Όχι, δεν είναι ο τίτλος δίσκου της Lana del Rey (Elizabeth Grant). Είναι η υποψία που κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο από ακροατές του χιτ "Video games", που έγραψε και τραγουδά το νέο φρούτο του παγκόσμιου διαδικτυακού μας χωριού. Γιουτούμπ, δώσε ρεύμα:
Το βασικό μοτίβο του τραγουδιού μοιάζει πολύ με το τραγούδι "Δρόμοι που αγάπησα" σε μουσική Γιώργου Σταυριανού και στίχους Στέλιου Χατζημιχαήλ, που τραγούδησε η Ελένη Βιτάλη στο δίσκο "Άνεμος είναι".
Η ομοιότητα δεν αφορά το σύνολο του τραγουδιού, δεν είναι τέτοια που να στοιχειοθετεί κλοπή ή δόλο, αλλά από την άλλη είναι αξιοσημείωτη. Ο ίδιος ο συνθέτης δήλωσε στα "ΝΕΑ" και τον Δημήτρη Μανιάτη:
«Οντως η μελωδία πατάει πάνω στη δική μου στην αρχή του τραγουδιού, στη συνέχεια όμως διαφοροποιείται. Αν τα μοτίβα ταυτίζονταν ολοκληρωτικά, θα είχα κινηθεί αναλόγως. Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που μια μελωδία πέφτει πάνω σε μια άλλη. Συνηθίζεται στη δουλειά μας. Πάντως οφείλω να επισημάνω πως η κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας πάει σύννεφο. Παράδειγμα: μου είχε ζητήσει ο εξαιρετικός βιολιστής Νίκος Χατζόπουλος το τραγούδι "Secret Love" για να το διασκευάσει. Η διασκευή συμπεριελήφθη και στη συλλογή "Budha Bar 3" με εκατομμύρια χτυπήματα στο Ιντερνετ. Ομως εκεί το τραγούδι - όχι βέβαια με ευθύνη του Χατζόπουλου - δεν αποδίδεται σε μένα».
Είτε είναι, είτε δεν είναι αντιγραφή, ένα είναι σίγουρο. Το "Δρόμοι που αγάπησα" είναι μία τραγουδάρα που βάζει τα γυαλιά στα Βίντεο Γκέιμς και στα Νιντέντο που μας σερβίρονται ως internet sensations (τρομάρα μου). Και η τρέχουσα κουβέντα γύρω από τη δημιουργία της κυρίας del Rey είναι άλλη μια ευκαιρία να ακούσουμε και να θυμηθούμε τους δρόμους που αγαπήσαμε και τη συνταρακτική μελωδία του Σταυριανού.
ηρ.οικ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου