Μεσημεριανό πέρασμα από τρεις διαδοχικούς σταθμούς του μετρό στην Αθήνα. Στην έξοδο, ανά δυάδες κορίτσια με μπλε μπλουζάκια προσφέρουν κάρτες κινητής τηλεφωνίας γνωστής εταιρείας τηλεπικοινωνιών. Ο ήλιος να τσουρουφλίζει από πάνω, οι επιβάτες του μετρό να ανεβοκατεβαίνουν αναψοκοκκινισμένοι τις σκάλες, και τα κορίτσια εκεί, εκτεθειμένα στη λάβα του μεσημεριού δίχως ομπρέλα, μόνο με κάτι καπελάκια με το λογότυπο του εργοδότη τους. Τους πιάνω κουβέντα: "Τελευταία μέρα που δουλεύω σήμερα, δεν αντέχεται αυτό το πράγμα", και "Δεν επιτρέπεται η ομπρέλα γιατί θέλεις άδεια από το Δήμο", και "Πέντε ώρες δουλεύουμε έτσι, από το πρωί", και "Τους το έχουμε πει αλλά δεν γίνεται τίποτα".
Αν έχουν λίγη τσίπα οι κύριοι εργοδότες, ας βάλουν από αύριο σταντς και ομπρέλες για τις εργαζόμενές τους. Τις εκμεταλλεύονται που τις εκμεταλλεύονται, ε, ας μην τις έχουν και στο barbeque. Και οι συνδικαλιστές της γνωστής εν λόγω εταιρείας, ας βάλουν κι αυτοί ένα χεράκι. Και η Επιθεώρηση Εργασίας ας τσεκάρει κατά πόσο συνάδει με τους κανόνες ασφάλειας και υγείας στο χώρο εργασίας να βρίσκεσαι όρθιος και ακάλυπτος στον ήλιο πέντε συναπτες ώρες. Δεν χρωστάνε τίποτα οι κοπέλες να παθαίνουν ηλίαση επειδή κάποιοι "ανώτεροι" έχουν μεταβληθεί σε χρηματομηχανές. Αν γουστάρουν, να πάνε τα διευθυντικά στελέχη να μοιράζουν καρτοκινητή τηλεφωνία με 40 βαθμούς κελσίου μεσημεριάτικα, εκτεθειμένοι στον ήλιο δίχως ομπρέλα, να δουν τη γλύκα. Θα κάνουν και τζάμπα χρωματάκι, να είναι έτοιμοι για Μύκονο.
ηρ.οικ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου