GoJam Group
GoJam Group
Μελωδικό καράβι
Η ενασχόληση με την ελληνική μουσική είναι μια προνομιακή δραστηριότητα. Ο λόγος; Ο πλούτος και η ποικιλομορφία που αυτή εγκυμονεί, ακόμα και σήμερα, σε μια περίοδο ύφεσης των δημιουργικών ρευμάτων στους κόλπους της. Ένδειξη αυτού του πλούτου αποτελεί και ο πρώτος, ομώνυμος δίσκος του GoJam Group που κυκλοφόρησε πέρυσι. Το συγκρότημα αποτελούν ο Γιάννης Αγγελόπουλος (ντραμς), ο Πέτρος Βαρθακούρης (μπάσο), ο Γιώργος Τσιατσούλης (ακορντεόν) και ο Λευτέρης Χαβουτσάς (κιθάρα, ντουντούκ). Ο δίσκος περιέχει 10 ορχηστρικά, συνθέσεις του Τσιατσούλη (6), του Χαβουτσά (3) και του Βαρθακούρη (1), που τοποθετούνται στο χώρο της τζαζ, με παράλληλες αναφορές στη Μεσογειακή και παγκόσμια μουσική (world music).
Στην “Korinna” και στο “Tomatito” η ατμόσφαιρα παραπέμπει σε μια νεωτεριστική εκδοχή του flamenco και στις καλύτερες στιγμές - συγχωρήστε την ιεροσυλία της σύγκρισης - ενός Al di Meola και ενός Paco de Lucia. Ταυτόχρονα, οι GoJam δε διστάζουν να ενσωματώσουν επιδέξια το παραδοσιακό ηχόχρωμα, με τη βοήθεια του κλαρίνου του Αλέξανδρου Αρκαδόπουλου στο “The funky akoma” και της ποντιακής λύρας του Σωκράτη Σινόπουλου στο “Kortsopon do Brasil”, αλλά και μόνοι τους στο “Kenurgio spiti”. Φαίνεται ότι το συγκρότημα έχει χωνέψει δημιουργικά τη δουλειά πρωτοπόρων του συγκεκριμένου ρεύματος, όπως οι Mode Plagal. Προσθέστε κάποια «κινηματογραφικά» μοτίβα και τους φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς της Μάρθας Μαυροειδή στο μελαγχολικό “Mundial”, τις funky πινελιές στο “Pareaki”, και έχετε ένα μέρος μόνο του παζλ ήχων και ρυθμών που συνθέτει ο δίσκος.
Το δυνατό σημείο του GoJam Group είναι η αίσθηση του «ζωντανού», ένα στοιχείο αυτοσχεδιασμού που συνοδεύεται όμως από την αυστηρότητα και τη δομή της ενορχήστρωσης για ηχογράφηση στο στούντιο. Προφανώς και το συγκρότημα έχει συνυπάρξει ζωντανά επί σκηνής ουκ ολίγες φορές - εδώ και πέντε χρόνια για την ακρίβεια - και αυτό αποτυπώνεται όχι μόνο στην καλή «χημεία» που αποπνέει το τελικό αποτέλεσμα, αλλά και στην πρόσκληση που αναγράφουν αγγλιστί στο εσώφυλλο: “Support Live Music!” (Υποστηρίξτε τη ζωντανή μουσική). Αν και χωρίς ένθετο, ο δίσκος σε κερδίζει και αισθητικά, με τα εικαστικά μοτίβα που έχει φιλοτεχνήσει ο Χαβουτσάς. Μόνη μου ένσταση είναι τα βάναυσα greeklish των τίτλων, που ίσως και να αποπνέουν έναν επαρχιωτισμό και την αφόρητη καταπίεση της «παγκόσμιας» αγοράς και του «φρέσκου» ήχου. Συνολικά πάντως, μιλάμε για μια παραγωγή που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από τις αντίστοιχες βορειο-Ευρωπαϊκές, και που αξίζει της προσοχής μας.
Ηρακλής Οικονόμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου