ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΛΙΑ ΚΑΤΣΟΥΛΗ
(από τον Νότη Μαυρουδή)
Ο Ηλίας Κατσούλης ήταν ο τελευταίος μου συνεργάτης που μαζί φτιάξαμε τον πρόσφατο δίσκο με τον τίτλο Carte postale που κυκλοφόρησε τον περασμένο Δεκέμβριο (δηλαδή πριν από δύο μήνες). Έκτοτε, δεν γνωρίζω πόσους ακόμα δίσκους με στίχους του έχει γράψει, καθ’ ότι πολυγραφικότατος, πληθωρικός, καλοσυνάτος και ευγενής, δεν θέλει να χαλάει χατίρι σε κανέναν που τον πλησιάζει για να του ζητήσει στίχους του.
Τα βασικά χαρακτηριστικά λοιπόν του Ηλία είναι δύο: ένα αρνητικό και ένα θετικό. Το αρνητικό είναι ότι γράφει πολύ. Το θετικό είναι πως ό,τι γράφει είναι πολύ καλό! Και τι κάνουμε τώρα στην περίπτωση αυτή; Μας αποστομώνει ο ποιητής κάθε φορά (πολύ συχνά) όταν βλέπουμε να βγαίνει ένας δίσκος καινούργιος με δικούς του στίχους ή με συμμετοχές του στα περισσότερα τραγούδια. Καλογραμμένα, και τη σχέση του λόγου σε άμεση επαφή με το τραγούδισμα και την αμεσότητα.
Από τους πνευματικούς ανθρώπους που από τη θέση του καθηγητή Σχολείου παρακολουθούσε τα ποιητικά και φιλολογικά κινήματα, καταγράφοντας μέσα του ολόκληρη την πνευματική ελληνική κοινότητα των γόνιμων περιόδων του 19ου και 20ου αιώνα. Άνθρωπος που κατάφερε να αφομοιώσει συγγραφείς, ποιητές, λογοτέχνες και να τα καταστήσει όλα αυτά ως μεγάλη δεξαμενή γνώσης και έμπνευσης.
Ο στιχουργικός του λόγος απτός, λιτός, καίριος, διαθέτει το χάρισμα να εννοεί πολλά με λίγες λέξεις. Η τεχνική του με τη ρήμα είναι εντυπωσιακή και η διείσδυσή του στη φόρμα του τραγουδιού, καταλυτική. Τον παρακολουθούσα από το ξεκίνημά του και δεν είναι πολλά τα χρόνια που πέρασαν. Η δεκαετία του ’90 ήταν γι αυτόν μια δεκαετία «γνωριμίας» με το κοινό του και έδωσε τραγούδια με λαϊκό εύρος. Πολλοί νέοι τραγουδοποιοί είχαν την τύχη να φτιάξουν τις μουσικές τους πάνω στους στίχους του και πολλά από τα τραγούδια του έγιναν μοτίβο ευχάριστο στην κοινή ακουστική του τραγουδιού. Ό,τι έχει γράψει περιέχει μνήμες, ιστορία, κοινές αισθήσεις και κατέχει τα μυστικά εργαλεία της κατασκευής καλών και διαχρονικών τραγουδιών. Δεν είναι εύκολο αυτό σε μια εποχή που οι υπεραπλουστεύσεις και η ρηχότητα της στιχουργίας, παλεύουν άνισα με τα «μαλαματένια λόγια» των τραγουδιών της απέναντι όχθης...
Ο Η.Κ. ανήκει στην παρέα των στιχουργών εκείνων που χάραξαν πορείες για διαχρονικά τραγούδια. Μπήκε σε αυτή την παρέα όχι σε μικρή ηλικία. Περίμενε ως φαίνεται να ωριμάσει μέσα του αυτή η δύναμη που περιέχει ο λόγος του και η λογοπλαστική του ικανότητα. Θαυμαστής –όπως ο ίδιος λέει- των δημοτικών και των ρεμπέτικων τραγουδιών καθώς και των στιχουργών της δεκαετίας του ’60 που έφτιαξαν δρόμους με όραμα και προοπτική.
Το πάθος του για την ποίηση, το τραγούδι, και την ΑΕΚ, συνδυάζονται απόλυτα, γιατί, τις περισσότερες φορές η στενοχώρια και ο θυμός για τις περιπέτειες της ΑΕΚ, είναι μια καλή ώθηση για να γράψει στίχους με πάθος και μεράκι που θα τον βγάλουν από το ψυχικό αδιέξοδο.
Τέλος, θέλω να προσθέσω πως νιώθω πολύ τυχερός που βρέθηκα στο δρόμο του και συνεργάστηκα μαζί του. Με ενέπλεξε σε έναν παράλληλο λυρισμό (εκτός από τον δικό μου) ανοίγοντας ίσως καινούργιους δρόμους στη δική μου ψυχή και στις δικές μου ονειροπολήσεις… Ήρθα κι εγώ εδώ, για να τον χαρώ μαζί με σας.
Νότης Μαυρουδής
(Αθήνα, 28/2/07, στον Ιανό)
(ευχαριστώ θερμά τον κ. Μαυρουδή για την παραχώρηση του κειμένου. ηρ.οικ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου