρυθμικές και ερμηνευτικές εκδοχές. Δωράκι προς το κοινό, ή σουξέ με το ζόρι; Συνολικά πάντως, ο νέος δίσκος του Αμπαζή είναι ευχάριστος και αντι-συμβατικός. Και, απηυδισμένος από το μοντέλο της ψαγμένης και από-ερωτικοποιημένης γυναίκας, προσυπογράφω το ηθικό δίδαγμα: «Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια»!
(Περιοδικό ΔΙΦΩΝΟ - "Νέες Κυκλοφορίες")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου