«Απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, από μικρό παιδί έγραφα ποιήματα και συνειδητά από την πρώτη κιόλας εφηβεία μου. Δεν μπορώ να πω με μεγάλη βεβαιότητα κάτω από ποιες συνθήκες πρωτάρχισα να το κάνω. Εντοπίζω μονάχα μια γενική φαντασιακή ατμόσφαιρα που προσπαθούσα να αρθρώσω και να εκφράσω με λέξεις. Διάβαζα επίσης ποίηση, λογοτεχνία και ιστορία από πολύ νωρίς, στα ελληνικά και λίγο αργότερα στα γαλλικά. Παρόλο, όμως, που γνώρισα μεγάλους ποιητές, δέχτηκα κυρίως επιδράσεις από τη σύγχρονη μουσική, που άκουγα με πάθος από πολύ μικρός χάρη στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας στην αρχή και με γοήτευε: Στραβίνσκι, Μπάρτοκ, Σχολή της Βιέννης και ιδίως Βαρέζ και αργότερα Μεσσιάν, Νόνο, Μπέριο, Ξενάκη, Χρήστου. Αυτές οι επιρροές - μαζί με τη ρεμπέτικη, λαϊκή, ελληνική αλλά και τη βραζιλιάνικη και την αφρικανική μουσική - έπαιξαν για μένα ένα σημαντικό ρόλο…».
(Νάνος Βαλαωρίτης-Αντρέας Παγουλάτος, ‘Ένας διπλός διάλογος’, «Ουτοπία», τ. 30, Μάιος-Ιούνιος 1998)
«Εδώ δούλεψα στο ραδιόφωνο παρουσιάζοντας τη βραζιλιάνικη μουσική και την ποίηση. Η βραζιλιάνικη μουσική έχει μεγάλη παράδοση με πολύ πλούτο, με μεγάλους τραγουδοποιούς και συνθέτες. Ήταν μια εκπομπή που ξάφνιασε γιατί εδώ δεν είχαν ξεκαθαρισμένα στο μυαλό τους οι ακροατές ότι είναι κάτι το ξεχωριστό. Τη συνδυάζανε μόνο με το λάτιν. Είχα δουλέψει για αυτό πολύ και στο Παρίσι, είχα αρχίσει να μεταφράζω μεγάλους Βραζιλιάνους ποιητές. Ήμουν ο πρώτος που μετέφρασα τα Ετερώνυμα του Πεσόα…»
(Συνέντευξη στον Θανάση Συλιβό, «Μετρονόμος», τ. 33, Απρίλιος - Ιούνιος 2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου