(Φώτης Σαρρής, Φορτηγά, 1959)
Έφυγε, δυστυχώς, και ο Φώτης Σαρρής. Μεγάλος ζωγράφος και μεγάλος άνθρωπος, όπως μαρτυρούν τα έργα του, τα κείμενά του, οι δικοί του άνθρωποι. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1937 και πέθανε φέτος το καλοκαίρι, στις 10 Αυγούστου, σε ηλικία 74 ετών. Ταγμένος με συνέπεια στους αγώνες για έναν καλύτερο κόσμο, εξέφρασε τα ιδανικά της αριστεράς πάνω στο μουσαμά, αλλά και μέσα από τη διαχείριση του έργου του, συμμετέχοντας σε πρωτοποριακές συλλογικότητες και καλλιτεχνικούς πυρήνες. Σύντροφος στη ζωή και στην τέχνη του στάθηκε η επίσης άξια εικαστικός Λυδία Σαρρή, στην οποία πηγαίνουν η σκέψη και τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια. Το μνημόσυνο για τις σαράντα ημέρες χωρίς τον Φώτη Σαρρή θα γίνει αυτό το Σάββατο στις 10 το πρωί, στο Α' Νεκροταφείο της Αθήνας.
ηρ.οικ.
ΥΓ: Ντρέπομαι ειλικρινά που έμαθα τόσο καθυστερημένα την απώλεια ενός από τους στενότερους φίλους του πατέρα μου. Πρέπει να οργίασαν στις φάρσες και στα αστεία μαζί με τους υπόλοιπους φοιτητές, στο εργαστήρι ζωγραφικής του Πάνου Σαραφιανού, τέλη του '50, προετοιμαζόμενοι για την ΑΣΚΤ. Δεν ήταν εύκολα τότε τα χρόνια. Ο Σαρρής γράφει: "Έτσι βρέθηκα στην οδό Ιθάκης 85 να ζωγραφίζω κεφάλια με πολύ σκοτεινές προοπτικές για το μέλλον. Έπρεπε το Σεπτέμβρη να περάσω οπωσδήποτε στις εξετάσεις. Ο πατέρας μου, που ήθελε να γίνω δικηγόρος και όχι ζωγράφος - πίστευε ότι θα 'δυστυχούσα' - δεν μπορούσε να μου πληρώσει περισσότερους από 3 μήνες στο φροντιστήριο".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου