Κωνσταντίνα Κυριαζή: Τρία ποιήματα

Με προσκέφαλο το παράθυρο

Σε σπηλιές ποταμίσιες τυλίγεσαι

Στην όχθη, η άρμη απ’ το στήθος σου ανασαίνει

Σ’ έχω

πράο χείμαρρο στα φιλιά

με τις ναϊάδες δεμένες αρόδου, να προσμένουν την αυγή

με τις πηγές λευκοντυμένες, ν’ ακροπατούν στον υμένα σου

και να χαράζουν τα μίλια που μετρήσαμε σώμα με σώμα

Σ’ έχω

και δε Σ’ έχω.

Με τ’ άνθη να φέγγουν απ’ το παράθυρο και τ΄ αδιάλυτα φύλλα σου να μεγαλώνουν,

ξακρίζω τον ουρανό που περπατήσαμε

άστρο τ’ άστρο,

γαλανό το γαλανό,

σύννεφο το σύννεφο

να Σ΄ έχω πάντα να μου φέρνεις πασχαλιές

να μ’ ανασταίνεις

-----

Μονόδρομος

Αφηρημένα τραίνα, σέρνουν αγκομαχώντας μέσα σε χλωμό καπνό

νύχτες και μέρες

Σβήνεις το Φως,

λύνεις τον ίσκιο σου

και γλιστράς στον πνιχτό μου βήχα, δύο παραμύθια που ουρλιάζουν

Μια λαχτάρα για μίσος με βλέπει στον δρόμο 

και με πλησιάζει τρέχοντας

«Θα σε πιάσω Αγάπη απ’ τον λαιμό,

να νιώσεις τον πόνο να σε ροκανίζει»

αυτά τ’ ανάπηρα μερόνυχτα, που τα μάτια βρίσκουν πόλεμο να πολεμήσουν

-----

Για μια Σιγή Ευφορίας

Κάθε που πλαγιάζει το λίγο στο καθόλου,

η ζεστασιά της γης ξεχύνεται στον δίσεκτο κόσμο

Ακίνητες σιωπές, στάζουν φως και οξυγόνο

πασχίζοντας να βλάψουν τον ασφυκτικό λόγο

που κροταλίζει

σαν φαύλο κεχριμπαρένιο ερπετό

-----

Η Κωνσταντίνα Κυριαζή γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Είναι Διπλωματούχος Βιολίστρια και σπούδασε Μουσικολογία στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάζεται στο Πειραματικό Μουσικό Γυμνάσιο και Λύκειο Παλλήνης ως καθηγήτρια βιολιού και συμμετέχει σε συναυλίες και ηχογραφήσεις ποικίλου ρεπερτορίου.