Το χειρότερο που επέφερε το σκυλάδικο στο ελληνικό τραγούδι από τα μέσα του ’80 και δώθε δεν ήταν η κακογουστιά ενός Λευτέρη Πανταζή και μιας Άντζελας Δημητρίου, αλλά το τι γέννησε ως αντίδραση στο υπόλοιπο, το υγιές κομμάτι της μουσικής μας σκηνής: την μετά μανίας αποστασιοποίηση από το λαϊκό ήχο, από οτιδήποτε παρέπεμπε έστω και ως υποψία στην «άλλη όχθη». Έτσι, εκεί που το έντεχνο ήταν βασικά ένα κλαδί από το όλο χυμούς δέντρο του λαϊκού, κατέληξε να είναι ένα ξεχωριστό δάσος, μίλια μακριά από το δέντρο που το γέννησε. Έτσι, όχι μόνο φτώχυνε το «έντεχνο» (με το να μη γεννιούνται, π.χ. πλέον λαϊκά ακροάματα πρώτης γραμμής όπως τα «Πικροσάββατα» του Θεοδωράκη ή το «Όταν ανθίζουν πασχαλιές» του Κουγιουμτζή), αλλά και εξαφανίστηκε το λαϊκό με ήθος και τέχνη - έστω κι αν έμειναν πίσω ένας ένας Νικολόπουλος, ένας Κορακάκης και ένας Βαγιόπουλος να το κρατάνε ζωντανό με νύχια και με δόντια.
Λοιπόν, αυτές τις μέρες ακούω non-stop την τραγουδάρα του Μάνθου Ζολώτα «Αν είσαι η μεγάλη αγάπη» με τη φωνή του Σπύρου Ζαχαριά. Και για τους φίλους του μπλογκ που ίσως πουν ότι «πάει, τα ’χει χάσει», όχι παίδες, το εννοώ. Τραγουδάρα με τα όλα της. Συγκίνηση με συνείδηση, ντέρτι με νόημα και ευγένεια. Τα διαμάντια πρέπει να τα ξεχωρίζουμε, ακόμα κι αν είναι χωμένα μέσα στη λάσπη! Για την ιστορία, ιδού και οι στίχοι αυτού του πραγματικά μεγάλου τραγουδιού, σπορά των αρχών του ’90, της «μεγάλης δεκαετίας του ’80» που κράτησε από το ‘78-‘79 μέχρι το ’91-’92, με τα καλά και τα στραβά της. ηρ.οικ.
ΥΓ: Ένα λαϊκό τραγούδι… ένα… δεν υπάρχει άνθρωπος να το γράψει σήμερα; Ως πότε θα τη βγάζουμε με ..."πριγκιπέσσες";
-----
Αν είσαι η μεγάλη αγάπη
Στίχοι-Μουσική: Μάνθος Ζολώτας
Ερμηνεία: Σπύρος ΖαχαριάςΠάλι κατά τύχη βρέθηκες στο δρόμο μου απάνω
Βγήκες δήθεν για περπάτημα μου λες
Νιώθω πως ζητάς αγάπη μα δεν ξέρω τι να κάνω
Που έχω πάψει να πιστεύω στις καρδιές
Αν είσαι σαν τις άλλες αγάπες
Ούτε να σ' αγγίξω δεν αντέχω πιαΜα αν είσαι η μεγάλη αγάπη
Πες το και θ' ανοίξω πάλι την καρδιά
Δεν έχω περιθώρια για λάθη
Δε θέλω να γυρίσω στα παλιάΜα αν είσαι η μεγάλη αγάπη
Πες το και θ' ανοίξω πάλι την καρδιά
Πάλι κατά τύχη βρέθηκες κι απόψε στο πλευρό μου
Πάλι μ' έκανες να σκέφτομαι τρελάΜα μπορεί να βγήκε αληθινό εκείνο τ' όνειρό μου
Και να σε στέλνει της αγάπης η θεά
7 σχόλια:
Ασκώ βέτο στους χαρακτηρισμούς της πριγκιπέσσας του Μάλαμα.
θα συμφωνήσω με το προηγουμενο σχόλιο.
Για μένα είναι πολλά τραγούδια του Μάλαμα και άλλων είναι λαικά.
Ωραίο το άσμα που του Ζολώτα, δεν το ήξερα.
ΑΛλά τα λαικά τραγούδια, θέλουν και λαό, δηλαδη το ακροατηριό τους. Είμαι σίγουρη ότι γράφονται κάπου μακριά μας η διπλα μας ερήμην μας, φοβερά λαικά τραγουδια. Αλλά λείπουν οι συνθήκες για να γίνουν γνωστα, όπου συνθήκη=λαός.
Χωρίς αυτήν την σκέψη, η αναγκη για νέα λαικά τραγούδια...μου θυμίζει προγονοπληξίες.
Σας ασπάζομαι
εννοείται ότι η γνώμη μου δεν είναι κατασταλαγμένη αλλά επιδέχεται συζήτηση ή συζητήσεις. Πολλές.
