Μιχάλης Γρηγορίου: "Βίος Παράλληλος" (1)

ΒΙΟΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΣ

Ανέκδοτες ημερολογιακές σημειώσεις του συνθέτη Μιχάλη Γρηγορίου

Ενότητα: “Εσυ, ο χρονος, ο θανατος κι’ εγω”

Επεισόδιο 1ο

Σαββατο 16/5/2009

Ο καθενας μας πιστευει πως ειναι το κεντρο του συμπαντος και το μονο που διαφερει ειναι ο βαθμος συνθετοτητας αυτου του φανταστικου συμπαντος, που εξαρταται απο τον βαθμο αναπτυξης και συγκροτησης της προσωπικοτητας μας. Οι απλοϊκοι ανθρωποι πιστευουν πως ειναι το κεντρο του δικου τους απλοϊκου συμπαντος, ενω οι πιο συνθετοι και καλλιεργημενοι και “ψαγμενοι” φανταζονται πως βρισκονται στο κεντρο ενος περισσοτερο συνθετου συμπαντος που εχουν κατασκευασει μεσα στο μυαλο τους. Αυτο ισχυει και για μενα που συνομιλω με φανταστικο τροπο μαζι σου, αλλα και για καθε εναν απο τους 88 χιλιαδες νεκρους απο τον περσινο σεισμο στην Κινα και για τους πανω απο 250 χιλιαδες νεκρους του προπερσινου τσουναμι στην Ταϋλανδη.

Αυτο που αποτελει για τον καθενα μας το “περιβαλλον” μεσα στο οποιο ζουμε, νοιωθουμε, σκεφτομαστε και δρουμε δεν περιοριζεται μονο στο εξωτερικο φυσικο περιβαλλον. Περιλαμβανει   και τους συμβολικους κοσμους που εχουμε –και που μας εχουν-  κατασκευασει μεσα στο μυαλο μας. Συνηθως το περιβαλλον των φυσικων μας αισθησεων, το “χαρντγουερικο” περιβαλλον εχει καποια προτεραιοτητα. Εχει μεγαλη σημασια το εαν κρυωνουμε ή εαν ζεσταινομαστε, το εαν ποναμε, διψαμε, νυσταζουμε, εχουμε πυρετο ή πονοδοντο, κλπ. Ολα τουτα καθοριζουν τους βασικους τροπους λειτουργιας του μηχανηματος κι’η καθοριστικη τους σημασια φαινεται οταν υπαρχουν διαταραχες αυτης της λειτουργιας. Οταν πασχει το harware πασχει το συνολικο μηχανημα. Οταν χαλασει βεβαια το hardware, απλως πεθαινουμε και τελειωνει η υποθεση. Ομως, ζουμε και σε ενα περιβαλλον συμβολικων νοηματων, τα οποια μπορουν επισης να εχουν τη δικηα τους καθοριστικη σημασια, που περιλαμβανει και την επιβιωση αυτου καθαυτου του hardware. Τι θα πεις π.χ για ενα φανατικο θρησκοληπτο που ειναι ετοιμος να αυτοπυρποληθει για την πιστη του ;  Τι θα ελεγες σε καποιο αριστερο της Κατοχης που δεχτηκε να στηθει στο εκτελεστικο αποσπασμα, χαριν καποιων αϋλων εννοιων περι “πατριδας”, “ιδεολογικης συνεπειας”, κλπ, κλπ ;  Οι εννοιες, οι σημασιες, οι αξιες, τα συμβολικα νοηματα δεν υπαρχουν στη φυση κι’ ομως, υπαρχουν στη συνολικη φυση μεσα στην οποια ζουμε ως ανθρωποι. Ετσι λοιπον, εκτος απο ενα “χαρντουερικο” περιβαλλον εξωτερικων ερεθισματων, ενεργειων και αλληλεπιδρασεων, ζουμε και μεσα σε ενα “σοφτγουερικο” περιβαλλον συμβολικων νοηματων. Ο βαθμος προτεραιοτητας που αποκτα μεσα μας καθενα απ’ αυτα τα δυο περιβαλλοντα καθοριζει και τη μορφη του φανταστικου συμπαντος, στο κεντρο του οποιου πιστευουμε πως βρισκομαστε εμεις. Και τουτο ειναι κατι που μας διαφοροποιει μεταξυ μας.

Γιατι, τελικα, υπαρχουν πολλες “ρατσες” ανθρωπων κι’ οι διαφορες τους δεν περιοριζονται στα φυλετικα τους χαρακτηριστικα, αλλα και στις μορφες αυτων των φανταστικων συμπαντων μεσα στα οποια ζουν, νοιωθουν, σκεφτονται και δρουν. Κι’ οπως  οι μορφες κι’ οι τροποι συμπεριφορας των ζωων διαφορετικης ρατσας καθοριζονται απο το φυσικο περιβαλλον τους, ετσι κι’ οι διαφορετικες ρατσες των ανθρωπων καθοριζονται απο το συμβολικο τους περιβαλλον. Και βεβαια, οπως, οταν κατεβαινουμε στα επιπεδα παρατηρησης, διαπιστωνουμε πως η βιολογικη μας υποσταση -αλλα κι’ η ιδια η συνειδητοτητα μας- εξαρτωνται απο κυτταρικες και νευρολογικες λειτουργιες που εχουν συστημικο χαρακτηρα, ετσι, οταν ανεβαινουμε στα επιπεδα παρατηρησης, διαπιστωνουμε επισης πως κι’ η συνειδησιακη μας υποσταση κι’ οι διαφορες “πνευματικες” μας κατακτησεις εξαρτωνται απο συμβολικες και δικτυακες λειτουργιες της ανθρωπινης ομαδας, που εχουν επισης συστημικο χαρακτηρα.

Κι’οταν ανεβοκατεβουμε σε τετοια επιπεδα παρατηρησης και στρογγυλοκαθησουμε πανω τους, τοτε διαπιστωνουμε πως εχουν χαθει τα νοηματα που μας αφορουν. Βεβαιως μπορουμε να μιλουμε για “κβαντικους αφρους” και για “πεδια” και για “υπερχορδες” και “υποατομικα σωματιδια” και για ατομα και μορια και για κυτταρα και οργανελες και για οργανα και οργανισμους, και για “καθολικες χαρτογραφησεις” και για μνημη και επανεισοδο και για συμβολικα συστηματα και κωδικες και για πρωτογενη συνειδηση και για συνειδηση “ανωτερης ταξης” και ουτω καθεξης. Εχουμε βρει τροπους να περιγραφουμε τα φαινομενα, ή τουλαχιστον, αυτα που θεωρουμε ως φαινομενα, ακομα κι’ οταν  αυτα δεν φαινονται δια γυμνου οφθαλμου. Ομως, απλως τα περιγραφουμε. Δεν μπορουμε να τα νοιωσουμε και να τα μεταβαλουμε και να αισθανθουμε πως βρισκομαστε στο σπιτι μας.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