Στέλλα Γαδέδη - Αντιγόνη Μπούνα
Mona Lisa
Lyra
Η Mona Lisa περιέχει δέκα τραγούδια και ένα οργανικό που έγραψε η γνωστή φλαουτίστρια και συνθέτρια Στέλλα Γαδέδη σε στίχους των Πόλυ Κυριάκου, Ζωής Παναγιωτοπούλου, Χριστίνα Αλογογιάννη, και της ίδιας της συνθέτριας. Τα τραγούδια χαρακτηρίζονται από ρυθμική ποικιλία, ενορχηστρωτικό πλούτο - που υποβοηθιέται από τη γενναιοδωρία των πάνω από είκοσι οργάνων - και μία αίσθηση κινηματογραφικής εναλλαγής εικόνων και αισθήσεων. Στιχουργικά, το περιεχόμενο του δίσκου είναι αμιγώς ερωτικό, ενώ πολλά τραγούδια μεταφέρουν αναμνήσεις από το «ελαφρό» τραγούδι με τα ανάλογα μοτίβα. Στην ερμηνεία συναντάμε την - πραγματική αποκάλυψη - Αντιγόνη Μπούνα. Στον πρώτο της προσωπικό δίσκο (συμμετοχή στο «Πάντως ήταν νύχτα» της Γαδέδη), η Μπούνα καταθέτει μια ζεστή ερμηνεία που μετοικεί με ευκολία από το παιχνίδισμα στο παράπονο και από το λυρισμό στη μελαγχολία. Σε μια εποχή όπου το μέτριο ερμηνευτικά μοντέλο του «έντεχνου τραγουδοποιού» τείνει να αναχθεί σε κανόνα, η ερμηνεία της Μπούνα αποκαλύπτει - ή μάλλον ξαναθυμίζει - το συναισθηματικό βάθος στο οποίο μπορεί να ταξιδέψει μια ταλαντούχα και δουλεμένη φωνή. Με το κατάλληλο υλικό και την απόρριψη μιας κάποιας ερμηνευτικής «συστολής», η Μπούνα θα προσφέρει στο μέλλον ακόμα πιο φορτισμένες στιγμές.
Η μοναδική απορία μου συνδέεται με τον όρο «λαϊκά τραγούδια», τον οποίο χρησιμοποιεί η συνθέτρια στο σημείωμα του εσωφύλλου για να περιγράψει τις δημιουργίες της. Αν και μπορεί να γίνει μεγάλη κουβέντα γύρω από τη σημασία του όρου, οι ως επί των πλείστον λάτιν και δυτικοί ρυθμοί, οι τζαζ ενορχηστρώσεις, τα νέο-ρομαντικά στιχουργικά μοτίβα και η διάχυτα ορχηστρική ατμόσφαιρα απέχουν από το «λαϊκό» ως αίτημα και ως αξία. Εξαίρεση προς το λαϊκότερο αποτελεί η στιχουργική της Ζ. Παναγιωτοπούλου που φαίνεται να επηρεάζει και τη συνθέτρια, ιδιαίτερα στα «Το φεγγάρι στην ταράτσα» και «Άσε καλύτερα».
Ηρακλής Οικονόμου
(Εφημερίδα Η ΕΠΟΧΗ - "Οι ακροάσεις της Εποχής")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου