Για το "Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος διαβάζει Λευτέρη Παπαδόπουλο"

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ
LEGEND

Στο συγκεκριμένο δίσκο, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος απαγγέλει 75 κλασικά τραγούδια του, υπό τη συνοδεία του πιάνου του Γιώργου Παγιάτη. Το στιχουργικό μέγεθος του Παπαδόπουλου δεν θα το κρίνω εγώ· το έχει ήδη κρίνει η ιστορία, τοποθετώντας τον ανάμεσα στους 3-4 κορυφαίους μάστορες του ελληνικού στίχου. Όμολογώ όμως ότι δεν κατανοώ πλήρως το αισθητικό πρόταγμα του δίσκου. Τι ακριβώς θέλει να πετύχει; Να κάνει γνωστά τα τραγούδια; Όχι, καθώς τα συγκεκριμένα είναι ήδη πασίγνωστα. Να αναδείξει τα κείμενα; Όχι, καθώς ούτε η κάπως τραχιά άρθρωση του Παπαδόπουλου, ούτε το – εξαιρετικό κατά τα άλλα - πιάνο που παραπέμπει ακατάπαυστα στη μελωδία του τραγουδιού συμβάλλουν σε κάτι τέτοιο. Να καθιερώσει τον Παπαδόπουλο ως ποιητή; Όχι, καθώς αυτό δεν εξαρτάται από την απαγγελία ή μη των τραγουδιών του. Τότε; Δηλώνω άγνοια.

Το βιβλιαράκι δεν μας διαφωτίζει, καθώς περιέχει μόνο τις υμνητικές αναφορές άλλων προσωπικοτήτων προς τον Παπαδόπουλο. Τις χρειάζεται, αλήθεια; Προσθέτει κάτι στην κατανόηση του έργου του η συνεχής αναφορά στον «ποιητή Παπαδόπουλο», και στο κατά πόσο είναι o καλύτερος όλων ή όχι; Εμένα προσωπικά τέτοιου είδους αναφορές και συγκρίσεις με κουράζουν αφόρητα. Η αξία του δίσκου έγκειται κυρίως στην αρχειακή του λειτουργία, στο ότι δηλαδή διασώζει τη φωνή του Παπαδόπουλου σε μερικά από τα γνωστότερα τραγούδια του. Για αυτή την ιστορική της διάσταση, αξίζει αναμφισβήτητα η έκδοση μια θέση στη δισκοθήκη μας. Κατά τα άλλα, η ακρόαση του δίσκου καταδεικνύει ότι οι στίχοι του Παπαδόπουλου γράφτηκαν για να τραγουδιούνται και όχι για να απαγγέλονται.

Ηρακλής Οικονόμου
(Περιοδικό ΔΙΦΩΝΟ - "Νέες Κυκλοφορίες")