Λάβαμε το ακόλουθο κείμενο από τον Τάσο Καραντή, το οποίο και με χαρά δημοσιεύουμε. Ως προς το κάλεσμά του κειμένου για την καταδίκη από τους «αντινταλαρικούς δημοσιογράφους και μπλογκερ» της επίθεσης με γιαούρτια και καρέκλες εναντίον του Γιώργου Νταλάρα, εγώ θα προσθέσω ότι κάθε νοήμων άνθρωπος οφείλει να καταδικάζει τέτοιες βιαιοπραγίες προς κάθε καλλιτέχνη. Το γεγονός ότι ο καλός μας τραγουδιστής επέλεξε να λειτουργήσει στις συναυλίες του με όρους πολιτικούς και όχι αυστηρά καλλιτεχνικούς, υπερασπιζόμενος μέσα από τουλάχιστον δύο τηλεοπτικές εκπομπές (τόσες είδα εγώ) την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, τους βουλευτές που υπερψήφισαν το μνημόνιο, το ίδιο το μνημόνιο και τους όρους δανεισμού, δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνει και αποδέκτης ιπτάμενων επίπλων. Πάντως, το μνημόνιο και το γιαούρτι είναι αλληλένδετα, και όσο βαθαίνει η παρακμή της ελληνικής κοινωνίας, και όσο περισσότερο απουσιάζει η αριστερά, τόσο πιο σπασμωδικές και αδιέξοδες θα γίνονται οι αντιδράσεις. Δεν φταίει λοιπόν κανένας συνωμοτικός «αντινταλαρισμός» γι’ αυτό, και αδίκως αναζητούνται «ηθικοί αυτουργοί»· ο …μπουνταλαρισμός των μνημονίων και των υποστηρικτών τους φταίει, και το χάος που γεννούν. Όμως, όσο κι αν διαφωνεί κάποιος με τις πολιτικές μεταλλάξεις του Νταλάρα, ο ίδιος διατηρεί το αναφαίρετο δικαίωμα στην καλλιτεχνική του ελευθερία και στη σωματική του ακεραιότητα μακριά από επιθέσεις ακροδεξιών στοιχείων, επιθέσεις απαράδεκτες και καταδικαστέες. Τώρα, τι σχέση έχει το έντεχνο, η αριστερά, οι bloggers και οι μουσικογράφοι που αναφέρει ο Καραντής με τους ακροδεξιούς που επιτέθηκαν στον Νταλάρα με χαρακτηριστικούς εθνικοπατριωτικούς αλαλαγμούς (αρκεί μία επίσκεψη στο site απ' όπου προήλθε το βίντεο της επίθεσης για να καταλάβουμε τι καπνό φουμάρουν οι κύριοι), αυτό μόνο ο συγγραφέας του κειμένου το γνωρίζει. Ακολουθεί το εν λόγω κείμενο. ηρ.οικ.
-----
Πρώτα δείτε το βίντεο. Εδώ δεν έχουμε παραπληροφόρηση, έχουμε άλλο κατρακύλισμα ...
Ο Νταλάρας προδότης;! Ο Νταλάρας δοσίλογος;!
Σας φαίνονται λογικά; Τεκμηριωμένα; Ή έχουμε ξεφύγει εντελώς;
Κι όλα αυτά επειδή η γυναίκα του είναι βουλευτής αυτής της καταστροφικής κυβέρνησης;
Μήπως - αν φταίνε, μόνο, αυτοί οι δυο - να τους σταυρώσουμε στο Σύνταγμα για να σωθεί η Ελλάδα;
Γιαούρτια! Καφέδες! Καρέκλες! Εμφυλιοπολεμικό κλίμα σε μια μουσική συναυλία;
Πάλι θα γίνουμε διεθνώς ρεζίλι, ακόμα και στην μουσική;
Το είπαμε, στην Ελλάδα γεννήθηκε ο πολιτισμός κι εδώ και πέθανε!
Φίλος μουσικογράφος, που κάθε άλλος παρά "νταλαρικός" είναι, μου είπε, κατά λέξη τα εξής : "Το βίντεο που είδα με σόκαρε! Είναι φασιστικά αυτά που έκαναν!".
Ποιοι είναι οι ηθικοί αυτουργοί αυτών των βάρβαρων πράξεων;
Γνωρίζουμε ποιοι μπλόγκερ και μουσικογράφοι χύνουν δηλητήριο, μόνο για τον Νταλάρα, χρόνια τώρα(πριν γίνει βουλευτής η γυναίκα του ...). Να "χαίρονται" τους "χρυσαυγίτες" που δημιούργησαν στο όνομα του πολιτισμού, της προόδου, της αριστεράς, της δημοκρατίας, του έντεχνου τραγουδιού ...
Καλώ όλους τους αντινταλαρικούς μουσικογράφους και μπλόγκερ (ναι υπάρχει και τέτοια κατηγορία...) να πάρουν νηφάλια θέση, θα είναι ηθικοί αυτουργοί αν κινδυνέψει η σωματική ακεραιότητα του Γιώργου Νταλάρα, με τον ακραίο αντινταλαρισμό που εξέθρεψαν χρόνια τώρα ...
Καλώ τους, πραγματικούς, συναδέλφους του και τους δημιουργούς που του έδωσαν τα τραγούδια τους, να πάρουν δημόσια θέση και να παραστούν αλληλέγγυοι στις συναυλίες του!
Καλώ τον Γιώργο Νταλάρα να μην σταματήσει τις συναυλίες, να μην κάνει τη χάρη στους φασίστες ανεξαρτήτως χρώματος!
Να βάλει όμως εισιτήριο, ακριβό(30-40 ευρώ) - ώστε να μην μπορούν να μπουν μέσα στο πλήθος δωρεάν οι ανώνυμοι φασίστες. Εμείς οι πραγματικοί δημοκράτες, θα τα δώσουμε από το υστέρημα μας, ώστε το ποσό αυτό να πάει στους άπορους των λαϊκών αυτών περιοχών, όπου θα γίνονται οι συναυλίες.
Τάσος Καραντής
9 σχόλια:
Όση ευθύνη έχει ο Νταλάρας (κι ο κάθε ερμηνευτής με μόνο την ιδιότητά του αυτή) για το περιεχόμενο του στίχου που τραγουδά, άλλη τόση έχει η αριστερά για την ψυχολογία του λούμπεν όχλου.
Οποιοσδήποτε έχει δικαίωμα να είναι αντινταλαρικός ή νταλαρικότερος του Νταλάρα χωρίς να οφείλει να αποστείλει δηλώσεις ανάληψης ευθύνης.
Συμφωνώ, η σωματική ακεραιότητα και η ελευθερία έκφρασης και επιλογών είναι αδιαπραγμάτευτα δικαιώματα του κάθε ανθρώπου. Ωστόσο, κατά τη γνώμη μου και χωρίς καμία εμπάθεια ή προκατάληψη, θεωρώ πιθανό ο Γιώργος Νταλάρας να συνέχισε σκόπιμα να παίζει, ενώ το ακροατήριο του εκσφενδόνιζε αντικείμενα, θέλοντας να μεταδώσει τη μαρτυρική εικόνα του ανθρώπου που δεν υποκύπτει στη χλεύη των άλλων, υπερασπιζόμενος έναν ανώτερο σκοπό.
Στη μακρόχρονη διαδρομή του, ιδιαιτέρως μετά την περίοδο Κουγιουμτζή, ο Γιώργος Νταλάρας μου δίνει την εντύπωση ότι οι ανώτεροι σκοποί που υπηρετεί δεν εκτείνονται πέρα από τον προσωπικό του κόσμο. Όμως ποιός είναι αλήθεια ο κόσμος του Γιώργου Νταλάρα; Ο ασπρόμαυρος παράδεισος του μελαγχολικού νέου που μας γνώρισε ο Κουγιουμτζής ή ο στροβιλιζόμενος τροβαδούρος που στρέφει τη δύναμή του στην πεπατημένη και τις διασκευές;
Έχω δισταγμό να συμμερίζομαι τη συνολική συμπεριφορά του και πιστεύω ότι, ως έντονα εγωκεντρικός καλλιτέχνης, προσδίδει στην τέχνη του τα λιγότερο ταλαντούχα χαρακτηριστικά του εαυτού του, ώστε τη συρρικνώνει, την παλαιώνει, με τις αμέτρητες, όχι ιδιαίτερα καλόγουστες, άκαιρες και μονομερείς διασκευές - αφιερώματα που δισκογραφεί, κατά τις τελευταίες δεκαετίες.
Η γνώμη μου είναι ότι έστω και υπό αυτές τις άδικες και αντίξοες και βίαιες συνθήκες, ο Γιώργος Νταλάρας είχε μια ευκαιρία να δώσει τόπο στην οργή, να σταματήσει τη συναυλία, όχι ως υποχώρηση αλλά ώς εκδήλωση σεβασμού προς τη μουσική τέχνη, τους συναδέλφους του μουσικούς και τεχνικούς της συναυλίας και τη δική τους σωματική ακεραιότητα, τους όποιους ειρηνικούς ακροατές και τη δική τους σωματική ακεραιότητα, όμως την έχασε, όπως χάνει εδώ και δεκαετίες την ευκαιρία να συμπεριφερθεί καλλιτεχνικά έτσι ώστε να υπάρξει κάποιος στο μέλλον που να τον αποκαλέσει "δάσκαλο". Ειλικρινά, δε στενοχωριέμαι τόσο για την επίθεση όσο γιατί η σπάνια μελαγχολία του Γιώργου, που δε χωρούσε ο κόσμος όλος τη δύναμή της μια εποχή, εξανεμίστηκε σε αφιερώματα και τυπικές καταστάσεις
@ Ένας στρατολάτης:
Γεια σου Στρατολάτη!
Και δήλωση ανάληψης ευθύνης, και δήλωση ηθικής αυτουργίας, και δήλωση γιαουρτοπόλεμου θα κληθούν οι "αντι-νταλαριστές" (θεϊκός όρος) bloggers και μουσικογράφοι να υπογράψουν! Και δήλωση γέννησης χρυσαυγιτών άμα λάχει! "Ναι, γεια σας, μαιευτήριο εκεί; Θα ήθελα ένα πιστοποιητικό γέννησης πέντε αντι-νταλαριστών χρυσαυγιτών από το blog μου!" Ό,τι να 'ναι...
@ Δημήτρης (Δ.Κ.-Μ.Π.)
Το σχόλιό σου αποπνέει μία ειλικρινή αγάπη για το έργο του Νταλάρα, και καθιστά ακόμα σημαντικότερο τον προβληματισμό σου. Δεν θα ήθελα να προσθέσω τίποτα, η θέση σου εκφράζει επακριβώς και μένα. Ο αντίλογος λέει ότι καλά έκανε και έμεινε, γιατί αλλιώς θα έκανε τη χάρη στους επιτιθέμενους και θα υποχωρούσε. Συμφωνώ όμως ότι πάνω απ' όλα μπαίνει η προστασία των μουσικών και του υπόλοιπου κοινού. Από θαύμα δεν υπήρξε τραυματισμός μουσικού από την "ιπτάμενη καρέκλα". ηρ.
Ηρακλή, σ' ευχαριστώ για την δημοσίευση και την τοποθετησή σου εναντίον της βαρβαρότητας.
Εμένα, άσε με, στιγματισμένος είμαι, τα έχω φάει τα μισά ψωμιά μου, ας είμαι "ο τρελός του χωριού" που φαντασιώνεται, πως, ,και πριν την κάθοδο της συζύγου του στις εκλογές, υπήρχαν αντινταλαρικές γραφίδες, αντινταλαρικό μένος και σχόλια τέτοιου μίσους, που αν τον είχαν μπροστά τους θα τον έκαναν κομμμάτια ...
Τώρα εμφανίστηκαν στις οθόνες μας, ξαφνικά ...
Θα σε παρακαλούσα όμως, αν έχεις χώρο, να δημοσιεύσεις και το, δεύτερο, κείμενο που σου έστειλα, της Δώρας Παπαδοπούλου, που συμπληρώνει το δικό μου, με άλλα ονόματα, που δεν ενοχλούν φαίνεται κανέναν.
Τέλος και μια δημοσιογραφική είδηση : ο Νταλάρας είναι αποφασισμένος να το πάει ως το τέλος!
Συνεργάτης του μου μετέφερε πως είπε : ας με σκοτώσουν επί σκηνής...
Τάσο,
ως προς το κείμενο της κ. Παπαδοπούλου, ευχαρίστως να το δημοσιεύσεις εσύ στον Ορφέα και να προστεθεί σύνδεσμος εδώ, ή να το προσθέσεις εσύ ως σχόλιο στην ανάρτηση. Δεν μπορώ όμως να το δημοσιεύσω εγώ εδώ διότι την ανάρτηση την έγραψα με άξονα το δικό σου κείμενο, και θα φαίνεται εντελώς παράταιρη η δική μου εισαγωγή καθώς η κ. Παπαδοπούλου θίγει άλλα πρόσωπα και πράγματα με τρόπο που δεν εκφράζει τα Μ.Π. Ούτε να σιωπήσω μπορώ, ούτε όμως έχω το χρόνο να εξηγώ γιατί η πολιτική συμπεριφορά ενός καλλιτέχνη δεν κρίνεται με βάση τις προσφερόμενες υπηρεσίες του μαγαζιού που δουλεύει.
Ως προς το αν είναι αποφασισμένος ο Νταλάρας να το πάει ως το τέλος ή όχι, αν ισχύουν όλα αυτά που γράφεις απλώς επιβεβαιώνουν το σχόλιο του Δημήτρη, ότι δηλαδή δεν πήγε στις συναυλίες για να υπηρετήσει τη μουσική ούτε το λαό, παρά τον εαυτό του (και μάλιστα με κίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα των μουσικών). Ηρωϊκή η πτώση, αλλά πτώση. ηρ.
Αγαπητέ κύριε Οικονόμου
Σπάνια γράφω σχόλια στο διαδίκτυο. Προτιμώ όποτε έχω το χρόνο να εκφράζομαι μέσω του Ορφέα (e-orfeas.gr). Θα το κάνω πρώτη φορά στο blog σας. Αναφερθήκατε σε κείμενό μου, μέρος επιστολής περί της συναυλίας του Γ. Νταλάρα στο Ίλιον που σας εστάλη, λέγοντας πως δεν το δημοσιεύετε διότι θίγει άλλα πρόσωπα και πράγματα με τρόπο που δεν εκφράζει τα Μ.Π. Ολόκληρη την ανοιχτή επιστολή μπορείτε να τη βρείτε εσείς και οι αναγνώστες σας εδώ: http://www.e-orfeas.gr/singing/editorial/6478.html. Τα δύο κομμάτια του κειμένου μου στα οποία εικάζω πως αντιδράσατε είναι τα παρακάτω και σας τα παραθέτω αυτούσια, για να τα διαβάσουν εύκολα και οι αναγνώστες σας.
Έγραψα λοιπόν:
Μόνο η γυναίκα του Νταλάρα ασχολήθηκε (κακώς και με κακή παρουσία) με την πολιτική; Νυν βουλευτής, τώρα που μιλάμε, που ψηφίζει και βροντοφωνάζει ναι στα μνημόνια δεν είναι και ο Χυτήρης, σύζυγος της σπουδαίας Μαρίας Φαραντούρη; Υπουργός Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ το 1993, με έργο αμφίβολης αξίας δεν ήταν ο συνθέτης Θάνος Μικρούτσικος, του Ανεμολόγιου και της Ελένης; Από ένα μάτσο κόμματα και υπουργεία, όταν αυτά έστρωναν περίτρανα το δρόμο στα σημερινά μνημόνια δεν πέρασε ο σπουδαίος Μίκης Θεοδωράκης που τον ψέκασαν κι αυτόν στο Σύνταγμα παρέα με το Γλέζο; Ξαρχάκος και Μούσχουρη δεν υπήρξαν βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου με πολιτική προσφορά στον τόπο αντιστρόφως ανάλογη της καλλιτεχνικής; Ο Σπανουδάκης δεν έγραφε τον ύμνο της Νέας Δημοκρατίας που βλέπουμε τι καπνό φουμάρει, τον ίδιο και τότε και τώρα; Ο Πανούσης που τώρα δικαιώνεται όπως διαβάζω να το γράφουν με περηφάνεια οι πιτσιρικάδες, δεν παίρνει στους καιρούς των μνημονίων τα κατοστάρια ευρώ από τις τσέπες των φαν στα "γυάλινα" που τους στοιβάζει ανά δέκα σε ένα τετραγωνικό και πιάνει ο ένας τον κώλο του άλλου από το στριμωξίδι;
Και επίσης:
Αγαπητοί καλλιτέχνες σας καλούμε να σταθείτε αλληλέγγυοι σε έναν από εσάς που αποδεδειγμένα υπηρέτησε το τραγούδι και τον πολιτισμό με θάρρος, θέρμη και σκληρή δουλειά για τέσσερις δεκαετίες. Όταν βάλλεται ο ένας, το γεγονός σας αφορά όλους. Όλοι ξέρουμε πως η χώρα είναι σε κρίση και πια όλοι βάλλουν κατά όλων δίκαια ή άδικα. Αύριο μπορεί να είστε εσείς στη θέση του. Γιατί σιωπάτε σε τέτοια γεγονότα; Είστε απλά αμήχανοι; Κάποιοι από εσάς δυστυχώς διψούν για περισσότερο αίμα στην αρένα του Κολοσσαίου και κρυφοχαίρονται και χαμογελούν πικρά κοιτώντας από τη χαραμάδα να πέφτουν οι μετοχές του ενός, μπας και ανέβουν των υπολοίπων. Μη μένετε απαθείς. Αντιδράστε σε αυτά που σκοτώνουν τη δημοκρατία στη χώρα που τη γέννησε.
Με δεδομένο πως υπάρχει περιορισμός χαρακτήρων, θα συνεχίσω σε επόμενο σχόλιο.
Αγαπητέ κύριε Οικονόμου, σέβομαι την άποψή σας. Νομίζω όμως πως έχω δικαίωμα να καταθέσω και τη δική μου. Η οποία λέει πως δε θίγω καθόλου πρόσωπα και πράγματα με τρόπο που δεν αρμόζει στα Μ.Π. Δε βρίζω κατά κανένα τρόπο, δε συκοφαντώ κάποιο καλλιτέχνη και δεν αναφέρω κάτι που δεν ισχύει. Ο σύζυγος της Μαρίας Φαραντούρη είναι νυν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ των μνημονίων. Η ίδια υπήρξε βουλευτής Επικρατείας με το ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Μικρούτσικος κάποτε στο ΚΚΕ, υπήρξε υπουργός πολιτισμού με το ΠΑΣΟΚ επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου και το έργο που άφησε αμφισβητείται από πολλούς. Ο Μίκης Θεοδωράκης την προδικτατορική περίοδο υπήρξε βουλευτής της ΕΔΑ. Εκλέχθηκε βουλευτής ΚΚΕ στον Πειραιά το 1981 και το 1985. Το 1989 εξελέγη ανεξάρτητος βουλευτής συνεργαζόμενος με τη ΝΔ και από το 1990 ως το 1992 υπήρξε υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ο Σταμάτης Σπανουδάκης έγραψε τον ύμνο της Ν.Δ. και συμμετείχε στις προεκλογικές της εκδηλώσεις σε αρκετές αναμετρήσεις. Οι Ξαρχάκος και Μούσχουρη υπήρξαν βουλευτές Ν.Δ. και το έργο τους θεωρείται δυσανάλογο της καλλιτεχνικής τους προσφοράς, από την πλειοψηφία του κόσμου.
Τέλος, ο Τζίμης Πανούσης, για τον οποίο η αποστροφή μου από ότι φαίνεται σας ενόχλησε, είναι δημοφιλής καλλιτέχνης και γεμίζει τους χώρους που εμφανίζεται. Το εισιτήριό του δεν είναι φθηνό και το στριμωξίδι ατελείωτο. Αυτά δεν τα βγάζω από το μυαλό μου, προκύπτουν από τα ρεπορτάζ του Ορφέα, των καναλιών και του τύπου, καθώς και τα επίσημα δελτία τύπου των γραφείων του καλλιτέχνη. Δεκαπέντε ευρώ είσοδος και σαράντα ευρώ ελάχιστη κατανάλωση στο μπαρ, μόλις πέρισυ, τον πρώτο μνημονιακό χειμώνα 2010 – 2011, στο Γυάλινο και μάλιστα στην παράσταση με τίτλο «Μnιmonium: 30 χρόνια νύχτα» είναι πολλά για κάποιον που αναρχοαριστερίζει από σκηνής. Και ειλικρινά πιστεύετε πως ένας καλλιτέχνης όπως ο Πανούσης που γεμίζει τα μαγαζιά και καλά κάνει, δεν έχει ή δε θα μπορούσε να έχει αν ήθελε, λόγο για τις συνθήκες και τις τιμές; Δεν είναι ένας εικοσάχρονος ανερχόμενος καλλιτέχνης που παλεύει να ακουστεί και θα βάλει κι από την τσέπη του. Ο κόσμος δε λέει πήγα στο Γυάλινο. Λέει πήγα στον Πανούση. Εγώ αυτή την πρακτική, έστω του μαγαζάτορα και όχι του καλλιτέχνη, την εισπράττω ως "να πάρουμε όσο πιο πολλά από όσους περισσότερους μπορούμε". Αυτό όμως ο καλλιτέχνης το αποδέχεται. Για μένα είναι συνυπεύθυνος.
Τέλος, (δεν ξέρω αν και αυτό σας ενόχλησε) μίλησα για κάποιους καλλιτέχνες, που θεωρώ πως δεν είναι η πλειοψηφία, που διψούν για αίμα στην αρένα του Κολοσσαίου και κρυφοχαίρονται στο στραβοπάτημα, στην αποδοκιμασία ή τη χλεύη ενός άλλου καλλιτέχνη που συνήθως είναι ενεργός και δραστήριος. Εν προκειμένω του Νταλάρα, αλλά δεν είναι ο μόνος. Το έχουμε ξαναδεί το έργο. Δεν είναι κάτι καινούργιο, ούτε αφορά μόνο τον καλλιτεχνικό κόσμο, είναι δυστυχώς ανερχόμενο, μην πω και καλά ριζωμένο χαρακτηριστικό της κοινωνίας μας. Ωστόσο, ειδικά στον καλλιτεχνικό χώρο, δε θα έπρεπε να υπάρχει. Υπάρχει όμως. Και όποιος πιστεύει το αντίθετο, νομίζω πως ζει σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο. Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας να διαβάσετε τα σχόλιά μου και ζητώ συγνώμη αν καταχράστηκα το χώρο σας.
Δ.
Αγαπητή Δώρα,
Θέλω πρώτα να ανεφερθώ σχετικά με τον Πανούση και το Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Επέτρεψέ μου να γνωρίζω εκ των έσω, πώς οι άνθρωποι που διοικούν τον αυτόν χώρο είναι βαθειά νυχτωμένοι σχετικά με την οικονομική κατάσταση. Στο μαγαζί τους, όπως και στο upstage, δίνουν στον καλλιτέχνη την επιλογή της τιμής του εισιτηρίου, αφήνοντας όμως ανεπηρέαστα τα κέρδη τους. Κοινώς: "Πόσο θές το εισιτήριο; 15 ευρώ με ποτο; ωραία τότε τα 5 θα τα πάρεις εσύ και τα 10 εγώ. Το θέλεις 10 με ποτο; τότε θα πάρεις τα 3 ευρώ και εγώ τα 7". Έτσι λειτουργούν στο Γυάλινο, ενώ στην περίπτωση του Πανούση, βγαίνει το μπάτζετ της παράστασης, και οι υπεύθυνοι του μαγαζιού φροντίζουν για το εισιτήριο κλπ. Αν μιλήσεις με τους ίδιους, μπορεί να σου πούν οτι "Ο Πανούσης μου ζητάει 4 χιλιάρικα τη βραδιά, πώς θα τα βγάλω εγώ;". Ενώ αν μιλήσεις με τον ίδιο τον Πανούση μπορει να ακούσεις άλλα νούμερα. Σε κάθε περίπτωση όμως, το Γυάλινο και ο τρόπος που συμπεριφέρεται στον κόσμο, απο οικονομικής άποψης, είναι παράδειγμα προς αποφυγή και γι αυτό και πάει κατα διαόλου.
Στα "Νταλαρικά". Δυστυχώς είναι πολλοί οι καλλιτέχνες οι οποίοι ανακατεύτηκαν με την πολιτική. Αυτό απο μόνο του δεν είναι κατακριτέο. Κατακριτέα όμως είναι η έπαρση και η υποκρισία. Για παράδειγμα, θα αναφερθώ στον Μίκη Θεοδωράκη μια και αυτή την περίοδο τελειώνω την ανάγνωση της βιογραφίας του. Μιλάμε για έναν τεράστιο συνθέτη, που ώς άνθρωπος πίστευε ιδεολογικά στην ιδανική και δίκαια κοινωνία. Κάθε του ενέργεια (είναι ιστορικά αποδεδειγμένο) γίνεται με γνώμονα την αποκατάσταση του αισθήματος της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας στην χώρα που αγαπά, και τιμά. ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΦΙΛ προσπαθεί στο ξεκίνημά του αλλά και κατα τη διάρκεια της πορείας του, να περάσει και ο Νταλάρας. Είτε με συναυλίες στη Νίκαια (σε ένα Κατράκειο που τότε είχε ντεξιον κατασκευή, όχι καθίσματα), είτε με συναυλίες "για την Κύπρο". Δεν γίνεται όμως απο τη μία να λανσάρεις αυτό το προφίλ, και με περίσσια κομπορημοσσύνη να λές οτι αγωνίζεσαι, και την ίδια στιγμή ΝΑ ΕΠΙΚΡΟΤΕΙΣ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΜΜΕ, την πολιτική που ρημάζει τον λαό που θέλεις να σε παρακολουθεί. Αυτή η υποκρισία είναι που τιμωρείται, και θα τιμωρείται (όπως και με τον Παπακωνσταντίνου που παρηκμάζει, με την διαφορά οτι αυτόν τον προστατεύει η ΚΝΕ - καλά βλαστάρια και αυτά) μέχρι να καταλάβει οτι ΠΡΟΔΩΣΕ τον λαό που τον έφτασε εκεί που τον έφτασε. Γιατι χάρη στο λαό ο Νταλάρας είναι εκεί που είναι και έχει το βιοτικό επίπεδο που έχει. Και αυτόν τον λαό, πρόδωσε.
