Αυτό που νιώθω σήμερα, 16 Νοεμβρίου του 2012, περιστοιχισμένος από φασίστες που μαχαιρώνουν, ανθρωποφύλακες που βασανίζουν, πραίτορες μιας αυταρχικής εξουσίας και Πόντιους Πιλάτους που δεν θέλουν να λερώσουν τα χέρια τους με το έγκλημα που συντελείται παντού γύρω μας συνοψίζεται σε ένα τακ-τακ. Συνοψίζεται στην τρεμάμενη φωνή του Καλογιάννη που τραγουδάει «μες στις καρδιές μας αρχινά το πανηγύρι..». Σ'αυτές τις μέρες του ζόφου η σκέψη και το συναίσθημα γίνονται ένα και επιστρέφουν στο τόσο κοντινό χθες που γίνεται ένα νέο φωτεινό σήμερα. Οι δρόμοι έξω φωνάζουν τους στίχους του Θεοδωράκη: «σήμερα εσύ, αύριο εγώ... βαστάω γερά, κρατάω γερά».
Κωνσταντίνος Μαργιόλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου