Για το "Κατακόκκινα" της Τζένης Χατζοπούλου

ΤΖΕΝΗ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ
ΚΑΤΑΚΟΚΚΙΝΑ
ΗΧΟΤΡΟΝ

Ας μπούμε κατευθείαν στο ψητό: στο δισκογραφικό ντεμπούτο της Τζένης Χατζοπούλου Κατακόκκινα βρίσκεται ένα από τα κορυφαία πολιτικά τραγούδια της τελευταίας δεκαετίας. Αναφέρομαι στη Χαραμάδα, ένα κοφτερό σαν μαχαίρι ντουέτο της Χατζοπούλου με τον Χρήστο Θηβαίο σε στίχους του Σταμάτη Μεσημέρη (που "έφυγε" πρόσφατα), μουσική της Ελεάννας Ζεγκίνογλου και ενορχήστρωση του Δημήτρη Βαρελόπουλου. Και μόνο γι’ αυτό το τραγούδι αξίζει ο δίσκος, ιδιαίτερα για έναν κόσμο της Αριστεράς που διψάει για καινούργια τραγούδια με κριτική και ιδεολογία. Γενικά, η ερμηνεία της Χατζοπούλου είναι γεμάτη εκφραστικότητα, χωρίς τις περιττές ναρκισσιστικές υπσερβολές που συνοδεύουν πλήθος νέων φωνών. Εντυπωσιακή είναι και η συνθετική κατάθεσή της, ιδιαίτερα με το Ένα τέτοιο βράδυ που αρχίζει ως μπαλάντα για να καταλήξει σε ένα δυναμικό ταγκό. Ο πολυσυλλεκτικός δίσκος περιέχει συνολικά 11 τραγούδια διάφορων δημιουργών, κινούμενος κυρίως στο χώρο της ροκ μπαλάντας. Η παραγωγή σε επιμέλεια του Βασίλη Παπακωνσταντίνου είναι άρτια τεχνικά και αισθητικά, δείχνοντας τις δυνατότητες των ανεξάρτητων εταιρειών παραγωγής όταν συνεργάζονται με τους κατάλληλους ανθρώπους. Ο Παπακωνσταντίνου υπογράφει και τη μουσική του τρυφερού Μη με αλλάξεις σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου, που προβλέπω ότι θα ακουστεί πολύ. Τι δεν μου άρεσε; Καταρχήν, οι αδιάφορες συνθετικές συνεισφορές του Μαχαιρίτσα σε ένα τραγούδι (άλλο ένα καρμπόν του Τούρκου και του Τι ζητάω) και του Θηβαίου σε ένα άλλο. Επίσης, οι ενορχηστρωτικές επιλογές του Ανδρέα Αποστόλου θα μπορούσαν να περιέχουν περισσότερα φυσικά όργανα και λιγότερους ήχους και ρυθμούς από το ψυγείο του sampler. Συνολικά όμως, το δείγμα είναι θετικό· μακάρι η μελλοντική πορεία της Χατζοπούλου να ανταποκριθεί στις υψηλές προσδοκίες που γεννά ο πρώτος της δίσκος.

Ηρακλής Οικονόμου
(Εφημερίδα Η ΕΠΟΧΗ)