Χρήστος Μιχαήλ: Τρία έμμετρα ποιήματα

 (από τη συλλογή "Η καχυποψία ενός άλλοθι", εκδόσεις Τετράγωνο, Αθήνα, 2010)

Των μαγεμένων προσευχές

Τι να’ ναι αυτό που δεν τολμά ο χρόνος να το πάρει

αιώνες το παράτησε σ’ ετούτη εδώ τη γη

ξυπνάει τα χαράματα ο διάολος με καμάρι

και μπαινοβγαίνει στις ψυχές ώσπου να’ ρθει η αυγή.

Κουρελιασμένες μουσικές, ποιήματα τριμμένα

κυκλοφορούν αδιάκοπα χωρίς υποταγή

κάνουν να πουν το «σ’ αγαπώ» μα πέφτουν νικημένα

κι όταν τα μάτια ανοίγουνε αφήνουν μια κραυγή.

Στον φόβο και στον πειρασμό μας έμαθαν οι μοίρες

άλλοι να φεύγουν για τ’ αλλού και άλλοι να μεθούν

είναι μου λες που δεν ξεχνούν του πόλεμου οι χήρες

και με τον ήλιο ναυαγούν, με τ’ όνειρο πονούν.

Τι να’ ναι αυτό που δεν τολμά ο χρόνος να το πάρει;

Από νωρίς αρμένισες - στα μάτια ο κεραυνός.

Οι μαγεμένοι σαν παιδιά ξαπλώνουν στο χορτάρι

και προσευχές σκαλίζουνε ν’ ανοίξει ο ουρανός.

-----

Άλλοθι μιας ξένης αγκαλιάς

Όσοι τα βράδια πίνουνε με βουρκωμένα μάτια

είναι αυτοί που δε βαστούν ν’ αγγίξουν τη ζωή

αδειάζουν τα ποτήρια τους σε σκοτεινά δωμάτια

κι από το στέρνο τους γεννούν μι’ ασίγαστη βοή.

Όσοι τα βράδια κρύβονται σε κλειδωμένες πόρτες

σκεπάζουνε τα λάθη τους με κόλπα της αφής

τρελοί κι ανυποψίαστοι, θλιμμένοι μας συμπότες

αναμασούν τετράστιχα με νόμους ασαφείς.

Όσοι τα βράδια κυνηγούν βελούδινες υπάρξεις

ονείρατ’ ανεκπλήρωτα σ’ ευθεία διαδρομή

κυκλοφορούν ανάμεσα σε λόγους και σε πράξεις

κερνώντας μας ανώνυμα τη λάθος αφορμή.

Κι εμείς που χρόνια ξέρουμε πού βγάζουνε οι δρόμοι

αναζητούμε τ’ άλλοθι μιας ξένης αγκαλιάς

σαν ποιητές που κέρδισαν λίγη ζωή ακόμη

και την ξοδεύουν άπραγοι στον ίσκιο μιας φτελιάς.

-----

Το κορίτσι της Άνω Πόλης

Σε γέννησε ο άνεμος στη μήτρα της Σελήνης

κι ανάδοχός σου χρίστηκε του ουρανού η μπόρα

το λάδι μιας γριάς ελιάς σου ορίσανε να δίνεις

όπου οι στάλες της βροχής σφυροκοπούν την ώρα.

Κι εσύ μικρή σαν όνειρο που τρέχει όταν κοιμάμαι

αφήνοντας απόηχους τραυλούς και μαγεμένους

μοιράζεις ξόρκια σ’ όλα αυτά που τρέμω και φοβάμαι

για να μπορέσεις μια βραδιά να βρεις τους νικημένους...

...τους ποιητές που λήστεψαν εχθές την Άνω Πόλη

και ξέραναν τα σύννεφα και ήπιανε την μπόρα

αφήνοντας ως σύμβολο το μαύρο τους το βόλι

πυροβολώντας άξαφνα σ’ ό,τι έχτισες ως τώρα.

Κοιμήσου κόρη του Βοριά, του Φέγγους θυγατέρα

σε ζάλισαν τα όργανα, σε κούρασαν τα βράδια

λίγο κρασί στα μάτια σου και θα τα κάνω πέρα

τα όνειρα που στοίχειωσαν παλιά κρυφά μας χάδια.

Ο Χρήστος Α. Μιχαήλ γεννήθηκε στη Σαλαμίνα, τελείωσε το σχολείο στη Λεμεσό και σπούδασε Χρηματοοικονομική και Τραπεζική Διοικητική στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Σήμερα εργάζεται ως δημοσιογράφος σε μουσικά περιοδικά, έντυπα και διαδικτυακά. "Η καχυποψία ενός άλλοθι" είναι το πρώτο του βιβλίο.