Ένα τέτοιο τραγούδι να γράψεις στη ζωή σου, και μετά δικαιούσαι να κάθεσαι και να πίνεις καφέ. Ο Νότης Περγιάλης το έγραψε, αλλά δεν έκατσε στιγμή. Έγραψε κι άλλα, πασίγνωστα, (Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι, Το μπλόκο της Καισαριανής, Γκρεμισμένα Σπίτια, κ.α.), και εργάστηκε ως ηθοποιός στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Υπήρξε μαθητής του Βασίλη Ρώτα, του ιδρυτή του "Θέατρου του Βουνού". Εκτός από όμορφα τραγούδια, έγραψε και πολλά θεατρικά έργα. Το σημαντικότερο; Διαβάζω ότι μέχρι το τέλος της ζωής του ενθάρρυνε την ερασιτεχνική θεατρική δημιουργία, ανεβάζοντας θεατρικές παραστάσεις στην πόλη του, στους Άγιους Θεοδώρους. Γιατί άλλο είναι να ρητορεύεις για την ανάγκη ύπαρξης μιας τέχνης για το λαό, και άλλο το να δουλεύεις στην πράξη για να φτιάξεις μια τέτοια τέχνη - και έναν τέτοιο λαό. ηρ.οικ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου