Πρώτα ο πολίτης

Εγκαινιάζουμε σήμερα τη συνεργασία μας με τον Κωνσταντίνο τον Άκτητο, φιλόσοφο πολιτικών επιστημών και καλό φίλο του blog. Ο νέος συνεργάτης μας θα γράφει τακτικά για θέματα πολιτικής και πολιτισμού στη στήλη "Το Αποδυτήριο της Κτητικής". ηρ.οικ.

Aγαπημένες μου παλιές φιλενάδες,

Βλέπετε σήμερα ζούμε στην εποχή των θαυμάτων που εκείνη τη δική μας μακρινή εποχή δεν ήταν εύκολο να συμβούν. Μόλις προχθές ξημέρωσε μια καινούρια μέρα στην Ελλάδα, μια Ελληνική μέρα. Η μέρα του καλού και αγαθού Γεωργάκη, η μέρα του πολίτη. Ο Γεωργάκης μας είναι ο καλοκάγαθος γίγαντας έτοιμος να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε όλους τους καταφρονεμένους και πονεμένους πολίτες της πατρίδας μας γιατί αυτός είναι μαζί με τον πολίτη. Κι’ έτσι απόλυτα δικαιολογημένα κραυγάζει «πάμε μαζί». Γιατί βέβαια αφού είναι μαζί με τον πολίτη και εμείς μάλλον είμαστε πολίτες, πρέπει να πάμε μαζί. Τώρα αν κάποιοι έχουν και την περιέργεια του πού θα πάμε μαζί, νομίζω πως προτρέχουν. Το ζήτημά μας είναι πρώτιστα αν είμαστε πολίτες. Αλλά και αυτό ας το αφήσουμε για αργότερα. Ας δούμε ίσως με μια μικρή ιστορική αναδρομή τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτόν το μύθο, το μύθο του πολίτη, όπως λέει και η προσφιλής μας διαφήμιση.

Ο Γεωργάκης μας δεν είναι σαν όλους τους προηγούμενους που ήταν με τους πολίτες με επίθετο. Βλέπεις παλιά σε ρώταγαν Όνομα... Επίθετο...Και έπρεπε να ξέρεις και τα δύο. Γι’ αυτό και οι παλιοί Γεωργάκηδες πάντα συνόδευαν τη χρήση του ουσιαστικού με το κατάλληλο επίθετο. Αν όχι για τίποτε άλλο τουλάχιστον για λόγους εθνικής ασφαλείας. Να βλέπεις πάλι αυτά τα καταραμένα τα επίθετα.

Ας πιάσουμε τώρα για παράδειγμα τον πατέρα του. Αυτός ήταν με τους Έλληνες πολίτες. Θυμάστε εκείνη την περιβόητη ρήση που απαιτούσε απύθμενο βάθος σκέψης για να την καταλάβεις και που μόλις τώρα μ’ αυτήν την καινούρια μου ανάλυση, «πολίτη», θα καταλάβεις: «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Και συμπληρώνω εγώ, σε ποιους Έλληνες; Μα φυσικά στους Έλληνες πολίτες. Βέβαια η χρήση του επιθέτου και η κατανόηση του συνθήματος δεν έφερνε και πολλά κέρδη στον πολίτη. Ας πάμε τώρα και λίγο πιο παλιά. Ο παππούς του ήταν με τους εθνικόφρονες πολίτες. Τι επίθετο κι’ αυτό. Να γεμίζει το στόμα σου, να εμπνέεται το είναι σου, να ανατριχιάζει η συνείδησή σου. Όμως η χρήση αυτού του επιθέτου είχε πολλαπλά οφέλη για τους φέροντες το χαρακτηρισμό. Αλλά αυτά είναι παλιές ιστορίες και για να μην σας κουράσω σταματώ εδώ.

Εδώ λοιπόν μ’ αυτήν τη μικρή ιστορική αναδρομή κι’ ανάλυση αρχίζεις να καταλαβαίνεις την πρόοδο του Γεωργάκη. Μεγάλη πρόοδος αδελφέ μου, ωχ συγγνώμη, πολίτη μου ήθελα να πω. Ο εγγονός αφαίρεσε όλα τα επίθετα και κράτησε μόνο το ουσιαστικό. Μόνο τον πολίτη. Έτσι κι' εμείς που τόσα χρόνια νομίζαμε πως και οι προηγούμενοι ήταν μαζί μας, μόλις τώρα αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε πως μόνο τώρα πραγματικά και επιτέλους κάποιος είναι μαζί μας. Βλέπεις οι προηγούμενοι ήταν με τους άλλους εκείνους μωρέ τους πολίτες με επίθετο. Τι σχέση μπορεί να έχουμε εμείς σήμερα με κείνους; Και αυτό βέβαια ας το αφήσουμε για την επόμενη βαθυστόχαστη ανάλυση μου. Αρκεί να δείξετε πνεύμα υπομονής όσο δείχνετε και σε όλους τους Γεωργάκηδες.

Βέβαια τώρα πια αφού έλυσα έστω και προσωρινά το πρόβλημα με τα επίθετα αναρωτιέμαι αν είμαι ένας απλός πολίτης για να είμαι σίγουρος πως τώρα πια θα τύχω και εγώ κάποιας στοιχειώδους προστασίας. Θα έλεγα πως θα είναι δύσκολο κάποιοι να ισχυριστούν πως δεν είμαι πολίτης αν και φοβάμαι πως η κύρια δυσκολία είναι εγώ να το πιστέψω. Όπως λέει και το γνωστό λαϊκό άσμα "αμφιβολίες, το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές...".

Σκέφτομαι τα επόμενα τέσσερα χρόνια να ξεπεράσω τις αμφιβολίες μου και να πιστέψω ότι είμαι πολίτης. Αν πάλι δεν τα καταφέρω είμαι σίγουρος πως μόνο εγώ θα φταίω και όχι ο Γεωργάκης μας. Έτσι την επόμενη φορά θα μου ζητήσουν πάλι πίστωση χρόνου γιατί τότε Αυτοί, δηλαδή οι Γεωργάκηδες του κόσμου όλου, θα ανακαλύψουν πως το λάθος τους ήταν όλο κι' όλο η απουσία του σωστού επιθέτου και όχι η κατάργησή του, όπως προς στιγμήν νόμισαν. Σαν να ακούω τους λόγους στα μπαλκόνια τέσσερα χρόνια πιο κάτω..... Ευρωπαίοι πολίτες.....Και τότε θα ξημερώσει μια καινούρια.....αυτή τη φορά......Ευρωπαϊκή μέρα που όλα τότε....επιτέλους....θα μπουν και πάλι στη σειρά τους....αρχίζοντας από την αρχή αλλά όχι από την ίδια αφετηρία, αν αυτή η παρατήρηση σε κάτι χρησιμεύει.

Πολλά φιλιά αγαπημένες μου και για την ώρα χωρίς επίθετο πολίτισες.
Κωνσταντίνος ο Άκτητος