blog Άκος Δασκαλόπουλος

ΑΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

Γιατί μια ιστοσελίδα για τον Άκο Δασκαλόπουλο;

Διότι είναι ο μόνος τρόπος να αποφύγουμε την λήθη που με υπομονή και σταθερότητα σκεπάζει το έργο μικρών και μεγάλων δημιουργών. Πόσες μεγάλες αξίες δεν χάθηκαν για πάντα, γιατί κάποιοι άλλοι έκρυψαν ή και κατέστρεψαν το έργο τους και πόσες ασημαντότητες δεν προβλήθηκαν υπέρμετρα γιατί «έπεσαν» σε καλά χέρια απογόνων ή ομοϊδεατών.

Ποιός είμαι εγώ που αναλαμβάνω αυτό το έργο;

Ένας παλιός γνώριμος του Άκου. Τον γνώριζα, ή καλύτερα με γνώριζε από την στιγμή που γεννήθηκα. Εγώ όμως από τότε που θυμάμαι τον κόσμο τον ήξερα. Αλλά καλύτερα ας θεωρήσουμε ότι είμαι ένας ανώνυμος. Ούτως ή άλλως το άτομό μου δεν ενδιαφέρει τους φίλους και θαυμαστές του Άκου. Αρκεί «να γίνεται σωστά η δουλειά», δηλαδή με σεβασμό στο έργο του με όσο γίνεται μεγαλύτερη ακρίβεια και αντικειμενικότητα. Ας πούμε ότι είμαι ένας μέρμηγκας, που είχε την υπομονή να συγκεντρώσει ένα μεγάλο όγκο δεδομένων, να τα ταξινομήσει και να τα παρουσιάσει κάνοντας χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας.

Ποιός ήταν ο Άκος Δασκαλόπουλος;

Ένας αυτοδημιούργητος ποιητής και στιχουργός, «επαγγελματίας» όμως της τέχνης του. Να εξηγήσουμε τους όρους:

Αυτοδημιούργητος με την απόλυτη έννοια. Πρώτα-πρώτα δεν είχε καμία οικογενειακή ή συντεχνιακή στήριξη. Χωρίς ανώτερη εκπαίδευση, κατάφερε διαβάζοντας αμέτρητα βιβλία κάθε είδους να αποκτήσει σημαντική καλλιέργεια.

Ποιητής αλλά περισσότερο στιχουργός, χειρίστηκε άνετα το μέτρο και την ρίμα, όταν χρειάστηκε τα λόγια να γίνουν τραγούδια. Το περιεχόμενο των στίχων του άλλοτε είχε βάθος και άλλοτε ήταν πιο ελαφρό, πάντα όμως ήταν λυρικό, ερωτικό.

Επαγγελματίας, γιατί δεν είχε άλλη επιλογή. Ο Ακος δεν είχε κανένα έσοδο εκτός από αυτά που κέρδιζε με την πένα του. Το γεγονός αυτό είχε σαν αποτέλεσμα για πάρα πολλά χρόνια να μην ζει «άνετη», ζωή (κάτι ίσως όχι αρνητικό για έναν ποιητή). Παρ’ όλα αυτά από την αρχή μέχρι το τέλος έκανε αυτό και μόνον αυτό.

Ο Άκος Δασκαλόπουλος έζησε σε μια περίοδο μάλλον «φτωχική» από οικονομικής άποψης για το ελληνικό τραγούδι, αλλά αγνή, αυθεντική και με προοπτικές. Ακριβώς το αντίθετο δηλαδή από την σημερινή.

