Με ενθουσιασμό καλοσωρίζουμε στα "μουσικά προάστια" τον Μιχάλη Γρηγορίου. Ο γνωστός συνθέτης και θεωρητικός μας εμπιστεύτηκε μια σειρά ανέκδοτων σημειώσεων με τίτλο "Βίος παράλληλος: Ανεπίδοτα γράμματα περί συνείδησης, χρόνου, θανάτου και άλλων τινών (2009-2011)", οι οποίες και θα δημοσιευθούν στο blog με τη μορφή ημερολογιακών καταγραφών. Οι σημειώσεις χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: τις σχετικές με τη φιλοσοφία και την τέχνη με τίτλο "Εσύ, ο χρόνος, ο θάνατος κι εγώ", και τις σχετικές με την Αριστερά και την πολιτική με τίτλο "Απογαλακτισμός αφελούς αριστερού". Μείνετε συντονισμένοι! Ευχαριστούμε θερμά τον Μιχάλη Γργορίου για την εμπιστοσύνη του.
Μ.Π.
-----
Ο Μιχάλης Γρηγορίου γεννήθηκε το 1947 στην Αθήνα. Άρχισε μαθήματα πιάνου από ηλικία 5 χρονών. Αποφοίτησε από τη Σχολή Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ, ενώ παράλληλα ξεκίνησε μαθήματα σύνθεσης, τα οποία όμως εγκατέλειψε σύντομα αποφασίζοντας να διδάξει μόνος τον εαυτό του μουσική. Έχει συνθέσει πλήθος έργων για πιάνο, για σύνολα μουσικής δωματιου, για ορχήστρα και χορωδία, για synthesizers, κύκλους τραγουδιων, καθώς και μουσική για θέατρο και κινηματογράφο. Έργα του κυκλοφορούν σε 12 cds. Mεταξύ αυτων περιλαμβάνονται η καντάτα “ΑΝΕΠΙΔΟΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ” (σε ποίηση Α. Αλεξάνδρου), οι κύκλοι τραγουδιών “Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ” (σε ποίηση Μ. Αναγνωστάκη), “Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ” και “ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ” (σε ποίηση Τ. Σινοπουλου), “ΜΠΛΕ” (σε ποιηση Ρ. Παπανικόλα), το ορατόριο “ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΡΑΞΗ” (βασισμένο στο ομώνυμο ποιητικό έργο του Τ. Λειβαδίτη), κλπ. Έχει δώσει πολλές συναυλίες, στις περισσότερες απο τις οποίες συμμετείχε ως πιανίστας, αλλά και ως εκτελεστής synthesizers, τα οποία αντιμετώπισε ανέκαθεν ως όργανα με ερμηνευτικές αξιώσεις. Yπήρξε επι 20 χρόνια συνεργάτης του Τρίτου Προγράμματος, όπου εγκαινίασε και τη σειρά εκπομπών “Το Μουσικό Εργαστήρι του Tρίτου” που έδωσε την ευκαιρία σε πλήθος Ελλήνων μουσικών να παρουσιάσουν πρωτότυπη δουλειά τους.
Εκτός απο τη σύνθεση ασχολήθηκε συστηματικά με την κοινωνική ιστορία της τέχνης και με την ψυχολογία της αισθητικής αντίληψης. Έχει μεταφράσει πολλά θεωρητικά δοκίμια πάνω στη μουσική, ενώ έχει συγγράψει και το δίτομο εκπαιδευτικό βιβλίο “Μουσική για παιδιά και για έξυπνους μεγάλους”, καθώς και το αυτοβιογραφικό “Mαθαίνοντας φυσαρμόνικα: Ασκήσεις αυτοπαρατήρησης ενός Έλληνα συνθέτη”. Έχει διδάξει κοινωνική ιστορία της μουσικής και στοιχεία ψυχολογίας της μουσικής αντίληψης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ενώ έχει δώσει κατά καιρούς και σειρές διαλέξεων. Συνέβαλε καθοριστικά στην ίδρυση του “Πρότυπου Μουσικού Κέντρου Πειραιά”, του οποίου υπήρξε για ένα διάστημα καλλιτεχνικός διευθυντής. Η μελέτη του “Μουσική Αντίληψη και Δημιουργία: Kαθολικές σταθερές και πολιτιστικές μεταβλητές” υποβλήθηκε ως διδακτορική διατριβή στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο τον Απρίλιο του 2007.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου