«Ιερά Οδός». Οι καταπληκτικοί στίχοι είναι του πρωτοεμφανιζόμενου Δημήτρη Σαρρή, η μουσική και η ερμηνεία ανήκουν στον ανερχόμενο Πάνο Γαληνό, ενώ την ενορχήστρωση υπογράφει ο Θόδωρος Ντάρμας.
Πρόκειται για ένα τραγούδι που προσκαλεί τον ακροατή να σκεφτεί τη μοίρα όλων εκείνων των ερμηνευτών που απαρνήθηκαν το παρελθόν τους, υιοθετώντας τη φθορά και την ευκολία. Οι στίχοι του δείχνουν βαθιά γνώση για τα μυστικά του λόγου, αγάπη για το ελληνικό τραγούδι, και ειλικρινή αγωνία για ό,τι συμβαίνει κάθε βράδυ στις μεγάλες πίστες και στις μαρκίζες με τα φανταχτερά ονόματα. Επιπλέον, παρά την οξεία κριτική τους, οι στίχοι αντανακλούν σεβασμό για τα πρόσωπα στα οποία αναφέρονται.
Μακάρι η «Ιερά Οδός» να κυκλοφορήσει και σε δίσκο, και σύντομα. Και, μακάρι, να συνοδευτεί από μία πιο λιτή και «φυσική» ενορχήστρωση, που θα αναδεικνύει πάνω απ’ όλα τη φιλοσοφία αυτών των έξοχων στίχων. Σαν στοίχημα, μου φαντάζει τούτο το μεγάλο τραγούδι, που μπορεί με σχετική ευκολία να κερδηθεί.
ηρ.οικ.
ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ
Στίχοι: Δημήτρης Σαρρής
Μουσική-Ερμηνεία: Πάνος Γαληνός
Ανόητος ηλεκτρισμός και πλαστικά τραγούδια,
Δωμάτια, μικρόφωνα, θήκες κι επιγραφές
Μα πιο πολύ αταίριαστη η νιότη σου η καινούργια
Που όσα στολίδια φόρεσε τα φέρνει απ’ το χθες
Μια καλησπέρα σου ’φερα κι ένα πικρό αντίο
Της λύπης μου τα σύνεργα και τον εσπερινό
Για την παλιά τη μουσική και το βαρύ φορτίο
Που ξημερώματα σκορπάς στην Ιερά Οδό.
Της αμαρτίας το στρατί, το δίκοπο μαχαίρι
Δεν είναι πια τα όνειρα που έκανες παλιά
Είναι μια σκέτη μουσική κι ένα κακό χαμπέρι
Μα την ασχήμια δεν μπορείς να την γιατρέψεις πια
Μια καλησπέρα σου ’φερα κι ένα πικρό αντίο
Της λύπης μου τα σύνεργα και τον εσπερινό
Για την παλιά τη μουσική και το βαρύ φορτίο
Που ξημερώματα σκορπάς στην Ιερά Οδό.
5 σχόλια:
ευτυχώς γράφονται ακόμα τραγούδια που θα κάνουν παρέα στις μικρές συνομωσίες του μέλλοντος...
Δεν συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό σου για το τραγούδι αυτό ούτε για τους δημιουργους του. Η αισθητική του φλερτάρει (υπερβολικά σε ορισμένα σημεία) με αυτή που «καταγγέλει». Ομολογώ ότι το πρώτο κουπλέ κάτι θέλει να πει και μάλλον το καταφέρνει, στη συνέχεια όμως το τραγούδι αρχίζει και «θολώνει». Απογοητεύτηκα δε εντελώς όταν άκουσα στο youtube τραγούδια του ιδίου ερμηνευτή...
Αγαπητέ Κωνσταντίνε,
σέβομαι απόλυτα την άποψή σου.
Πάντως, η ανάρτηση αναφέρεται στους στίχους ενός συγκεκριμένου τραγουδιού, όχι στο ρεπερτόριο του συνθέτη-ερμηνευτή του. Ούτε τον ξέρω τον άνθρωπο, ούτε με ενδιαφέρει η υπόλοιπη εργασία του!
Όσο για τους στίχους, νομίζω ότι έχουν εντυπωσιακή συνοχή και συνέχεια, από την αρχή ως το τέλος. Πού θολώνουν; Στο "βαρύ φορτίο" που σκορπιέται στην Ιερά Οδό; Στις αναφορές για την "ασχήμια" που δεν γιατρεύεται; Στα "όνειρα που έκανες παλιά" τα οποία έγιναν κακό χαμπέρι; Στις φράσεις "της αμαρτίας το στρατί" και "δίκοπο μαχαίρι" που είναι παρμένες από χαρακτηριστικά λαϊκά τραγούδια;
Πραγματική - και αξιοθαύμαστη! - ακτινογραφία της μοίρας τραγουδιστών (να σου ονομάσω έναν; Πασχάλης Τερζής), που απ' αλλού ξεκίνησαν και αλλού πήγαν. Καίριο σχόλιο για το τι γίνεται κάθε βράδυ στους ναούς της κακογουστιάς, στην Πειραιώς και στην Ιερά Οδό.
Κι αν ο ερμηνευτής του τραγουδιού θεωρείς ότι ανήκει εκεί, ένας λόγος παραπάνω για να τον χειροκροτήσω: για την δύναμή του, την αντίφασή του, που δέχτηκε να τραγουδήσει ένα τέτοιο τραγούδι!
Πολλά φιλιά, ηρ.
Γεια σου Ειρήνη!
Γεια σου Ηρακλή! Εντάξει, διυλίζω τον κώνωπα και ίσως αδικώ ένα τραγούδι που ασφαλώς δεν είναι από τα χειρότερα. Αλλά θεωρώ ότι το αποτέλεσμα είναι απλώς μέτριο αν και (από όσο μπορώ να διακρίνω) οι προθέσεις του στιχουργού τουλάχιστον είναι αξιέπαινες.
Οι στίχοι «είναι μια σκέτη μουσική κι ένα κακό χαμπέρι / μα την ασχήμια δεν μπορείς να την γιατρέψεις πια» νομίζω ότι είναι πολύ «του ποδαριού», πολύ έυκολες και του συρμού στιχουργικές λύσεις.
Ας μην παρεξηγηθώ, δεν κάνω αφ'υψηλού κριτική, είμαι παντελώς ανίκανος στη δύσκολη τέχνη της «στιχοπλοκίας». Και επαναλαμβάνω, ίσως αδικώ ένα τραγούδι που μπορεί να αξίζει περισσότερο απ'οσο μπορώ εγώ να αντιληφθώ. Κωνσταντίνος
Δημοσίευση σχολίου