Μιχάλης Γρηγορίου: "Βίος Παράλληλος" (8)

ΒΙΟΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΣ

Ανέκδοτες ημερολογιακές σημειώσεις του συνθέτη Μιχάλη Γρηγορίου

Ενότητα: "Εσυ, ο χρονος, ο θανατος κι’ εγω"

Επεισόδιο 8ο

Τριτη 2/3/2010

Τελικα, πισω απο ολες τις κοινωνικες και ψυχολογικες αναλυσεις που επιχειρουν να ερμηνευσουν την ανθρωπινη συμπεριφορα, κυριαρχη παραμενει η παραμετρος της προσωπικοτητας, της ιδιαιτερης “παστας” του καθε μεμονωμενου ανθρωπου. Αυτη ειναι που διαφοροποιει τελικα τις ανθρωπινες πραξεις και επιλογες. Οπως το υγιες βρεφος εχει την ικανοτητα να μαθαινει εκ του μηδενος την γλωσσα, που του επιτρεπει να αναπτυξει εκ των υστερων ανθρωπινη συνειδηση, ετσι και το υγιες ενηλικο ατομο εχει την ικανοτητα να συσχετιζει ή οχι με συγκεκριμμενους τροπους τα ερεθισματα και τα συμβολικα συστηματα που υπαρχουν διαχυτα γυρω του και να αναπτυσσει ή οχι καποια ιδιαιτερη “πνευματικοτητα” (μια γελοια ισως λεξη, ιδιως οταν την χρησιμοποιουν οι λατρεις της “Ορθοδοξιας” και  του Αγιου Ορους (!) που δεν ειναι ομως εντελως στερημενη απο περιεχομενο οταν εφαρμοζεται σε αλλα ζητηματα). Δεν ειναι αποκλειστικα και μονο οι συνθηκες του περιβαλλοντος εκεινες που καθοριζουν τις ατομικες επιλογες, αλλα κι’ αυτη η εξατομικευμενη αξιοποιηση του 10 εις την 27 των νευρωνικων συναψεων που περιεχει καθε κεφαλι. Διαφορετικα ολα τα παιδια των βοσκων θα παρεμεναν βοσκοι, ολα τα παιδια των μικροαστων θα παρεμεναν μικροαστοι, ολα τα παιδια των αγιων θα γινοντουσαν αγιοι, ολα τα παιδια των εγκληματιων θα γινοντουσαν εγκληματιες, κι’ ολα τα παιδια των διανοουμενων και των καλλιτεχνων θα γινοντουσαν διανοουμενοι και καλλιτεχνες. Και για να το πω διαφορετικα : Υπαρχει παντοτε ενας καθοριστικος παραγοντας ατομικης ευθυνης, στον οποιο προσκρουει η πλειοψηφια της ατομικης ανεπαρκειας ή τεμπελιας. Νομιζω πως, εκτος απο τις περιπτωσεις ενος ιδιαιτερα καταστρεπτικου οικογενειακου και κοινωνικου πλαισιου κοινωνικοποιησης, οπου εκει μπορει να δεχτει κανεις πως διαφορα παραμορφωτικα “τραυματα” ευθυνονται για την αδρανοποιηση ή την καταστροφη της προσωπικοτητας, στις υπολοιπες περιπτωσεις ενος μεσου ορου βατων συνθηκων καθε ανθρωπος ειναι τελικα υπευθυνος για τις επιλογες του και για τις συνεπειες τους. Κι’ οπως θυμωμαστε ολοι απο τα παιδικα και σχολικα μας χρονια, παντοτε υπηρχαν γυρω μας οι “λουφατζηδες” που εκαναν “κοπανα”, αλλα που ηθελαν και να “την βγαλουν καθαρη” στα διαγωνισματα και παντοτε υπηρχαν γυρω μας τα παιδια που γεννιωντουσαν γεροι, πριν ακομα ενηλικιωθουν.

Τεταρτη 10/3/2010

Μερικες στιγμες κανω τη σκεψη να ξεκινουσα τη συνθεση ενος μουσικου εργου, αλλα αμεσως μετα συνειδητοποιω πως τουτη η σκεψη αποτελει ενα εξηρτημμενο αντανακλαστικο, ενα reflex που ερχεται απο το παρελθον, γιατι στην ουσια δεν με ενδιαφερει διολου να “απευθυνθω” καλλιτεχνικα προς τον οποιονδηποτε. Δεν υπαρχει τιποτα στο περιβαλλον μου που θα μπορουσε να με κινητοποιησει προς μια τετοια κατευθυνση. Το περισσοτερο που θα μπορουσα να περιμενω απο τη συνθεση ενος νεου εργου θα ηταν να εχω με κατι να ασχολουμαι για να γεμιζω την ωρα μου. Μια αλλη σκεψη που εχω κανει κατα καιρους ειναι να κατσω και να γραψω σε παρτιτουρα τα εργα που εχω φτιαξει τα τελευταια τρια χρονια για σενα. Θα μπορουσε και τουτο να αποτελει ενα μεσον γεμισματος του ελευθερου –βλεπε αδειου- χρονου μου. Οπως εχω διαπιστωσει ομως, οταν επιχειρω να ξανακουσω αυτα τα εργα στεναχωριεμαι τρομερα και σταματαω  σχεδον αμεσως. Αλλες σκεψεις που εχω κανει κατα καιρους, για την ηχογραφηση διαφορων εργων μου, ωστε να κυκλοφορησουν σε cd, μου φαινονται ως στερημενες απο καθε νοημα. Γιατι να μπω σε ενα τετοιο κοπο, αφου δεν περιμενω να υπαρξει μετα καποια πνευματικη ζυμωση, κι’ αφου δεν περιμενω να κερδισω, εστω, καποια χρηματα.

Με καποια κομματια του εαυτου μου εξακολουθω να διεκδικω ακομα μερικα στοιχηματα που ερχονται απο το παρελθον –δημιουργιας εργων με αφηγηματικη πλοκη, δημιουργιας εργων για synthesizers και ακουστικα οργανα, κλπ- ετσι ομως οπως ειναι η κατασταση, ή τουλαχιστον, ετσι οπως την βιωνω εγω, τετοια στοιχηματα ανηκουν περισσοτερο στη σφαιρα των αυτιστικων χειρονομιων, παρα στη σφαιρα της πραγματικης αισθητικης λειτουργιας η οποια, εκτος απο τη διασταση του προσωπικου στοιχηματος, προϋποθετει και τη διαθεση κοινοποιησης. Δεν υπαρχουν αγωνες δρομου χωρις συναγωνιστες ή αντιπαλους, ουτε εκμηστηρευσεις χωρις ακροατες ή  συνομιλητες.