"Ταξίδι στη Μυτιλήνη"
Μια ταινία του Λάκη Παπαστάθη
Από τις 18 Νοεμβρίου στο ΑΤΤΙΚΟΝ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ο Κώστας μετά από είκοσι χρόνια παραμονής του στο Παρίσι αποφασίζει να επιστρέψει στην πατρίδα του τη Μυτιλήνη, ένα ελληνικό νησί στο βόρειο Αιγαίο. Είχε προηγηθεί το τηλεφώνημα από έναν συμβολαιογράφο του νησιού που τον πληροφορούσε πως κληρονόμησε το οικογενειακό σπίτι. Είχε φύγει από την Μυτιλήνη στα δεκαοχτώ του για σπουδές κινηματογράφου στο Παρίσι και έκτοτε δεν ξαναγύρισε. Ένα βαρύ οικογενειακό ιστορικό τον κρατούσε μακριά. Επιστρέφοντας συναντάει όσους έχουν απομείνει από τους συγγενείς του και ξαναθυμάται αυτούς που έχουν φύγει. Φαντάζεται και τον εαυτό του μικρό στην ηλικία των δέκα χρόνων, την εποχή δηλαδή που συνέβησαν τα δραματικά γεγονότα στην οικογένειά του. Ζώντες και τεθνεώτες τον κάνουν να ξαναγαπήσει τον τόπο του. Η σχέση του με την Ελένη, μια νέα γυναίκα που εργάζεται στο γηροκομείο Μυτιλήνης, του ανοίγει νέους δρόμους για την ζωή του και την τέχνη του
2 σχόλια:
Την είδα αλλά δεν με ενθουσίασε. Μου έδωσε μια αίσθηση έλλειψης ισορροπίας, πριν και μετά το διάλλειμα. Το πρώτο μέρος μου φάνηκε ασύνδετο, το δεύτερο είχε μερικά δυνατά σημεία. Αλλά αυτό που με ενοχλεί κυρίως στον ελληνικό κινηματογράφο είναι η έλλειψη επαρκούς τεκμηρίωσης. Νιώθω ότι π.χ. η πράξη της αυτοκτονίας τεκμηριώνεται ελλιπώς, λείπει η ζύμωσή της. Ή πως η Ελένη είναι τελείως μονοδιάστατη, μια μητέρα Τερέζα.
Εμένα πάντως μου άρεσε πολύ. Δεν είναι μόνο η ιστορία που έχει νομίζω σε όλους κάτι να πει (ποιος δεν ζει με τις αναμνήσεις του; ποιος δεν ζει τον κόσμο με κάποια -μικρή ή μεγάλη- απόσταση από την πραγματικότητα προκειμένου να μην πληγωθεί από αυτή, όπως ο ήρωας της ταινίας;). Ηταν και το σύνολο των ηθοποιών που έπαιζαν τόσο φυσικά (με πρώτο όλων τον Καταλειφό). Και ακόμα κάτι που μοιάζει κάπως «κουλτουριάρικο» ως επισήμανση αλλά τα χρώματα και η φωτογραφία της ταινίας μεταφέρουν τόσο έντονα το λεσβιακό τοπίο που σχεδόν το εξιδανικεύουν. Κι όμως αυτά τα χρώματα και αυτό το φως υπάρχουν στην ελληνική επαρχία (και είναι θαυμάσιο μέρος η Μυτιλήνη) και είναι πολύ σημαντικό το ότι αναδεικνύονται μέσα από την ταινία. Εντάξει, δεν υπάρχουν δραματικές ανατροπές ή καταιγιστική δράση αλλά αν αναζητάς κάτι τέτοιο υπάρχουν πολλές (άλλες) ταινίες που το προσφέρουν.
Δημοσίευση σχολίου