Η «ΣΤΡΟΦΗ» ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ
Όταν κυκλοφόρησε το cd μου, οι συνάδελφοι μου στο ΚΕΘΕΑ, έχοντας δει το εξώφυλλο, με ρώτησαν αν είναι κάποιο από τα κτίρια της ΣΤΡΟΦΗΣ -του προγράμματος που εργάζομαι- γιατί υπάρχει μια σημαντική ομοιότητα. Την ιδέα όμως για το εξώφυλλο την είχα τουλάχιστον δύο χρόνια πριν έρθω σε επαφή με το πρόγραμμα. Αυτό μάλλον δείχνει ότι κάποιο δρόμοι είναι φυσιολογικό να συναντηθούν, ότι κάποιες σχέσεις είναι καρμικές. Αυτή βέβαια είναι η ρομαντική εκδοχή για το πως βρέθηκα στη ΣΤΡΟΦΗ καθώς η πεζή εκδοχή λεει ότι το 2008 έμαθα για μια θέση μουσικού από ένα φίλο και αποφάσισα να κάνω τα χαρτιά μου μιας και μου φάνηκε ενδιαφέρουσα δουλειά. Ενδιαφέρουσα γιατί έχει σχέση με διδασκαλία μουσικής σε έφηβους, κάτι με το οποίο ασχολούμαι χρόνια διδάσκοντας σε ωδεία και ιδιαίτερα μαθήματα αλλά και γιατί είναι πολύ όμορφο να βρίσκεσαι σε ένα χώρο που μπορείς να νιώθεις χρήσιμος.
Η πρώτη ερώτηση που συνήθως μου κάνουν όσοι μαθαίνουν για την ενασχόλησή μου με το πρόγραμμα είναι το «πως είναι τα παιδιά!». Λοιπόν, τα παιδιά είναι ... κανονικά παιδιά, σαν όλα τα παιδιά του κόσμου και οποιαδήποτε ακραία εικόνα μπορεί να έχει κάποιος για αυτά βασίζεται μάλλον στην άγνοια και το φόβο που αυτή προκαλεί. Καθένα έχει τη δική του προσωπικότητα, έχουν τα προτερήματά τους αλλά και τα ελαττώματα τους όπως έχουμε όλοι οι άνθρωποι. Η διαφορά σε σχέση με άλλα παιδιά είναι ότι λόγο διαφόρων συνθηκών (η οικογένεια, το φιλικό περιβάλλον, ακόμα και η τύχη) ήρθαν σε επαφή με τη χρήση ουσιών και τώρα κάνουν ένα δύσκολο και αξιοθαύμαστο αγώνα για να απεξαρτηθούν και να χτίσουν ένα μέλλον καθαρό από ουσίες και με ισχυρότερες βάσεις για τη ζωή τους. Και εδώ είναι που η τέχνη μπορεί να παίξει ένα σημαντικό ρόλο.
Εκτός από τη μουσική, τη φωτογραφία αλλά και την ομάδα ραδιοφώνου –καθώς πλέον η ΣΤΡΟΦΗ διαθέτει και διαδυκτιακό ραδιόφωνο (www.kethea-strofi.gr) υπάρχουν στα διάφορα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ και μαθήματα θεάτρου, εικαστικών κ.α. Η ύπαρξη αυτών των μαθημάτων έχει πολλαπλή χρησιμότητα. Τους δίνεται μια ευκαιρία να ασχοληθούν με ενδιαφέροντα μαθήματα, τα οποία μπορούν να τους δημιουργούν μια ευχάριστη διάθεση και να εκφορτίζουν την αρνητική ενέργεια καθώς και να παίρνουν ερεθίσματα, να διευρύνουν το γνωστικό τους πεδίο, κάτι πολύ χρήσιμο αν σκεφτείς ότι πολλά από τα μέλη της ΣΤΡΟΦΗΣ έχουν εγκαταλείψει το σχολείο.
Στην ομάδα μουσικής της ΣΤΡΟΦΗΣ συγκεκριμένα που έχω αναλάβει εγώ, υπάρχουν πολλές δραστηριότητες με τις οποίες καταπιανόμαστε. Πρώτα από όλα μαθαίνουν να παίζουν το μουσικό όργανο που διαλέγουν (κιθάρα, πιάνο, μπουζούκι, drums), κάτι που τους δίνει μεγάλη χαρά, ιδιαίτερα μετά το πρώτο διάστημα ,όταν αρχίζουν να παίζουν τα πρώτα τραγούδια και να αποκτούν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Ακούμε μουσική ή βλέπουμε βίντεο με μουσικά θέματα, ώστε να έρθουμε κοντά σε διαφορετικές κουλτούρες και έτσι να γνωρίσουμε το κόσμο μέσα από τη μουσική αλλά και να αντιληφθούμε τους πολλούς -ανά είδος μουσικής- τρόπους που υπάρχουν ώστε κάποιος άνθρωπος να εκφράσει τα συναισθήματά του, τις σκέψεις του, τις ανάγκες του, τις αναζητήσεις του. Τέλος, αφιερώνουμε χρόνο για να παίξουμε και να τραγουδήσουμε τραγούδια που έχουν επιλέξει τα παιδιά (Ok! αρκεί να μην ζητήσουν σκυλάδικα, δεν αντέχει η κράση μου. Εκεί ασκώ βέτο). Με αυτές τις δραστηριότητες προσπαθούμε να συνδυάσουμε το τερπνόν μετά του ωφελίμου, δηλαδή τη γνώση αλλά και τη χαρά που μπορεί να προσφέρει η τέχνη.
Παράλληλα με τις θεραπευτικές διαδικασίες, η εκπαίδευση και ιδιαίτερα η επαφή με την τέχνη, μπορεί να προσφέρει σημαντική βοήθεια στα μέλη ενός προγράμματος απεξάρτησης και αυτό είναι κάτι που το ΚΕΘΕΑ αντιλαμβάνεται απόλυτα και σε αυτό επενδύει.
Είναι καλό για όποιον ενδιαφέρεται, να έρθει κοντά στα προγράμματα και να μάθει για αυτά αλλά και να μην διστάσει να έρθει σε επαφή στην περίπτωση που αντιληφθεί ότι κάποιος δικός του άνθρωπος αντιμετωπίζει πρόβλημα με χρήση ουσιών. Μπορεί να πάρει σημαντικές πληροφορίες και ουσιαστική γνώση για το πως μπορεί να αντιμετωπίσει το θέμα.
Όταν η τέχνη δεν είναι απλά ένας μηχανισμός προβολής ή μια διαδικασία κοινωνικής και οικονομικής καταξίωσης, τότε μπορεί να παίξει ένα σημαντικό ρόλο σε προσωπικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο. Και όταν η συμμετοχή μας στο κοινωνικό σύνολο δεν γίνεται με ατομιστικά και χρησιμοθηρικά κριτήρια αλλά μέσα από την ανάγκη της συλλογικότητας για την λύση των κοινών προβλημάτων, τότε η τέχνη μπορεί να αρχίσει να γίνεται μέρος της κουλτούρας μας και πολύτιμο εργαλείο στα χέρια μας.
ΤΑΣΟΣ ΓΙΑΝΝΙΚΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου