Αγανακτισμένος λαϊκισμός

Πληθαίνουν τα κρούσματα λαϊκισμού στο τραγούδι και στην κοινωνία μας. Πρωταγωνιστές, διακεκριμένοι καλλιτέχνες που, όντας ένα με το καθεστώς που μας έφερε στην καταστροφή, προσπαθούν να σταθούν στον αφρό των κυμάτων της ειλικρινούς λαϊκής δυσαρέσκειας. Το θέαμα είναι αποκρουστικό και αντέχεται μόνο αν πάσχει κανείς από αμνησία ή αυτισμό. Ξαφνικά, εγκαταλείπουν όλοι τις διακοπές στη Μύκονο, τα εβδομαδιαία μονόστηλα στις εφημερίδες του καθεστώτος και τις σαλονάτες παρεούλες με βουλευτές, υπουργούς και άλλους ανθρώπους "του μόχθου", και θυμούνται τη χαμένη τους λαϊκότητα. Τι έγινε, ανακάλυψαν όλοι τη μηχανή του χρόνου και διακτινίζονται στο δοξασμένο παρελθόν τους μαζί με τον δόκτορα Σποκ; Ξαφνικά έγιναν όλοι "αγανακτισμένοι"! Με ποιον αγανάκτησαν; Με τον εαυτό τους; Μα καλά, ξέχασαν τι μας έλεγαν τόσα χρόνια; Τώρα, σε όλους ξυνίζει η Ολυμπιάδα, αλλά κάποτε έπιναν νερό στην υγειά της και χόρευαν γουστόζικα επί σκηνής. Τώρα που ο Γιωργάκης είναι out, μπορούν να λένε ό,τι θέλουν, αλλά όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν in, πάθαιναν κρίσης εκσυγχρονιστικού πάθους. Τώρα, είναι της μόδας να δηλώνουν όλοι ότι δεν πήραν ποτέ επιχορήγηση, αλλά κάποτε σπρώχνονταν για μία συναυλιούλα στο Δήμο Άνω Βουζουνίτσας και στην Κοινότητα Κάτω Γλυκοπιπίτσας. Τώρα δίνουν συμβουλές και μας θυμίζουν τι κάναμε λάθος, όμως τις ίδιες συμβουλές θα έπρεπε εδώ και καιρό να τις έχουν απευθύνει στον εαυτό τους. Ωραία ήταν όταν κολυμπούσαν στην πισινούλα της γκλαμουριάς και της Ολυμπιακής νιρβάνας, όμως τώρα που ήρθε το τσουνάμι της αποτυχίας μας κάνουν τον Κινέζο! Νομίζουν ότι τα ξεχάσαμε όλα αυτά; Μήπως τα ξέχασαν και οι ίδιοι; Να τους τα θυμήσουμε λοιπόν! Όπως και να'χει, είναι λίγο δύσκολο αυτοί που υπήρξαν μέρος του προβλήματος να αποτελέσουν σήμερα κομμάτι της λύσης. Και αν πρέπει σώνει και καλά να είναι οι σωτήρες μας, ας μας επιτρέψουν να περισώσουμε τουλάχιστον το μόνο όπλο που μας απέμεινε: τη μνήμη!
ηρ.οικ.