Μιχάλης Γρηγορίου: "Βίος Παράλληλος" (17)

ΒΙΟΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΣ

Ανέκδοτες ημερολογιακές σημειώσεις του συνθέτη Μιχάλη Γρηγορίου

Ενότητα: "Εσυ, ο χρονος, ο θανατος κι’ εγω"

Επεισόδιο 17ο

Παρασκευη 13/8/2010

Κοβεις το τσιγαρο για λογους υγιειας και ξαφνικα παθαινεις ενα ανευρισμα και μενεις στον τοπο. Ξεκινας διαιτα, κι’ ενω εχεις αρχισει να χανεις βαρος, ξαφνικα παθαινεις ενα εγκεφαλικο και μενεις στον τοπο. Σταματας το ποτο επειδη το ειχες παρακανει και ξαφνικα παθαινεις ανακοπη καρδιας και μενεις στον τοπο.  Αλλα επισης, κερδιζεις τον πρωτο αριθμο στο λαχειο και την μερα που πας να εισπραξεις τα χρηματα σε παταει ενα φορτηγο. Το εργο σου αρχιζει να αναγνωριζεται διεθνως και τη μερα που σε καλουν στην Metropolitan πεθαινει η γυναικα σου… και ουτω καθεξης.

Με τετοιους χιουμοριστικους τροπους παρεμβαινει συχνα η φυση για να σπασει τον τσαμπουκα οσων επιχειρουν να αναζητησουν λογικη και νοημα στη ζωη.

     

Κυριακη 15/8/2010

Συνειδητοποιω πως μερικες φορες εχω την ταση να υπερτιμω τις διανοητικες και πνευματικες δυνατοτητες καποιων ανθρωπων, με αποτελεσμα να γινομαι απλοϊκος. Εδωσα τις προαλλες, σαν μια χειρονομια καλης θελησης, μερικα εργα μου σε cd –οχι τιποτα “δυσκολα” πραγματα, αλλα κυκλους τραγουδιων- σε ενα γνωστο της παρεας, εχοντας την αφελεια να περιμενω πως θα τα ακουσει και θα μου πει καποια γνωμη. Ο λογος που το εκανα αυτο ηταν επειδη ο ανθρωπος μου δηλωνε διαρκως την “μανια του με τη μουσικη” και πως “οι συνθηκες δεν του επετρεψαν να ασχοληθει συστηματικα”, κλπ. Κρινοντας βεβαια απο τα κομματια που αναφερει κι’ απο τα ονοματα διαφορων τραγουδιστων που εκτιμαει θα επρεπε να καταλαβαινα εξ’ αρχης πως οι μουσικες αντιληπτικες του δυνατοτητες ειναι εντελως συμβατικες και περιορισμενες. Παρ’ ολα αυτα του εδωσα αυτα τα κομματια ... και φυσικα ηταν σαν να τα ειχα δοσει στον σκυλο μου, τον  γουτσου-γουτσου!

Δεν με πειραζει φυσικα αυτη η σταση, ουτε θιγει τον ... καλλιτεχνικο μου ναρκισσισμο !  Μου δινει απλως για μια ακομα φορα την ευκαιρια να σκεφτω πως ενα μεγαλο –εως τεραστιο- μερος οσων εγω τεινω να θεωρω ως αυτονοητα, για την πλειοψηφια των ανθρωπων αποτελουν πραγματα που ειναι εντελως ακαταληπτα και παραδοξα, πραγμα που, οχι απλως δυσχεραινει την επικοινωνια, αλλα μερικες φορες την απαγορευει εντελως. Το ολον ζητημα θα μπορουσε να περιγραφει με ορους συμβατοτητας προγραμματων computer. To hardware –ο εγκεφαλος και οι φυσικες αντιληπτικες του δυνατοτητες- μπορει να ειναι λιγο-πολυ κοινο, οταν διαφερουν ομως τα software, τοτε βραστα. Εσυ επιχειρεις, μεσω του συμβολικου software της γλωσσας (ή και της μουσικης, εν προκειμενω) να περασεις στον αλλον καποιες πληροφοριες, αυτες ομως μπαινουν σε ενα περιβαλλον οπου δεν εχει εγκατασταθει το καταλληλο προγραμμα που μπορει να τις διαχειριστει, οποτε παραμενουν αναξιοποιητες. Θα μου πεις, αποτελει ηδη ενα συγκλονιστικο θαυμα το οτι δυο διαφορετικοι εγκεφαλοι μπορουν να επικοινωνουν, εστω μερικες φορες ατελως, με το εργαλειο της γλωσσας. Απο κει και περα αρχιζουν οι εκλεπτυνσεις, οι οποιες μπορουν βεβαια να ειναι ιδιαιτερα καιριες σε οτι αφορα στο περιεχομενο και στα αποτελεσματα της επικοινωνιας. Αν μας εκρινε ομως ενας σκυλος π.χ θα μας χαρακτηριζε ως τρομερα κακομαθημενους. Ο καημενος προσπαθει να μεταδοσει οσα νοηματα μπορει, μεσω κινησεων της ουρας και του σωματος, διαφοροποιησεων των γρυλισματων του, κλπ και εχει απεναντι του οντα που μπορουν να διαχειριζονται αφηρημενες εννοιες μεσω ηχων που βγαζουν με το στομα τους !  Θα ειχε δικηο λοιπον να μας θεωρησει ως κακομαθημενους.