ΒΙΟΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΣ
Ανέκδοτες ημερολογιακές σημειώσεις του συνθέτη Μιχάλη Γρηγορίου
Ενότητα: "Εσυ, ο χρονος, ο θανατος κι’ εγω"
Επεισόδιο 2ο
Παρασκευη 1/1/2010
Tωρα πλεον μπορω να αποθηκευω σε συμπυκνωμενο format, σε ενα τσιπακι του οποιου το μεγεθος ειναι οσο το νυχι του μικρου μου δαχτυλου, ολες μου τις προσωπικες μου σημειωσεις, τα βιβλια μου, τις μουσικες μου, τις φωτογραφιες που με ενδιαφερουν, κλπ. Τουτο μπορει φαινομενικα να μου γενναει μια αισθηση ασφαλειας, αν το καλοεξετασω ομως, θα επρεπε να μου προξενει μαλλον ανησυχια γιατι, οσο μικραινει το μεγεθος του απαιτουμενου χωρου αποθηκευσης τους, τοσο μικραινει και η σημασια τους. Ολοκληρη η καταγεγραμμενη ζωη μου μπορει να χωρεσει πλεον σε ενα μικροσκοπικο μπρελοκ, μαζι με τα κλειδια του σπιτιου και του αυτοκινητου μου. Οι παληες μου χειρογραφες σημειωσεις, πριν απο την διαδοση των computers, φιλοξενουνταν σε ενα πληθος απο αντζεντες και δεμενα τετραδια, αλλα κι’ οι παληες ηχογραφησεις των εργων μου απαιτουσαν ενα βουνο απο μαγνητοταινιες. Ολος αυτος ο απαιτουμενος ογκος των φορεων καταγραφης και διασωσης των ιχνων της δικηας μου ζωης αντιστοιχουσε σε μια διαφορετικη εικονα που ειχα για τη σημασια της. Τωρα, οσο μικραινει στα ιδια μου τα ματια αυτη η σημασια, τοσο μικραινει κι’ ο ογκος των φορεων καταγραφης της. Ιδου λοιπον μια, οχι απλως αλληγορικη, αλλα και χειροπιαστη αποδειξη των μεταβολων που εφερε η τεχνολογια κι’ η μαζικοποιηση του πολιτισμου στην ιδια μου την αυτοεικονα. Ενα επομενο, ακομα πιο αποκαρδιωτικο –εως μακαβριο- σταδιο αυτης της εξελιξης θα ειναι οταν αντικατασταθουν ακομα κι’ οι σκληροι δισκοι απο τα computers, δινοντας τη θεση τους σε ψηφιακες θυριδες, των οποιων την ευθυνη φυλαξης και διαχειρισης θα την εχουν διαφοροι servers, οπως το Google, κλπ. Αυτο το σταδιο του “cloud computing” θα αντιστοιχει σε μια περιοδο οπου τα μεμονωμενα “εγω” κι’ οι διαφορες καταγραφες τους θα εχουν εκχωρηθει πληρως στον μαζικοποιημενο τεχνολογικο πολιτισμο.
Υπαρχει ομως κι’ ενα ακομα ανησυχητικο φαινομενο, που εικονογραφει την ολο και αυξανομενη υποχωρηση της σημασιας που αποκτουν οι μεμονωμενες συνειδησεις στα πλαισια αυτου του μαζικοποιημενου τεχνολογικου πολιτισμου: Καθως περναει ο καιρος μεταβαλλονται διαρκως οι τεχνολογιες και τα formats των μεσων καταγραφης. Υστερα απο μερικα χρονια οι σημερινοι σκληροι δισκοι, αλλα και τα τσιπακια μνημης, θα εχουν ξεπεραστει. Ετσι, δεν θα υπαρχει ουτε η δυνατοτητα προσβασης σε πληροφοριες που εχουν καταγραφει με τα παληα μεσα σε παληους φορεις. Για να μπορεις τοτε να ανακτησεις τις σημειωσεις και τις λοιπες καταγραφες ενος ανθρωπου προγενεστερων εποχων θα πρεπει να εχεις στη διαθεση σου και τα παληα μηχανηματα, τα οποια ομως, καθως περναει ο καιρος, θα εχουν μετατραπει σε μουσειακα αντικειμενα. Ηδη οι σημειωσεις που εγραφα στa παληα μου computers θα ηταν αδυνατον να διαβαστουν αν δεν τις ειχα μεταφερει σε νεωτερα formats, γιατι εχουν αλλαξει τα προγραμματα του Word, εχουν εξαφανιστει τα παληα floppy discs, κλπ. Ολη η παληα μου δισκοθηκη ειναι αχρηστη, γιατι δεν εχω πλεον pic-up. Τα παληα μου master tapes καταφερα βεβαια να τα μεταγραψω, αρχικα σε cds και στη συνεχεια σε τσιπακια μνημης ομως, αρκετα εργα που εχω καταγεγραμμενα στις παληες κασεττες του τετρακαναλλου δεν μπορουν πλεον να ακουστουν κι’ αν δεν τα μεταγραψω καποτε σε καποιο απο τα εναπομειναντα μηχανηματα θα χαθουν τελειως. Μ’ αλλα λογια, πρεπει διαρκως να παρακολουθω τις μεταβολες της τεχνολογιας και να μεταφραζω τις παληες μου καταγραφες στα νεωτερα formats. Αλλα τουτο μπορω να το κανω οσο ζω, μετα θα εναποκειται στους μεταγενεστερους να συνεχιζουν αυτο τον ματαιο αγωνα παγιδευσης του χρονου σε κακεκτυπα αθανασιας.
Ισως λοιπον να προκειται ακριβως περι αυτου : Κακεκτυπα αθανασιας. Τι νοημα εχει ολη αυτη η μανια της διαρκους καταγραφης ; Ακομα κι’ αν αποφασιζα να τυπωσω σε χαρτι τις ηλεκτρονικες μου σημειωσεις, υστερα απο μερικα χρονια, οχι απλως δεν θα ενδιεφεραν κανενα, αλλα και το ιδιο το χαρτι πανω στο οποιο θα ειχαν αποτυπωθει θα μετατρεπονταν σε σκονη !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου