ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΛΙΑ ΚΑΤΣΟΥΛΗ
ένας μικρός απολογισμός
του Νότη Μαυρουδή
Μια παράσταση για τον Ηλία Κατσούλη αρχίζει, από όλους εμάς, χωρίς εκείνον.
Μου ανατέθηκε ο ρόλος του ομιλητή εν τη απουσία του και αυτό είναι πρόβλημα για μένα. Σε μια σύντομη αναφορά για την πληθωρική προσωπικότητά του, λίγα μπορεί κανείς να πει. Ας κρατήσουμε όμως ένα βασικό που κάνει ώστε να μαζευτούμε όλοι εδώ για να τιμήσουμε τη μνήμη του: Τον ποιητικό του λόγο μέσα από τη στιχουργία. Την τέχνη του να συμπεριλαμβάνει σε λίγες λέξεις πολλά νοήματα, πολλές μνήμες και μια ολόκληρη ζωή, σε συνδυασμό με τη διαχρονικότητα των φανερών και κρυμμένων στοιχείων του ελληνικού γραπτού και προφορικού πολιτισμού…
Ο Ηλίας Κατσούλης ανήκει στην παρέα των στιχουργών εκείνων που χάραξαν πορείες για διαχρονικά τραγούδια. Μπήκε σε αυτή την παρέα όχι σε μικρή ηλικία. Περίμενε ως φαίνεται να ωριμάσει μέσα του αυτή η δύναμη που περιέχει η λογοπλαστική του ικανότητα. Θαυμαστής –όπως ο ίδιος έλεγε- των δημοτικών και των ρεμπέτικων τραγουδιών, καθώς και των στιχουργών της δεκαετίας του ’60 που έφτιαξαν δρόμους με όραμα και προοπτική, συνέχισε πάνω σε ένα είδος στιχουργίας που μας παρέδωσαν ο Γκάτσος, η Παπαγιαννοπούλου, ο Παπαδόπουλος, ο Γκανάς, ο Ελευθερίου, η Νικολακοπούλου και ο Γκόνης.
Το πάθος του για την ποίηση, το τραγούδι, και την ΑΕΚ, συνδυάζονται απόλυτα, γιατί, τις περισσότερες φορές η στενοχώρια και ο θυμός για τις περιπέτειες της ομάδας του, ήταν μια καλή ώθηση για να γράψει στίχους με πάθος και μεράκι που θα τον έβγαζαν από το ψυχικό αδιέξοδο…
Στο διάστημα που συνεργάστηκα μαζί του, κέρδισα έναν συνεργάτη, δεινό οραματιστή μιας ζωής που επιθυμούσε να συνδυάσει το παλαιό με το νεότερο, κέρδισα έναν φίλο που η παρέα του με έβαζε στο κλίμα της εποχής μας (που πολλές φορές ξεχνούσα) από τη μέθη των συζητήσεων για τα τραγούδια, τους συνθέτες και τους στιχουργούς… Μετά, έπρεπε και οι δύο να επανέλθουμε. Ανοίγαμε το αγαπημένο του ραδιόφωνο και η αμετροεπής εποχή, μας ερχόταν ξανά στην επιφάνεια…
Πολυγραφικός και πάντα ποιοτικός, επί πολλά χρόνια κατέγραφε στη σκέψη του εκατοντάδες τραγούδια. Ευρυμαθής και απόλυτα ρομαντικός μιας εποχής που δεν αφήνει πολλά περιθώρια στην ελευθερία. Γλυκύτατος προς όλους εκείνους που του εκδήλωναν αγάπη και σεβασμό, ανιδιοτελής πάντα, με ένα χαμόγελο χαρμολύπης σαν να έλεγε πως «ακόμα δεν έχετε δει τίποτα απ’ ότι μέλλει γενέσθαι»…
Υποψιάζομαι πως κάτι ήξερε για την αποχώρησή του και μας το έκρυβε, γιατί δεν μπορώ να πιστέψω πως σε αυτόν τον ποιητή της ζωής ξέφυγε η προφητεία του θανάτου…
Είμαι σίγουρος πως είναι εδώ, γιατί του άρεσαν πάντα οι παρέες και δεν θα ήθελε να χάσει αυτή την ευκαιρία αυτής της μάζωξης…
Νότης Μαυρουδής
(18/6/2010)
(Διαβάστηκε στη συναυλία-αφιέρωμα στο στιχουργό Ηλία Κατσούλη, στις 18/6/2010, στο Θέατρο Βράχων. Ευχαριστούμε τον κ. Μαυρουδή για την ευγενική παραχώρηση του κειμένου, ηρ.οικ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου