Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Η ιστορία μιας χυλόπιτας στην οδό Χάριτος



Το μουσικο-δημοσιογραφικό γεγονός της χρονιάς έρχεται και πάνω του θα γράφει ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ.

Το δισκογραφικό γεγονός της χρονιάς έρχεται και πάνω του θα γράφει επίσης ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ.

Γιατί, γλυκές μου αναγνώστριες, κάποιοι ξημεροβραδιάζονται για σας χωρίς εσάς, γι' αυτό κι εσείς μείνετε συντονισμένες! Γιατί "κοντεύω να φλιπάρω", κοντεύουμε να φλιπάρουμε όλοι μας, και για άλλη μια φορά η μουσική και οι λέξεις θα κάνουν το καθήκον τους και θα μας τραβήξουν παρακάτω. Όσο για το τραγουδάκι, μου το θύμισε στη συγκεκριμένη του πρώτη εκδοχή ένα φίλος και το πολύ γκαγκάν κείμενό του που μόλις διάβασα και που σύντομα θα διαβάσετε κι εσείς. Μα καλά, αυτή η φυσαρμόνικα πώς γίνεται και ακούγεται τόσο διαβολεμένα άμεση, τόσο σημερινή; Και τα χρόνια που χτυπιόμουνα στα Βράχια με "Κόκκινο φεγγάρι" και "Καλό ταξίδι", πώς και φαίνονται τόσο μακρινά και ξεθωριασμένα; Πώς είπατε; Μεγαλώσαμε; Τουλάχιστον, έχουμε να λέμε πως μεγαλώσαμε με τους Κατσιμίχα. Και δεν είναι διόλου μικρό πράγμα αυτό.
ηρ.οικ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: