Μουσικογράφος σε γνωστή ιστοσελίδα αναρωτήθηκε πρόσφατα σε ένα παιχνίδι φαντασίας τί θα ήταν ο κόσμος χωρίς τον Γιώργο Νταλάρα, και μετά από μερικές υποθέσεις εργασίας, εξειδίκευσε το ερώτημα ως τί θα ήταν ο Τζίμης Πανούσης χωρίς τον Γιώργο Νταλάρα.
Ήταν τέτοια η αμεσότητα αυτού του ρητορικού ερωτήματος που παρέσυρε κι εμένα. Αλλά ας παραθέσω πρώτα την απάντηση της αρθρογράφου:
"Ο Τζίμης Πανούσης θα ήταν και πάλι δημοφιλής καλλιτέχνης, ταλαντούχος γαρ. Ίσως όμως να ήταν πιο φτωχός και με μικρότερο «ρεπερτόριο», αφού θα έλειπε το στόμα του Νταλάρα να φτήνει [sic] χαρτονομίσματα. Και πως αλλιώς άλλωστε; Αφού, είπαμε, ο Νταλάρας δε θα υπήρχε. Ίσως τότε ο Πανούσης να έκανε και δωρεάν συναυλίες, στις λαϊκές γειτονιές της Αθήνας. Με είσοδο ελεύθερη. Αλλά, για ποιο λόγο; Αφού είπαμε, ούτε μνημόνια θα υπήρχαν".
Τελικά τον Πανούση και τις Μουσικές Ταξιαρχίες καταντήσαμε να τους μάθουμε μέσω του Νταλάρα; Πριν τα χαρτονομίσματα, τίποτα; Από την πλευρά μας, παραθέτουμε τα εξώφυλλα της δισκογραφίας (έμειναν απ' έξω οι συλλογές και οι συμμετοχές) και της βιβλιογραφίας του Πανούση. Λείπει το "Με λένε Πόπη", το μόνο έργο που "επηρεάστηκε" από τον Νταλάρα εξαιτίας της γνωστής δικαστικής περιπέτειας. Το υλικό αναρτάται ως μία ενημερωτική προσφορά των "Προαστίων" και ως ελάχιστη απάντηση στο ερώτημα του τί θα ήταν ο Πανούσης χωρίς τον Νταλάρα. Θα ήταν απλώς ...Πανούσης!
Εν τέλει, τι σχέση έχει η υπεράσπιση του Νταλάρα με τη μείωση άλλων καλλιτεχνών; Κινητοποιήθηκε τόσος κόσμος, bloggers, μουσικογράφοι, μουσικές ιστοσελίδες, προσωπικότητες των τεχνών, κόσμος και κοσμάκης, καταδίκασαν όλοι τους τραμπουκισμούς εναντίον του Νταλάρα, γράφτηκαν δηλώσεις συμπαράστασης, τα πάντα όλα. Γιατί να πιαστεί κάποιος από αυτή τη συγκυρία για να ειρωνευτεί και να μειώσει άλλους καλλιτέχνες, όπως ο Πανούσης; Γιατί αυτή η ξυνίλα και η έλλειψη του μέτρου; Γιατί αυτή η γηπεδική, οπαδική αντίληψη περί τέχνης, την οποία όλοι στα λόγια καταδικάζουν, αλλά τελικά στην πράξη αυτή ...έχει και τη γοητεία της; Τελικά, όμως, γιατί να μικραίνει τόσο ο Νταλάρας μέσα από τέτοιες μίζερες επιχειρηματολογίες; Του αξίζει κάτι τέτοιο;
ηρ.οικ.
ΥΓ: Κάτι ήξερε ο Νταλάρας όταν είπε πρόσφατα στη ΝΕΤ ότι "μισώ το ίδιο όσους με βρίζουν και όσους με κανακεύουν".
Disco Tsoutsouni
Μουσικές Ταξιαρχίες
Αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν
Hardcore
Κάγκελα Παντού
Χημεία και Τέρατα
Δουλειές του κεφαλιού
Ο Ρομπέν των Χαζών
Vivere Pericolosamente
Δείγμα Δωρεάν
Δούρειος Ήχος
Η Ζάλη των Τάξεων
Πικρέ μικρέ μου αράπη
Το κυνήγι της γκόμενας
Υγιεινή διαστροφή
Μικροαστική καταστροφή
Πούστευε και μη ερεύνα
Ο Στάλιν σκέφτεται για σένα στο Κρεμλίνο
21 σχόλια:
Αγαπητέ κύριε Οικονόμου
Δε χρειάζεται να μου παραθέτετε τη δισκογραφία του Τζίμη Πανούση, την οποία γνωρίζω πολύ καλά, όπως και τη μουσική του καριέρα και κάποιους από τους δίσκους του τους έχω στη δισκοθήκη μου. Το "μικρότερο ρεπερτόριο" που ανέφερα αφορά το κομμάτι της σάτιρας και μόνο, φαίνεται ξεκάθαρα όπως το γράφω και μην κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε. Το μόνο που θέλω να πω με αυτή την αποστροφή στο άρθρο μου είναι πως η κόντρα με το Νταλάρα τον ωφέλησε επαγγελματικά σε μεγάλο βαθμό και αυτό είναι μία πραγματικότητα κοινώς αποδεκτή. Ούτε τον μειώνω, ούτε του αφαιρώ τίποτα απολύτως από την καριέρα του. Είναι ένας χαρισματικός καλλιτέχνης, το είπα και το επαναλαμβάνω. Το σχόλιό σας στο φινάλε με την αποστροφή του Νταλάρα είναι προσβλητικό και σίγουρα δε με αφορά.
Ηρακλή, τι μας αράδιασες την δισκογραφία του Πανούση; Δεν την ξέρουμε;
Άλλο είναι το ερώτημα : από αυτήν έγινε γνωστός στο πανελλήνιο κι επιτυχημένος οικονομικά σατιρικός επαγγελματίας; Όχι! Για τον πολύ απλό λόγο, ότι στην 30χρονη δισκογραφία του, δεν έχει ούτε έναν(!) χρυσό δίσκο ...
Ενώ, αντίθετα, ο Νταλάρας, είναι(αποδεδειγμένα/αριθμητικά) ο ρέκορντμαν της ελληνικής δισκογραφίας, σχεδόν κάθε ελληνικό σπίτι έχει, έστω έναν, δίσκο του.
Ο Πανούσης άρχισε να γίνεται γνωστός στο πανελλήνιο και να πλουτίζει(κατοικεί στο Ψυχικό, είναι γειτονάκι του Νταλάρα), όταν ασχολήθηκε - πανέξυπνα - με τον Νταλάρα ... Ας πούμε, η μάνα μου(η γενιά της δηλ.) από τότε τον έμαθε ...
Αλλά κι όλοι αυτοί που γεμίζουν ασφυκτικά τους χώρους που εμφανίζεται, με ελάχιστη κατανάλωση 40 ευρώ το κεφάλι στο τραπέζι(όσα κι ο μέινστριμ Νταλάρας) δεν είναι συνειδητό κοινό του, αλλά αυτοί που πάνε κι ανοίγουν τα ουίσκια στον Πανούση για να κάνουν χαβαλέ. Αν ήταν συνειδητοί ακροατές του, θα αγόραζαν και θα χρύσωναν και τους δίσκους του, όπως οι ακροατές του Νταλάρα!
Χωρίς τον Νταλάρα λοιπόν ο Πανούσης θα ήταν ο ... φτωχός(οικονομικά) Πανούσης!
Όσον αφορά τις ξυνίλες(εκ των γιαουρτιών που έφαγε ο Νταλάρας;)ο Πανούσης πήρε δημόσια θέση λέγοντας : "μην του πετάτε γιαούρτια, γιατί τα μαζεύει και τα πουλάει...". Πέρσι όμως, που ομάδα αναρχικών φώναζε συνθήματα στο ΓΥΑΛΙΝΟ, για τα 40 ευρώπουλα κατά κεφαλή ελάχιστη κατανάλωση, έβαλε(με νοοτροπία σκυλάδικου) τους μπράβους του μαγαζιού και τους πέταξαν έξω από το μαγαζί! Τόσο ανθεκτικός και δημοκρατικός είναι στην δημόσια κριτική, και διαμαρτυρία, αυτός που όλους τους "σφάζει κι όλους τους μαχαιρώνει"(στα λόγια και με το αζημίωτο) ... Αντίθετα ο Νταλάρας έκανε από μικροφώνου έκκληση να αφήσουν τους ... διαμαρτυρόμενους να τον κράζουν και να του πετάνε γιαούρτια, καρέκλες κλπ, μην κάνοντας βήμα πίσω και τραγουδώντας, στεκόμενος παλικαρίσια μπροστά στα ... πυρά! Γι' αυτό κι ο λαός ξεχωρίζει τα παλικάρια, από τα "παλικάρια της φακής" ...
Αγαπητοί διαχειριστές του Ορφέα,
μην δηλητηριάζετε το αισθητήριο του κοινού με τα δίπολά σας (Νταλάρας-Πανούσης, καλός-κακός, επιτυχημένος - μη επιτυχημένος, παλικάρι-"παλικάρι" κλπ.). Και εξηγήστε μου επιτέλους πού κολλάει η παραληρηματική αναφορά σας στον Πανούση, σε ένα θέμα παντελώς άσχετο όπως η υποστήριξη του Νταλάρα έναντι του γιαουρτοπόλεμου. Επειδή κάποιοι άσκησαν κριτική στον Νταλάρα; Μου θυμίζετε κάτι συμμαθητές μου στο γυμνάσιο, που όταν ο καθηγητής τους έπαιρνε την κόλλα επειδή αντέγραφαν, αυτοί έλεγαν "μα αντέγραφαν κι άλλοι κύριε, όχι μόνο εγώ". Έτσι κι εσείς: "μα μένουν κι άλλοι στα Βόρεια Προάστια, όχι μόνο ο Νταλάρας". Προσωπικά, δεν με ενδιαφέρει το Ε9 ούτε του Νταλάρα ούτε του Πανούση. Αλλά όταν η κουβέντα αφορά τον Νταλάρα, συζητώ για τον Νταλάρα, και όταν αφορά τον Πανούση, ευχαρίστως να κουβεντιάσουμε για τον Πανούση.
Όσο για μένα κύριε Καραντή, "σας αράδιασα τη δισκογραφία" γιατί δεν μπορώ να εναποθέσω στην εμπαθή επιχειρηματολογία σας την ενημέρωση των νεοτέρων γύρω από το έργο και τις ημέρες δημιουργών όπως ο Τζίμης Πανούσης. Όσο εσείς θα ενημερώνετε τον κόσμο για το πώς πλούτισε ο Πανούσης και το πού μένει και το τι θα ήταν δίχως τον Νταλάρα και το αν έκανε χρυσό δίσκο ή όχι (εύγε, ωραίο κριτήριο!!!), τόσο εδώ θα αραδιάζονται δισκογραφίες και εξώφυλλα βιβλίων.
Πάντως, ψάξτε λίγο κάνα αρχείο σας να δείτε τι ήταν ο Πανούσης πριν τον Νταλάρα κι αν μάζευε κόσμο στις εμφανίσεις του ή όχι.
Κυρία Παπαδοπούλου, δεν γράφτηκε τίποτα προσβλητικό για σας στην ανάρτηση, η δήλωση είναι του Νταλάρα και είμαι σίγουρος ότι δεν ήθελε να σας προσβάλλει, ούτε κι εγώ που την αναπαράγω. Αν σας ενοχλεί τόσο πολύ, να την βγάλω πάντως, δεν υπάρχει πρόβλημα.
Ευχαριστώ, ηρ. οικ.
Το πρόβλημα Ηρακλή είναι ότι σκληρότατη κριτική ασκείται, επιλεκτικά, μόνο στον Νταλάρα, κι όχι στους ομοίους του!Κι ότι η κουβέντα πάντα αφορά μόνο τον Νταλάρα και κανέναν άλλον, τουλάχιστον τόσο έντονα! Ένας τραγουδιστής με την ιστορία του και το ρεπερτόριό του(όχι φυσικά αλάνθαστος, όπως κανένας μας), έχει καταντήσει, αποδιοπομπαίος τράγος, εξιλαστήριο θύμα και μίασμα ... ενώ πολλοί άλλοι όμοιοι του μένουν ανέγγιχτοι ...
Κανένα παραλήρημα με τον Πανούση, στοιχεία παρέθεσα. Κι ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, τα τελευταία 15 χρόνια, Πανούσης - Νταλάρας πάνε πακέτο στον πολύ κόσμο, με οικονομικό όφελος πάντα του πρώτου. Θυμάμαι είδα, μια φορά, ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο, όπου στην πινακίδα με τον αριθμό κυκλοφορίας έγραφε και το επίθετο ττου αυτοκινητέμπορου : ΠΑΝΟΥΣΗΣ. Πάνω λοιπόν στο σκονισμένο πίσω τζάμι είχαν γράψει ΝΤΑΛΑΡΑΣ! Τόσο πολύ!
Εγω δεν είπα ότι δεν είχε κοινό πριν "κολλήσει" με τον Νταλάρα, αλλά ότι δεν ήταν γνωστός στο πανελλήνιο. Με το όνομα του Νταλάρα τον έμαθε κι η "κουτσή Μαρία" και τα ΄κονόμησε για τα καλά.
Γιατί δεν θα σας αρέσει το κριτήριο του χρυσού δίσκου; Της πρωτιάς; Παντού δεν ισχύει στην κοινωνία μας; Στον αθλητισμό, στην εκπαίδευση, στην τέχνη; Εγώ το εφηύρα;
Έκανα τον κόπο και ξεσκόνισα τα δικά σου αρχεία για τον Νταλάρα. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία αρνητικά και δημοσιογραφικά αντιδεοντολογικά : φωτίζεται πολύ στο ένα εξώφυλλο για να φανεί μόνο αυτός, λέει τα πανελλήνια κάλαντα για να μας δείξει τον εθνικό τραγουδιστή(πως τα τεκμηριώνεις δημοσιογραφικά όλα αυτά; ή είναι γεννήματα του μυαλού σου;), γιατί είπε, σε επανεκτέλεση τραγούδια του Σταυριανού(ξέχασε να μας ζητήσει την άδεια ο συνθέτης για να του τα δώσει...), "Έφαγε" την επιτυχία("Μικρή πατρίδα"), από τον Θεοχαρίδη(άσχετα αν το είπε μαζί με την Θηβαίο το κομμάτι, εσύ μόνο τον Νταλάρα άκουσες...). Τώρα που το έχει εντάξει κι ο Θηβαίος κανονικότατα στο ρεπερτόριό του σιωπή ... Μήπως να απαγορεύσουμε τις επανεκτελέσεις ρόλων και τραγουδιών ή τα ριμέικ στον κινηματογράφο;
Όχι τίποτα άλλο, να μην μπερδεύουμε τα παραληρήματα με τα γεγονότα ...
Παραλήρημα: "διαταραχή της συνείδησης που χαρακτηρίζεται από αδυναμία συγκέντρωσης με δυσκολία του ατόμου να εστιάζει, να διατηρεί ή να μεταφέρει την προσοχή του για κάτι".
Ο όρος είναι επιστημονικός, όχι υποτιμητικός. Μιλάμε για το "τρένο φεύγει στις οχτώ", επιλέγεις να στραφείς σε πρώην συνεργάτη του Ορφέα. Μιλάμε για τον Νταλάρα, επιλέγεις να μιλήσεις για τον Πανούση. Μιλάμε κατόπιν τούτου για τον Πανούση, επιλέγεις να αναφερθείς (επιλεκτικά) στα ΜΠ και τα κείμενά τους για τον Νταλάρα.
Αυτό ορίζω ως παραλήρημα, την αδυναμία εστίασής σου στο αντικείμενο της κουβέντας. Γι' αυτό και αποκάλεσα παραληρηματικό το κείμενο της κυρίας Παπαδοπούλου, ένα κείμενο υποστήριξης προς τον Νταλάρα που στρέφει την κουβέντα μειωτικά σε άλλους, άσχετους καλλιτέχνες.
ηρ.
Εγώ τι να πω τώρα σ΄αυτό εδώ το τελευταίο. Εγώ ξέρω ότι οι άνθρωποι ζουν στην ίδια κοινωνία πως οι συμπεριφορές του ενός επηρεάζουν αυτές του άλλου. Όταν κάποιος θέλει να αναφερθεί σε μία συμπεριφορά δε δικαιούται να χρησιμοποιήσει παραδείγματα για κάτι ανάλογο ή κάτι αντιστρόφως ανάλογο; Νομίζω πως δεν είναι κακό. Έχω μεγάλη αγάπη στη μουσική στο σύνολό της, έχω τις προτιμήσεις μου, που είναι πολλές και ποικίλες και παρωπίδες δε φοράω. Η ευαισθησία μου στο θέμα Νταλάρα πηγάζει από το γεγονός και μόνο ότι όσοι δε γουστάρουν τις απόψεις και τη στάση του, έστω κι αν είναι όλες λάθος, προσπαθούν συστηματικά και συχνά με μυθεύματα να καταρίψουν και την όποια προσφορά του στο τραγούδι. Όποια κι αν είναι αυτή, μικρή η μεγάλη. Πλέον χρησιμοποιούν και βία την οποία όλοι καταδικάζουμε. Είναι κάτι που δε συμβαίνει με άλλους που έχουν κι αυτοί τις απόψεις τους. Δεν πρέπει να συμβαίνει με κανέναν. Ο καθένας έχει το έργο του κι αυτό μιλάει από μόνο του, ότι και να λέμε εμείς, μας αρέσει δε μας αρέσει. Είναι αδιάψευστος κριτής το ίδιο το έργο. Αυτό ισχύει και για το Νταλάρα και βεβαιότατα ισχύει και για τον Πανούση. Για τον τελευταίο το μόνο που είπα και το επαναλαμβάνω για άλλη μία και τελευταία φορά, πως η κόντρα του με το Νταλάρα τον ωφέλησε επαγγελματικά. Την άποψή μου αυτή συμμερίζονται πολλοί.
Δεν ξέρω, κύριε Οικονόμου, από όσους με γνωρίζουν, τους φίλους μου, τους συνεργάτες μου στη δουλειά μου και στον Ορφέα δεν εισπράττω την αίσθηση πως αποτελώ διαταραγμένη προσωπικότητα. Είναι βαρύ αυτό που λέτε. Στην πραγματικότητα ζω και εκφράζω τις απόψεις μου. Ας τις κρίνουν αυτοί που τις διαβάζουν. Ευχαριστώ που με ακούσατε.
Μπράβο Ηρακλή!
Άνοιξες και τα λεξικά τώρα και απονέμεις ... επιστημονικούς χαρακτηρισμούς και μοιράζεις δωρεάν διαγνώσεις σε όσους έχουν διαφορετική άποψη από τη δική σου.
Εγώ δηλαδή κι η Δώρα Παπαδοπούλου είμαστε παραληρηματικοί;!
Κρίμα ...
Ως απάντηση, με καλύπτουν αυτά που σου έγραψε παραπάνω η Δώρα. Μας κρίνουν, αλλά και σε κρίνουν, οι αναγνώστες σου.
Καλησπέρα στην ομήγυρη. Δεν επιχειρώ να πάρω μέρος στη συζήτηση που έχετε ανοίξει παρότι έχω δική μου άποψη, απλά επειδή γράφτηκε κάτι από τον Τάσο περί χρυσού δίσκου, ήθελα να πω το προφανές, ότι δηλαδή οι χρυσοί δίσκοι είναι απλά βραβεία εμπορικά και όχι βέβαια καλλιτεχνικά, απονέμονται σε όποιον πουλήσει πολύ και όχι σε όποιον κάνει σπουδαίο καλλιτεχνικό έργο απαραίτητα. Δηλαδή, ένας χρυσός δίσκος παρέχει απολύτως μηδενική πληροφορία για το καλλιτέχνημα με αφορμή το οποίο αποδίδεται.
Μιχάλη αυτονόητο είναι πως πρόκειται για εμπορικά βραβεία. Αλλά παίζουν κι αυτά το ρόλο τους, αφού βλέπουμε ένα καλλιτεχνικό έργο, που δημοσιοποιείται, τι ανταπόκριση έχει στο ευρύ κοινό. Αλλιώς δεν θα αναφερόμασταν και στα εκατομμύρια των πωλήσεων των Μπητλς ή του Πρίσλευ, που είναι αναμφισβήτητη κι η καλλιτεχνική αξία τους.
Με αυτό το πρίσμα τα χρησιμοποίησα κι εγώ, ότι ο Πανούσης δισκογραφικά δεν έχει εμπορική ανταπόκριση στο ευρύ κοινό, σε αντίθεση με τις live εμφανίσεις του, ειδικά την τελευταία 15ετία.
Αλλά, επειδή είμαστε στην κοινωνία των βραβείων, από τα ΝΟΜΠΕΛ και τα ΟΣΚΑΡ ως τα ... δικά μας πρώην ΑΡΙΩΝ, είναι μεγάλη κουβέντα αυτή, ακόμα και για τα καλλιτεχνικά(τα δυο πρώτα, τα σοβαρά) κατά πόσον ανταποκρίνονται 100% στην σπουδαιότητα του έργου ...
Επειδή περι Νταλάρα ο λόγος, ας εφαρμόσωμε την αρχήν "αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις". Η λέξις προέρχεται από το ρωσικόν "ντα" (=ναι) και το "λάρα" ήτοι την Λάραν Κρόφτ, ηρωίδα του γνωστού computer game "Tomb Raider". Το οποίο προφέρεται σωστά Τουμ Ρέιντερ, αλλά όλος ο κόσμος το λέει Τομπ Ράιντερ. Κακώς. Διότι προφερόμενον ούτως ακούεται "Τομ Ράιντερ" και νομίζει ο άλλος ότι είναι κάποιος Θωμάς καβαλάρης. Ουδέν αναληθέστερον! Tomb Raider σημαίνει τυμβωρύχος και ιδού το κλειδί της υποθέσεως: τυμβωρυχίαν διαπράττει ο Τζίμης ο Πανούσης! Τυμβωρυχίαν ασύστολον, τυμβωρυχίαν αδίστακτον, τυμβωρυχίαν ιερόσυλον. Διότι ποίος είναι ο Τζίμης ο Πανούσης ώστε να αποπειράται την τοιαύτην τυμβωρυχίαν;
Aς αφήσω προς το παρόν το ερώτημα να αιωρήται αορίστως και απειλητικώς, ως άλλη Δαμόκλειος σπάθη, και ας επανέλθω εις το αρχικόν θέμα. "Ντα Λάρα" λοιπόν, ήτοι "Ναι-Λάρα". Διαπιστώνομεν εδώ μίαν κατάφασιν και δη κατάφασιν προς την Λάραν. Εις το παιχνίδι Τουμ Ρέιντερ η Λάρα είναι αρχαιολόγος καταδιώκουσα τυμβωρύχους. Συνεπώς θεμελιούται ετυμολογικώς η αντίθεσις Λάρας-τυμβωρύχων, άρα και Νταλάρα-Πανούση.
Θα ημπορούσε άραγε να κατασιγασθή αυτή η αντιπαλότης; Δεν διδάσκει η θρησκεία μας ότι πρέπει να συγχωρούμε τους εχθρούς μας, ου μην αλλά και να στρέφωμε και το άλλον μάγουλον; Πώς θα ημπορούσε λοιπόν να επιτευχθή ένα κλίμα καταλλαγής, συνδιαλλαγής και ουχί συναλλαγής; Κρίσιμον ερώτημα! Προχείρως θα επρότεινα η καταλλαγή ταύτη να κατορθωθή δι' εκκλησιαστικής παρεμβάσεως. Να συσταθή μία επιτροπή, πνευματικής φύσεως, αποτελουμένη από κληρικούς, θεολόγους και μουσικολόγους, αγάμους κατά προτίμησιν (δια να μην υπεισέρχεται ο σαρκικός παράγων) και να αποπειραθή μίαν συμφιλίωσιν. Απαραίτητον κρίνω της επιτροπής να προεδρεύη επίσκοπος. Διότι, όπως είχεν είπη ο Άγιος Ιγνάτιος ο Αντιοχείας, όπου ευρίσκεται ο επίσκοπος, εκεί ευρίσκεται και ο Χριστός. Και ποίοι, ΠΟΙΟΙ λέγω, είμεθα εμείς ν' αμφισβητήσωμε τον Άγιον Ιγνάτιον τον Αντιοχείας; Άρα το διαδικαστικόν θέμα ελύθη.
Ας προχωρήσωμε τότε εις την ουσίαν, ήτοι την τυμβωρυχίαν. Ας μη νομισθή ότι, εάν ο Τζίμης ο Πανούσης είναι τυμβωρύχος, ο Νταλάρας είναι τύμβος. Ο Νταλάρας δεν είναι τύμβος, εν τη εννοία ότι δεν είναι νεκρός. Δεν είναι πτώμα. Δεν είναι λείψανον! Δεν είναι σορός. Είναι όμως τύμβος, εν τη εννοία ότι είναι μνημείον αιωνίας διαρκείας, και δη μνημείον πολιτιστικής παραδόσεως. Μνημείον όχι εν τη εννοία του μνήματος, αλλά εν τη εννοία της ενσωματώσεως της μνήμης εις ορατόν σύμβολον. Ως μνημείον ζων πρέπει να τιμάται ο Νταλάρας, ως πηγή του Ζώντος Ύδατος (εν τη εννοία του Λαού), ως άμπελος ευκληματούσα, ως εκ του πατρός Λουκά Νταράλα εκπορευόμενος, ως λαλήσας δια των τραγουδιών. "Του λαού τα ντέρτια λέω κι όταν τραγουδάω κλαίω" έψαλε, και ποίος δεν εσυγκινήθη; Μόνον ο Άγιος Ιγνάτιος ο Αντιοχείας, και αυτός δια πρακτικούς λόγους (ήκμασε τον 1ον μ.Χ. αιώνα).
Δεν ημπορώ να προδικάσω τας αποφάσεις της ιερατικής επιτροπής, αλλά θα επρότεινον να συνεργασθώσι οι δύο "εχθροί". Και ποία καλυτέρα ευκαιρία από το Φεστιβάλ της Γιουροβίζιον. Ένα τραγούδι, τραγούδι λαϊκόν, τραγούδι που να μυρίζει ελληνικό θυμάρι και ελληνική ρήγανη, που να αναφερεται και στις ομορφιές της Ελλάδος μας (ώστε να επιτυγχάνεται και μία τουριστική προβολή, που τόσο την έχομε ανάγκη) και στην παράδοσή μας την τόσο περιφρονημένη και να εμπεριέχη και ένα πολιτικό μήνυμα κατά της Τρόικα και του ΔΝΤ δια να είμεθα επίκαιροι. Ένα τραγούδι που να συνθέση ο Τζίμης ο Πανούσης και να ερμηνεύση, όπως μόνο αυτός ημπορεί, ο Νταλάρας (με δεύτερη φωνη Μάριο Φραγκούλη). Την ενοχήστρωσι ας κάμη ο Μίμης Πλέσσας, διότι πάντοτε πρέπει να συσπειρούνται αι δυνάμεις του Έθνους. Και ας συμμετάσχουν εις το κουπλέ και άλλαι δυνάμεις όπως Λευτέρης Παπαδόπουλος, Δημήτρης Ιατρόπουλος, Εύη Δρούτσα και ο κύριος Θεοφάνους.
Ευχαριστώ που με ακούσατε - Αλέξανδρος Χάχαλης
Διαμαρτύρομαι. Γιατί λέει ο προηγούμενος για ελληνικο θυμάρι και ελληνική ρήγανη; Η λουίζα και ο βασιλικός δεν του κάνουν;;
Απίθανος!!!
Τι πίνει ρε αυτός που λέει για Iγνάτιο Αντιοχείας; Να πίνει Μοσχάτο Αλεξανδρείας να του πείτε, που είναι και αρωματικό.
Ρήγανη ο ένας, κρασά ο άλλος, μπάρμπεκιου το κάνατε εδώ μέσα.
Υπήρχε Μοσχάτος Πατριάρχης Αλεξανδρείας;
@ κυρία Παπαδοπούλου:
Αγαπητή κυρία Παπαδοπούλου, στο αρχικό μου σχόλιο το επίθετο "παραληρηματικός" συνοδεύει σαφώς και άνευ καμίας αμφιβολίας το ουσιαστικό "ΑΝΑΦΟΡΑ", δηλαδή το αρχικό σας κείμενο. Δεν αναφέρομαι ΠΟΥΘΕΝΑ στην προσωπικότητά σας, την οποία σέβομαι και τιμώ απεριόριστα.
@ Τάσος Καραντής:
Ισχύει η ίδια απάντηση όπως και στην κυρία Παπαδοπούλου. Δεν υπάρχει πουθενά διάγνωση της προσωπικότητάς σας, αλλά της επιχειρηματολογίας σας. Αν και εφόσον σας ικανοποιεί αυτή η διευκρίνηση, προτείνω να επανέλθουμε στο αντικείμενο της κουβέντας.
@ Μιχάλης Τσαντίλας:
Καλησπέρα Μιχάλη! Αυτονόητα μεν, αλλά κάποιες φορές και τα αυτονόητα καλό είναι να υπενθυμίζονται. Χαιρετισμούς!
@ Τάσος Καραντής:
Συγνώμη, αλλά ακόμα κι αν μπω στη λογική της εμπορικότητας, η επιχειρηματολογία σου είναι διάτρητη. Επιχειρείς αυθαίρετες συσχετίσεις, συγκρίσεις και μεταφορές. Μετράς ανόμοια πράγματα, πώς να το πω.
Τον Πανούση ως ροκ δημιουργό του '80 θα τον συγκρίνω με άλλους ροκ δημιουργούς του '80. Και τον Πανούση ως σατιρικό καλλιτέχνη θα τον συγκρίνω με άλλους σατιρικούς καλλιτέχνες. Πού κολλάει η σύγκριση με τον Νταλάρα, έναν εκ των εμπορικότερων λαϊκών τραγουδιστών;
Ο Χάρρυ Κλυνν τη δεκαετία του '80 έκανε θραύση ως εθνική μορφή της σάτιρας. Υπήρχε σε κάθε σπίτι, σε κάθε γωνιά της χώρας! Αποτυπώνεται αυτό κατ' ανάγκη στις πωλήσεις των δίσκων του; Ναι (εν μέρει). Οι δίσκοι του (με εξαίρεση το "Για δέσιμο") είναι πράγματι σατιρικές πρόζες, σαν δισκογραφημένη επιθεώρηση! Ενώ οι δίσκοι του Πανούση περιέχουν ροκ τραγούδια, και μάλιστα διόλου εύπεπτα.
Είναι ο Λάκης Λαζόπουλος ο πιο διάσημος σατιρικός των 1990s και των 200οs; Μάλλον ναι. Χαμός γινόταν και γίνεται με τους Μικρούς Μήτσους και τα Τσαντίρια. Τι πουλάει ο Λαζόπουλος ως στιχουργός; Τι πούλησε το "Ψάξε στ' όνειρό μας"; Τι πούλησε το cd με τα τραγούδια από τους "Δέκα μικρούς μήτσους; Λέει κάτι αυτό; Όχι! Άλλες εποχές (τέλη 1990), άλλα μέσα προβολής (TV). Τι πούλησε ο Βλάσσης Μπονάτσος, ο κωμικός θεός των 1990s, ως ροκ καλλιτέχνης; Λέει κάτι αυτό για την επίδρασή του ως κωμικού στην TV;
Να μην μακρυγορώ... το αν έκανε χρυσό δίσκο στα 1980s ή στα 1990s ο Πανούσης ως ροκ δημιουργός δεν λέει τίποτα για τον εμπορικό και πρακτικό του αντίκτυπο ως σατιρικού showman. Άλλο η δισκογραφία, άλλο τα live, και δεν "φταίει" ο Νταλάρας γι' αυτό.
@ Ανώνυμος:
Απίθανο κείμενο! Έχω πέσει κάτω στο πάτωμα από τα γέλια. Θα αναρτηθεί οπωσδήποτε στην κεντρική σελίδα του blog, είτε ανώνυμα, είτε - αν το επιθυμείτε - επώνυμα. Ευχαριστώ!
ηρ.οικ.
Ευχαριστώ, Ηράκλεις, ημπορείς να το δημοσιεύσης ανωνύμως και ελευθέρως. Εναλλακτικώς υπό το ψευδώνυμον "Ειρηναίος Λουγδούνου" (το οποίον ΔΕΝ είναι προϊόν Ονομασίας Προελέυσεως Ανωτέρας Ποιότητος).
ΥΓ: Χωρίς να θέλω ωα μακρηγορήσω, το "μακρηγορώ" γράφεται με Η. Εκ του μακρός και αγορεύω. Η λέξη μακρύς είναι νεότερη, σχηματισμενη κατ' αναλογίαν του παχύς κλπ, και δεν συμμετέσχε στον σχηματισμό του "μακρηγορώ".
ι αλείθηα ύνε ώτη ήμε λύγο ανωρθώγραφως!
Ειρηναίε, σε ευχαριστώ για τη διόρθωση, μα προπαντός για το κείμενο. ηρ.
Μετά χαράς ανεκλαλήτου αναγγέλλω την συγκρότησιν της ιεράς επιτροπής, αποτελουμένης από τους Αγίους:
Μεσσηνίας Σφέλλαν
Χίου Μαστίχαν,
Μυκόνου Κοπανιστήν,
Φαρσάλων Χαλβάν,
Κερκύρας Μπουρδέτον,
Πανοράματος Τρίγωνα,
Λακωνίας Σύγκλινον,
Τυρνάβου Ούζον,
Κεφαλληνίας Ρομπόλαν,
Σαντορίνης Φάβαν και
Μεσολογγίου Αυγοτάραχον.
Δημοσίευση σχολίου