Έφυγε σήμερα το πρωί ο ποιητής Αντρέας Παγουλάτος, μία εξέχουσα μορφή των ελληνικών γραμμάτων. Εκτός από την πρωτοποριακή ποιητική του γραφή, ο Παγουλάτος διακρίθηκε και για τη δοκιμιακή του γραφή, ως θεωρητικός κινηματογράφου και λογοτεχνίας, καθώς και ως μεταφραστής. Τα κείμενά του διαπερνά ένα λεπτό αισθητικό κριτήριο, συνδυασμένο πάντα με το αίτημα της κοινωνικής χειραφέτησης. Ψάξτε τα, διαβάστε τα, διαδώστε τα. Το «Πέραμα» του Παγουλάτου δεν μπορεί να λείπει από καμιά βιβλιοθήκη. Εξάλλου, κανένας ποιητής δεν πέθανε ποτέ, εφόσον οι επόμενοι συνέχισαν να βουτάνε στα βαθιά της σκέψης και της πράξης του. Ο Παγουλάτος υπήρξε εκδότης του περιοδικού «Νέα Συντέλεια» καθώς και μόνιμος συνεργάτης του περιοδικού «Ουτοπία», βασικού στυλοβάτη της αριστερής ριζοσπαστικής σκέψης στη χώρα μας. Πάνω απ’ όλα, ο Παγουλάτος υπήρξε ένας μόνιμα νέος στην καρδιά και στο μυαλό, πρότυπο ασυμβίβαστου ποιητή και διανοητή, πηγή συνεχούς δημιουργίας που με την προσωπική του πορεία φώτισε λίγο περισσότερο την ομορφιά της τέχνης και το αίτημα ενός καλύτερου κόσμου. Στους οικείους του, καθώς και στο πνευματικό του παιδί Αντώνη Μποσκοΐτη, και τον στενό του συνεργάτη Ευτύχη Μπιτσάκη, τα πιο ειλικρινή συλλυπητήρια. ηρ.οικ.
ΥΓ: «Κύριε Παγουλάτο και κύριε Παγουλάτο… Αντρέα να με λες». Καλό ταξίδι, Αντρέα.
Η κηδεία του Αντρέα Παγουλάτου θα τελεστεί την Τετάρτη 24 Μαρτίου στις 15.00 στο Νεκροταφείο Περιστερίου (Αγ. Βασίλειος).
4 σχόλια:
Είναι η πιο θλιμμένη μέρα στα 36 χρόνια που ζω και είναι πραγματικότητα αυτό που γράφω τώρα.
Αύριο στην κηδεία θα γίνει λαϊκό προσκύνημα...μια αγκαλιά μουσικοί, ποιητές, κιν/φιστές, εικαστικοί, ακτιβιστές, διανοητές, ελεύθερα πνεύματα θα πούμε το στερνό αντίο στον Αντρίκο μας.
καλό του ταξίδι, θα' χε πολλά να δώσει ακόμα, αλλά...
Η αναγγελία του θανάτου ενός αγαπημένου φίλου και Δάσκαλου, ενός μεγάλου Ποιητή που το έργο του σημαδεύει την λογοτεχνία μας από τις αρχές της δεκαετίας του 70 ως τις μέρες μας, ακούγεται σαν τραγική φάρσα. Κανείς μας δε μπορεί να πιστέψει ότι από το Σάββατο που μας μιλούσε στο πατάρι του Κοραή, ο Ανδρέας μας περνούσε τις τελευταίες ώρες της ζωής του. Ανήμερα της γιορτής της Ποίησης, να φεύγουνε από αυτόν τον κόσμο τέτοιοι ποιητές? Αδιανόητο. Είμαστε απαρηγόρητοι. Ένα ανεξάρτητο πνεύμα, αεικίνητο, δημιουργικό, ένας καλλιτέχνης σπάνιας καλλιέργειας και παιδείας ήταν ο Αντρέας Παγουλάτος. Ασυμβίβαστος, δυναμικός, γεμάτος καλοσύνη, γενναιόδωρος πάντοτε στα νέα ταλέντα,έγραφε και δημιουργούσε μακριά από εκδοτικά συμφέροντα και κατεστημένα. Περιγελούσε τις "γενιές", και πίστευε στα κινήματα. Και δεν καταδεχόταν να σκύψει το κεφάλι. Να τον τιμήσουμε όπως του πρέπει την Τετάρτη φίλε Αντώνη Μποσκοίτη, να μην λείψει κανείς.
Αντώνη, από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό το κακό μαντάτο, η σκέψη όλων "μας" πηγαίνει σε σένα. Έχασες έναν ακριβό, δικό σου άνθρωπο. Καλό κουράγιο φίλε.
Κύριε Σταθόπουλε, σημαντική η μαρτυρία σας. Να μην λείψει κανείς όπως λέτε, όχι μόνο από την κηδεία, αλλά το βασικότερο, από τα κείμενα και την ποίησή του.
ξέρεις πόσα νέα παιδιά έμειναν "ορφανά" από χθες το πρωί με το θάνατο του Αντρέα; δε θα ξεχάσω τα μάτια του Ηλία, του Επίκουρου και του Ζαχαρία, πρησμένα από το κλάμα και την απορία. Απορία λόγω ενός "γιατί" που θα μας βασανίζει ποιος ξέρει για πόσον καιρό. Διότι η φυγή του Αντρέα είναι το άκρον άωτον της αδικίας. Για την ώρα είμαστε όλοι σαστισμένοι...Σιγά- σιγά πρέπει να δούμε τι θα γίνει ή, σωστότερα, πως θα διαδοθεί ευρέως το τεράστιας σημασίας έργο του.
Δημοσίευση σχολίου