ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ
ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΚΑΪΚΙΩΝ
ΦΑΣΜΑ
Στις «Ψυχές των καϊκιών» περιλαμβάνεται το σύνολο των πρωτότυπων μουσικών θεμάτων και παραδοσιακών τραγουδιών που ακούγονται στο ομώνυμο ντοκιμαντέρ, το οποίο παρουσιάστηκε το 2001 στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και δέχτηκε καλές κριτικές. Συνθέτης του δίσκου και σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Νίκος Καρακώστας. Στη δισκογραφία, ο Καρακώστας εμφανίστηκε το 2003 με τα «Τραγούδια που αρμενίζουν», σε ενορχήστρωση Γιάννη Ιωάννου, ο οποίος αναλαμβάνει και εδώ την ενορχήστρωση στα ορχηστρικά.
Γεγονός είναι ότι ο δίσκος χαρακτηρίζεται από ανομοιογένεια. Εκτός από το κλασικής υφής κύριο ορχηστρικό και τις παραλλαγές του, συναντάμε παραδοσιακά τραγούδια («Δώδεκα χρόνους», «Ανάμεσα Νισύρου», «Μικρό μου Καστελλόριζο», «Καράβι, καραβάκι»), έναν πανέμορφο καρσιλαμά («Τάμα στον Πανορμίτη») με μνήμες Χειμερινών Κολυμβητών, σόλο μπουζούκι, καθώς και το χασάπικο «Η τρελή ακρογιαλιά», γνωστό και ως «Πάμε απόψε με βαρκούλα» που τραγούδησε και η μεγάλη Ιωάννα Γεωργακοπούλου. Δεν ευτύχησα να δω την ταινία, γι’ αυτό και το έργο δεν μπορεί να κριθεί ως soundtrack αλλά ως αυτόνομο μουσικό έργο. Και είναι εμφανές ότι ο δίσκος στέκεται θαυμάσια και πέρα από την ταινία, με στιγμές μοναδικής ευαισθησίας και λυρισμού. Είναι επίσης εμφανές ότι αυτό το μουσικό σύμπαν των αντιθέσεων εκφράζει δίπολα που ενυπάρχουν στο ίδιο το ντοκιμαντέρ. Στεριά-θάλασσα, αστικός πολιτισμός - ναυτοσύνη, ίσως; Ή και ζωή-θάνατος, αρχή-τέλος, μιας και αναφερόμαστε στις «ψυχές» των καϊκιών;
Ένα ενοποιητικό στοιχείο στο δίσκο είναι η ευφάνταστη ενορχήστρωση του Ιωάννου στα προσβάσιμα μεν, διόλου εύπεπτα δε, ορχηστρικά θέματα, η οποία αποπνέει με κλασικά μέσα ένα θαλασσινό, μελαγχολικό άρωμα. Στην ορχήστρα συναντάμε τον κορυφαίο βιολιστή Κυριάκο Γκουβέντα, μαζί με τον Βαγγέλη Ζωγράφο στο κοντραμπάσο, την Βιργινία Κάγκου στην ερμηνεία, την Όλγα Μαλανδράκη στο σαντούρι και την ερμηνεία, τον Κώστα Νικολόπουλο στην κιθάρα, τον Πέτρο Φροντίστα στο μπουζούκι και την ερμηνεία, και τον συνθέτη στην κιθάρα και στο μπουζούκι. Στο «Μικρό μου Καστελλόριζο», τέλος, τραγουδά η Νικολέτα Ροδίτη, συνοδεία νεανικής χορωδίας του νησιού. Συνολικά, ένας σημαντικός δίσκος, μια μελωδική παρακίνηση προς το ταξίδι και το πάθος των αναχωρήσεων.
Ηρακλής Οικονόμου
(Εφημερίδα Η ΕΠΟΧΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου