Η Νέα Τάξη Πραγμάτων ξεκινά από την Ερμούπολη

Η Ειρήνη Φ., η καλή φίλη και ανταποκρίτρια των Μ.Π. στη Σύρο, στέλνει αυτό το όμορφο βίντεο-κλιπ. Την "Απουσία" έγραψαν και ερμηνεύουν οι "Νέα Τάξη Πραγμάτων", το χιπ-χοπ συγκρότημα που απαρτίζουν ο Ιωσήφ Πρίντεζης και ο Λάγνης (Χρήστος Πανοηλίας). Οι ΝΤΠ στήθηκαν το 1998 και έκαναν τα πρώτα τους βήματα στην Ερμούπολη. Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε τα τεράστια στεγανά ενός Αθηναϊκοκεντρικού συστήματος που έχει πνίξει κάθε γόνιμη φωνή της επαρχίας. Σε αυτά τα στεγανά, οι ΝΤΠ αντέταξαν τις μελωδίες και την ποίησή τους, και φαίνεται ότι κερδίζουν το στοίχημα. Το 2004 κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο "Ήρθε η στιγμή να επιβληθεί", ενώ πρόσφατα εκδόθηκε ο δίσκος "Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν", από όπου και η νέα εκδοχή της "Απουσίας" που ακούγεται στο βίντεο.

Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι ένα εκπληκτικό δείγμα ενός χιπ-χοπ χωρίς στήσιμο και φιγούρα, χωρίς στυλάκι. Με όπλα έναν πηγαίο λυρισμό και μια ποιητικότητα χωρίς μελό, οι ΝΤΠ έγραψαν ένα δυνατό κομμάτι που προκρίνει το ρυθμό χωρίς όμως να θυσιάζει τη μελωδικότητα. Πόσο μακριά ταξιδεουν το μαντολίνο και η απαγγελία της γνωστής ηθοποιού Στεφανίας Γουλιώτη... Θα επανέλθουμε σύντομα με αναφορά σ' ολόκληρο το δίσκο και με μια πιο άμεση γνωριμία με το συγκρότημα. Μέχρι τότε, "το όνειρο που ζήσαμε / και τώρα δεν αγγίζω" συνεχίζει να είναι εδώ και να αγγίζει.
ηρ.οικ.

ΑΠΟΥΣΙΑ

(Νέα Τάξη Πραγμάτων)

Κάποτε είχα μια αγάπη που λαβώθηκε νωρίς
μα την κράτησα γιατί ένιωθα ανασφαλής
Κάποτε είχα μια αγάπη που άργησα να την πληγώσω
και όταν με πρόδωσε έπρεπε να τη σκοτώσω
θυμάμαι πριν να σε γνωρίσω έκλαιγε όλη η πλάση
και όλοι ψάχναν μια ελπίδα, την ελπίδα που είχα χάσει
όταν πλέον σε είδα είπα πως βρήκα την ελπίδα
αλλά μάλλον είχα βρει μια ακόμη παλλακίδα
Μόνη ασπίδα η λογική που κατέρρευσε και αυτή
όταν έδωσα και ένιωσες το πρώτο μας φιλί
μόνιμη θλίψη η χαρά και η νικοτίνη στα κρυφά
μα τότε είχα μέσα μου μια τζούρα μοναξιά
μα τώρα εξέπνευσα, εξέπνευσα της σχέσης τον καπνό
δώθηκα και προδώθηκα ψάχνοντας για το θεό
μέσα από την ένωση 2 σωμάτων μέσα από την αγάπη
αλλά δάκρυ μετά το δάκρυ δεν αντίκρυσα την άκρη
μονάχα έφτασα στα άκρα σε έδιωξα από κοντά μου
προτιμώντας να κρατήσω το κενό μες την καρδιά μου
προτιμώντας τη μοναξιά μου να γίνει η μνηστή μου
αφού ο δρόμος μου για λύτρωση ήταν η καταστροφή μου

Όταν η απουσία γίνει τρόπος ζωής
όταν ο πόνος γίνει δρόμος διαφυγής
όταν στα πρόσωπα του κόσμου βλέπω το προσωπό σου
όταν το δάκρυ μου στο χάρισα και έγινε δικό σου
όταν το εγώ μου είναι μισό και το αστέρι μου θολό
όταν ξέρω πως υπάρχω μα δεν γίνεται να ζω
όταν μέσα μου κοιτώ βλέπω ένα απύθμενο κενό
γιατί δεν έπαψα στιγμή να σ'αγαπώ

Θυμάμαι τα ξανθά μαλλιά σου ν'ανεμίζουν
και τα πράσινα σου μάτια το άπειρο να ατενίζουν
θυμάμαι το χαμόγελό σου, τα 2 σου χείλη
όμως τώρα δεν είμαστε ούτε φίλοι
να'ταν η απόσταση γυαλί και ο χρόνος ψεύτης
να είμασταν πάντα μαζί και όταν στα χέρια μου πέφτεις
να σε σηκώνω και σαν κλέφτης να σου κλέβω τα αισθήματα
τα θρύμματα απ'τα ποιήματα αιώνια καταλλύματα
να'ταν ανέγγικτη στιγμή που τώρα έχει χαρακτεί
να μην ένιωθα ποτέ την ανάγκη για φυγή
ένας σταυρός είναι όλη η γη και πάνω εγώ να ατενίζω
το όνειρο που ζήσαμε και τώρα δεν αγγίζω
γυαλίζω τα όσα χώρισα μπροστα μου σε συγχώρησα
πιστή συνοδοιπόρισσα το ξέρω ολιγόρησα
και την ψυχή μου αφόρησα να γίνει κομμάτια
βιώνοντας την υδονή σε βρώμικα κρεβάτια
σημαδια αγνόησα προχώρησα με βλέμμα θολωμένο
κάθε βράδυ ξυπνώ και κάθε μέρα πεθαίνω
δεν ξέρω τι περιμένω πάντως όχι να φανείς
αφού η απουσία σου έγινε τρόπος ζωής
Όταν η απουσία γίνει τρόπος ζωής
όταν ο πόνος γίνει δρόμος διαφυγής
όταν στα πρόσωπα του κόσμου βλέπω το προσωπό σου
όταν το δάκρυ μου στο χάρισα και έγινε δικό σου
όταν το εγώ μου είναι μισό και το αστέρι μου θολό
όταν ξέρω πως υπάρχω μα δεν γίνεται να ζω
όταν μέσα μου κοιτώ βλέπω ένα απύθμενο κενό
γιατί δεν έπαψα στιγμή να σ'αγαπώ.