Κατ'επέκταση (Τάσο απαντώ και στο ερώτημα της δεύτερης γραμμής του σχολίου σου) ΝΑΙ είναι ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΡΟΔΟΤΗΣ και αν ζούσε ο μεγάλος Κουγιουμτζής, θα τον αποκλήρωνε.
Αγαπητή κυρία Παπαδοπούλου,
σας ευχαριστώ για την ευγενική σας παρέμβαση.
Δεν σας αφαίρεσα το δικαίωμά σας να εκφράζεστε. Απλά, ως διαχειριστής του blog, έχω τη διακριτική ευχέρεια να επιλέγω τη θεματολογία και το περιεχόμενο των αναρτήσεων! Δεν είναι δημοσιογραφική ιστοσελίδα τα Μ.Π., ούτε μουσική κοινότητα, ιστολόγιο είναι με επιλεγμένους συνεργάτες και με επιλεκτική πολιτική δημοσίευσης. Αλλιώς να κοινοποιήσω τους κωδικούς των Μ.Π. και να μπαίνουν τα πάντα από τους πάντες.
Ως προς την ουσία του κειμένου: η επιχειρηματολογία τύπου "ο Πανούσης παίρνει κατοστάρικα" - ή αντίστοιχα "ο Νταλάρας παίρνει κατοστάρικα" - δεν έχει θέση στην κύρια σελίδα του blog, όταν αυτή η επιχειρηματολογία είναι άσχετη με το θέμα μας (πολιτική - ιδεολογική στάση Νταλάρα έναντι μνημονίου και ΠΑΣΟΚ & τραμπουκισμοί στο Ίλιον).
Ως προς τις τιμές του Πανούση και την άνεση του μαγαζιού, κι εγώ έκανα την έρευνά μου και έγραψα γι' αυτά:
http://www.musicpaper.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=90:mnimoniumtzimispanousis&catid=13:live&Itemid=4
Το να αναφέρεστε σ' αυτά όμως όταν μιλάτε (σωστά!) για την κομματική και θεσμική στάση κάποιων καλλιτεχνών, είναι παντελώς άσχετο με το θέμα, δεν εκφράζει ως λογική τα Μ.Π. και γι' αυτό δεν δημοσιεύτηκε στην κεντρική σελίδα. Ο Πανούσης, προς τιμήν του, έχει κρατήσει συνεπέστατη πολιτική στάση, εξαιρετικά χρησιμότερη από την άποψη του Νταλάρα: "ευτυχώς που είχαμε τον ΓΑΠ με τις διεθνείς γνωριμίες του και εξασφαλίσαμε τα δάνεια".
Τέλος, σημειώστε ότι δεν υπήρχε καμία ένδειξη "προς δημοσίευση" στα email του κ. Καραντή. Μορφή προσωπικής αλληλογραφίας είχαν τα κείμενα, όχι μορφή κειμένων προς δημοσίευση. Και επειδή το κείμενο του κ. Καραντή έμπλεκε bloggers, μουσικογράφους, την αριστερά, "αντινταλαρισμούς" κλπ., θεώρησα σωστό να απαντήσω (αν και αντι-αντινταλαριστής), δημοσιεύοντας παράλληλα και το κείμενο του κ. Καραντή. Κανονικά, ούτε αυτό θα δημοσίευα γιατί δεν συνηθίζω να δημοσιεύω προσωπική αλληλογραφία. Όταν πια ο κ. Καραντής μου ζήτησε μέσω σχόλιου να δημοσιεύσω το κείμενό σας, είχα ήδη ολοκληρώσει την ανάρτηση και την εισαγωγή μου.
Ελπίζω να αποσαφηνίστηκε η θέση μου, καλή συνέχεια σε σας και στον Ορφέα.
ηρ. οικ.
Δημοσίευση σχολίου