Χρήστος Μιχαήλ:
Αποδεκτό το βέτο λόγω ιδιαιτέρου εκτίμησης και εμπιστοσύνης προς το πρόσωπό σας! Απεσύρθη ο χαρακτηρισμός, εξάλλου το ζήτημα δεν είναι ο Μάλαμας, η αξία του έργου του είναι αδιαμφησβήτητη και δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση από το ποστ, ούτε είμαι εγώ αυτός που θα κρίνει δημιουργούς τέτοιου διαμετρήματος. Απλά, το συγκεκριμένο τραγούδι αντιπροσωπεύει κάτι παραπάνω από ένα τραγούδι, είναι ο ιδεατός τύπος της μετάβασης από το λαϊκό των εργατικών και κυρίως αγροτικών τάξεων στο λαϊκό των μεσαίων και μικροαστικών στρωμάτων. Αλλά αυτό είναι το θέμα επόμενης ανάρτησης.
ΥΓ: Ακόμα ακούω τον Μεράντζα από χθες το βράδυ, τι φωνή ήταν αυτή... άστραπτε και βρόνταγε!
Sylfaen:
Προσυπογράφω και με τα δύο χέρια την παρατήρησή σου Μέλια. Οι ρίζες της απουσίας του λαϊκού τραγουδιού είναι ταξικές - κοινωνικές, αλλά αυτό δεν κάνει την απουσία αυτή λιγότερο ανυπόφορη.
Η Πριγκηπέσσα ξεγελάει επειδή η εισαγωγή της έχει όντως λαϊκές ρίζες (είναι μια παραλλαγή του κρητικού "Τον άλλο μήνα, τον παραπάνω κλπ") και επειδή στιχουργικά έχει κάποιες λαϊκές φράσεις ("τζάμπα σωστός με το στανιό"). Κατά τ` άλλα, το λοιπό στιχούργημα, και ιδίως το ρεφραίν, είναι ό,τι νά`ναι: έξω, μέσα σ` αυτό το σπίτι, μέσα μου και του παπά τα γένια. (Δε βρέθηκε ένας φιλόλογος να το αποκαθηλώσει;)
Η (αργοπορημένη) επιτυχία του τραγουδιού όφείλεται καθαρά στο ότι το ερμήνευσαν λαϊκοί τραγουδιστές (Βασίλης Καρράς, Πέγκυ Ζήνα, Νίκος Βέρτης, Αντώνης Ρέμος, Νίκος Μακρόπουλος κλπ) που έχουν έρεισμα στις πλατιές λαϊκές μάζες. Επαληθεύεται άλλη μια φορά ο Θεοδωράκης, που θεωρεί ότι αυτός είναι το κανόνι και ο λαϊκός τραγουδιστής το βόλι. Το βόλι που βρίσκει το στόχο του. Δυστυχώς όμως άλλο κανόνι ο Θεοδωράκης, άλλο ο Μάλαμας. Άλλα τα μάτια της Μυρτιάς κι άλλα της ...Πριγκηπέσσας!
@Κύριε Τρουβά καλό θα ήταν να μην μπαίνουμε σε ψευτοσυγκρίσεις του στυλ Μάλαμας- Θεοδωράκης. Αλίμονο. Εδώ προσπαθούμε να βγάλουμε τον κόσμο (αφού με κόπο απαλλάξαμε τον εαυτό μας) από την ψευτοκόντρα Χατζιδάκις- Θεοδωράκης και εσείς πάτε να συγκρίνετε το μήλο με το γρανάζι;
Δεν θα συμφωνήσω με το σχόλιό σας περί αποκαθήλωσης, αλλά ούτε και με το πότε έγινε δημοφιλής η Πριγκιπέσσα. Έχω πετύχει την πριγκιπέσσα στη Λεμεσό, Χειμώνα του 2002 (το τραγούδι βγήκε το 2000) να ξεσηκώνει ένα μαγαζί 350 Κυπραίων που είχαν πάει να ακούσουν μπουζούκια (άρα μιλάμε για απαίδευτο κοινό). Ας μην γελιόμαστε, το τραγούδι (και δεν το λέω για πολλά τραγούδια ούτε είμαι τόσο μαλαμικός) είναι ένα λαϊκό σουξέ με την αγνή του έννοια.
Αν θέλουμε να αποκαθηλώσουμε κόσμο και τραγούδια, σας καλώ να αποκαθηλώσουμε όλοι μαζί εκείνους που δεν σέβονται την ίδια τους την ιστορία (όνομα και μη χωριό).
@Ηρακλή ανταποδίδω (αν και δεν χρειάζεται, την ξέρεις) την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη. Ο Μεράντζας ήταν αποκάλυψη όπως κάθε φορά. Πρέπει να βγάλει δίσκο...
Ξέχασα να πω Ηρακλή ότι φυσικά και καταλαβαίνω τον χαρακτηρισμό ως πεδίο και όχι ως κακοπροαίρετη κατηγοριοποίηση.
Χαιρόμαστε που ακούτε αυτό το πραγματικά υπέροχο τραγούδι... και ιδιαίτερα που το ακούτε απο ΣΠΥΡΟ ΖΑΧΑΡΙΑ!!! Να είστε όλοι καλά!!!
(Σοφία Ζαχαριά)
Δημοσίευση σχολίου