Από το 1966, που ουσιαστικά αρχίζει η παρουσία του, και για 4 χρόνια συμπλέει στο Νέο Κύμα. Συνεργάστηκε πολύ με συνθέτες όπως ο Γ. Σπανός, ο Ν. Μαυρουδής, και ο Μ. Πλέσσας και σε σπανιότερες ευκαιρίες με την Ηλέκτρα Παπακώστα, τον Στέλιο Ζαφειρίου, Ν. Ιγνατιάδη, Β. Τενίδη, Γ. Γλέζο. Από την 10ετία του 70’ διαγράφεται μια πιο «ελαφρά-λαϊκή» πορεία λόγω της συνεργασίας με συνθέτες όπως ο Λ. Κόκοτος. Σ. Κουγιουμτζής, Γ. Κοντογιώργος, Μ. Τερζής, όλοι τους σημαντικοί και ταλαντούχοι. Μεγάλες επιτυχίες, που ελάχιστοι γνωρίζουν ότι γράφτηκαν από τον Άκο Δασκαλόπουλο, γεννήθηκαν τότε. Ο ρόλος του στιχουργού είναι συνήθως στο σκοτάδι, αν δεχτούμε σαν δεδομένο ότι του τραγουδιστή είναι στο φως και του συνθέτη στο ημίφως. Από το 1975 παρατηρείται μια διττή δραστηριότητα. Από τη μια συνεργάστηκε με «βαρύτερα λαϊκούς» συνθέτες, όπως ο Κ. Καπλάνης και ο Θ Πολυκανδριώτης και από την άλλη συμμετείχε σε ιδιαίτερες παραγωγές, όπως «Τα αρχαία λυρικά» του Μ. Τερζή και «Ζωγραφιές από τον Θεόφιλο» του Ν. Μαυρουδή, με τους οποίους διατηρούσε διαχρονική συνεργασία. Τότε είχε και τις σπάνιες αλλά σημαντικές συνεργασίες με τον πολύ φίλο του Μ. Λοίζο και Μ. Χατζιδάκι. Την 10ετία του 90’ την τελευταία της ζωής του, εμφανίζονται οι νεώτεροι συνθέτες, Λ. Μαχαιρίτσας, Δ. Τσακνής, αλλά κυρίως ο Μίνως Μάτσας (σε 3 δίσκους) και ο Παντελής Θαλασσινός (η απαρίθμηση δεν μπορεί να είναι πλήρης, ιδίως από τον γράφοντα, που βρίσκεται εκτός του καλλιτεχνικού χώρου και έτσι επιδέχεται κριτικής).

Ο Άκος Δασκαλόπουλος είχε για μερικούς μια εικόνα δύστροπου και λίγο γκρινιάρη στην καθημερινότητά του. Τι είναι όμως αυτά μπροστά στη χαρά του ποιητικού λόγου; Αγαπούσε την ποίηση, θαύμαζε τα Δημοτικά τραγούδια, ενθουσιαζόταν από κάθε μορφή Υπερρεαλισμού στην τέχνη. Η εμμονή του για την φυσική ζωή κοντά στην θάλασσα και τους ανθρώπους της είναι γνωστή. Η Ψαριανή, το καΐκι του, ήταν το δεύτερο σπίτι του. Το μικροσκοπικό σπιτάκι του στην Σκόπελο, ήταν επίσης ένα μικρό καταφύγιο. Για όσους τον ξέρουμε, κρατάμε σαν ανάμνηση έναν άνθρωπο που αγαπούσε την παρέα και την καλοπέραση, την θάλασσα και τον έρωτα, την μουσική και την λογοτεχνία.

Στην ιστοσελίδα (http://akosdaskalopoulos.blogspot.com) όταν θα έχει ολοκληρωθεί (γύρω στον Σεπτέμβρη του 2010) θα παρουσιάζονται περίπου 280 τραγούδια, 4 ποιητικές συλλογές, μερικά χειρόγραφα, 50 φωτογραφίες, μια ντουζίνα ηχητικά ντοκουμέντα, και καμιά 20αριά ταινιούλες. Όλα τα δεδομένα είναι στη διάθεση των παλιών και, ελπίζω, νέων φίλων του Άκου.

Οδυσσεάς Ξένος