«Είναι τυχαίο ότι ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης λάμπει; Νιώθω ότι έχουμε κάτι κοινό: τις ενοχές που έχω κι εγώ, ανεξήγητα, όταν πάει κάτι στραβά. Τις ίδιες ενοχές έχει κι ο Γιάννης Ραγκούσης, ενδεχομένως κι ο Καστανίδης, όπως ίσως τις είχε ο Σκανδαλίδης ή ο Λαλιώτης -παρ' όλο που δεν θα το παραδεχτούν ποτέ. Δεν είναι όλοι ίδιοι. Κάποιοι δεν ήθελαν να παίξουν παιχνίδια. Ας σταματήσει, λοιπόν, η ανθρωποφαγία γιατί στο τέλος θα στοχοποιηθούμε όλοι, θα διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός και μετά, ποιος θα κερδίσει απ' αυτό; Χρειάζεται ψυχραιμία. Και ταχύτητα...».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ
συνέντευξη στη Ναταλί Χατζηαντωνίου, Ελευθεροτυπία, 30 Δεκεμβρίου 2010
http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=236970
5 σχόλια:
Πρόκειται για μια συνέντευξη που με θύμωσε πολύ, ιδιαίτερα στο σημείο που στάθηκες κι εσύ. Για να είμαι ειλικρινής, περίμενα το σχετικό σχόλιό σου, Ηρακλή, αλλά ήρθε πιο καθυστερημένα απ' όσο φανταζόμουν :)
Σαν ανέκδοτο φάνταζαν οι φράσεις αυτές, αλλά απελπιστικά κακόγουστο. Τώρα πώς γίνεται η ενοχή να κάνει τους ανθρώπους να λάμπουν, δεν μπορώ να σου πω... Ξέχασε να ρωτήσει κι η δημοσιογράφος. Εγώ κάτι για Ερινύες ήξερα... Για Ύβρη και για Νέμεση επίσης.
Τα υπόλοιπα σημεία της συνέντευξης όμως δεν έχουν σχέση με το συγκεκριμένο. Μιλά για λάθη της κυβέρνησης και πως το όνομά του μόνο συνδέεται με την κυβέρνηση κι όχι η ψυχή του. Αλλά διαλέξατε μόνο το σημείο που -κατά την γνώμη του- υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που εκείνος εκτιμά. Ας βάζατε όλη την συνέντευξη κι όχι μόνο το συγκεκριμένο απόσπασμα που οδηγεί αλλού. Αν κι αυτό περί ανθρωποφαγίας δεν ισχύει; Ή δεν ισχύει πως όλοι οι πολιτικοί δεν είναι λαμόγια; Μην περνάμε στον αντίποδα της πλήρους απαξίωσης και του λαϊκισμού.
Νερένια:
Δεν πειράζει! Με τέτοια ανέκδοτα, είναι σίγουρο ότι θα έχουμε ένα ιδιαίτερα ψυχαγωγικό νέο έτος!
Ανώνυμος:
Μία ανθρωποφαγία υπάρχει, και αυτή είναι η ανθρωποφαγία του καπιταλισμού και της κρίσης του. Εκτός κι αν για εσάς θύμα δεν είναι ο άνεργος και ο απολυμένος, αλλά ο Λαλιώτης κι ο Ραγκούσης. Πάσο!
Λαϊκισμός είναι να λες ότι "στην πολιτική πρέπει να πηγαίνουν απλοί πολίτες" για να δικαιολογήσεις συμμετοχές στο υπουργικό συμβούλιο. Λαϊκισμός είναι να προσωποποιείς πολιτικές, και να προσπαθείς να βρεις ικανούς και ανίκανους υπουργούς, ηθικούς και ανήθικους πολιτικούς, καλό και κακό ΠΑΣΟΚ, καλή και κακή κυβέρνηση. Η πολιτική διάσωσης των συμφερόντων της αστικής τάξης, που με τόση συνέπεια υπηρετεί το ΠΑΣΟΚ, δεν γνωρίζει από πρόσωπα. Και αυτό θα έπρεπε να το ξέρει κάποιος που ξεκίνησε από παιδάκι μέσα στην πιο σκληρή χειρωνακτική εργασία, όπως ο Νταλάρας.
Τέλος, φυσικά και παρατίθεται ολόκληρη η συνέντευξη, στο σύνδεσμο που συνοδεύει την ανάρτηση. Ένα κλικ, και είναι όλη στη διάθεσή σας. Ουσιαστική διαφωνία εκ μέρους του Νταλάρα με τα πεπραγμένα της κυβέρνησης δεν υπάρχει πουθενά, ούτε μια λέξη, όσο κι αν προσπαθείτε να πείσετε τον εαυτό σας για το αντίθετο, για να νοιώσετε εσείς καλά με τη συνείδησή σας. Αντίθετα, διαβάζουμε ένα συγκινησιακό ντελίριο υπέρ "νέων ανθρώπων" της κυβέρνησης και υπουργών "που λάμπουν", οι οποίοι στοχοποιούνται τη στιγμή που προσπαθούν να ξαναγεννήσουν το κράτος. "Μα δεν υπάρχει φιλότιμο;"
Κρίμα είναι ο καημένος (και μην πεις ότι κρίμα είναι ο άνεργος και ο απολυμένος -σχήμα λόγου είναι), αλλά κι εσύ βρε Ηρακλή παραείσαι αυστηρός μαζί του: τη γυναίκα του έχει στην κυβέρνηση και πάλι παίρνει όσες αποστάσεις μπορεί. Αυτό που μου βγάζει εμένα η συνέντευξή του είναι κάτι σαν "Άλλα θα ήθελα να πω, αλλού είναι η ψυχή μου, αλλά ας όψεται η Αννούλα" -όχι ότι αυτό τον αθωώνει...
Ένας φτωχός που έγινε πλούσιος, διάσημος και μέρος του συστήματος με κάποιες ενοχές...
Εμ, ό,τι Χρυσοχοϊζει δεν είναι χρυσός! Μα τι περιμένουμε να ακούσουμε τώρα πια από τον κύριο Νταλάρα...
Δημοσίευση σχολίου