Πέθανε ο ιδρυτής και μαέστρος της Ορχήστρας Νυκτών Εγχόρδων Πάτρας Θανάσης Τσιπινάκης. Και επειδή δεν είπαμε μια καλή κουβέντα όσο ζούσε, ας την πούμε τώρα που έφυγε. Γιατί όλοι όσοι αγαπούν την ελληνική μουσική οφείλουν ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον άνθρωπο που οργάνωσε, ενέπνευσε και τροφοδότησε με τις γνώσεις και το μεράκι του μία ορχήστρα - πρότυπο στην Ελλάδα. Η Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων άνοιξε νέους δρόμους στον ελληνικό ήχο, συνδέοντας έναν παρελθοντικό ρομαντισμό με έναν πειστικό πειραματισμό, και όλα αυτά υπό τον γλυκύτατο ήχο του μαντολίνου. Δεν είναι εύκολο το όργανο αυτό, ούτε προσφέρεται για εντυπωσιασμούς - μικρή η διάρκεια του ήχου του, και άρα εξαιρετικά δύσκολο το "γέμισμα" του χώρου και του ηχείου. Κι όμως, χάρη στην ορχήστρα αυτή βάλαμε το μαντολίνο στο CD player, το ακούσαμε ζωντανά, το αγαπήσαμε. Χωρίς στείρες προσκολλήσεις στην παράδοση, χωρίς προκαταλήψεις, η ορχήστρα και ο διευθυντής της μας έμαθαν να ακούμε μουσική αξεκομπλεξάριστα. Μας χάρισαν νυχτερινές περιπλανήσεις στο χειμαρρώδες συναίσθημα, μας θύμισαν την ιταλική μας καταγωγή, μας θύμισαν και τη σμυρνέικη, μας έβγαλαν στο δρόμο για καντάδα, μας τάισαν με όνειρο και φαντασία. Μιλάμε για μία ορχήστρα πλουραλιστική, πολυδιάστατη, χάρη στην οποία ακούσαμε έναν Λάγιο, έναν Ανδρέου και έναν Μαυρουδή αλλιώς, αλλά κι έναν Πιοβάνι, κι έναν Τσιτσάνη, και τις ζακυνθινές μας σερενάτες! Δεν προσκολλήθηκε σε κάποιον συνθέτη, δεν λειτούργησε με προστάτες, δεν έγινε δημοσιοϋπαλληλικό φέουδο, παρά αποτέλεσε με συνέπεια ένα παράθυρο ανοιχτό στη λιακάδα ενός πρωτόγνωρα τρυφερού ήχου - του ήχου της.
Άραγε να ήταν εύκολο το στήσιμο μιας τέτοιας ορχήστρας; Να πώς περιγράφει ο ίδιος ο Τσιπινάκης το ιστορικό της μεθοδικής του προσπάθειάς (από την ιστοσελίδα www.psopatras.gr)
"Δημιουργήσαμε την Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων τον Ιούνιο του 1985 επειδή πιστεύαμε στις τεχνικές και ηχητικές δυνατότητες ενός τέτοιου μουσικού συνόλου. Από την αρχή αντιμετωπίσαμε δυσκολία στην εξεύρεση μελών για τη στελέχωση της ορχήστρας, τη δυσπιστία του κοινού αλλά και των μουσικών ως προς τα αποτελέσματα και τη μουσική αξία μιας τέτοιας προσπάθειας. Γι' αυτό το λόγο ιεραρχώντας τους στόχους μας αποφασίσαμε να δουλέψουμε στις εξής κατευθύνσεις:
1. Δημιουργία σχολής μαντολίνου απ' όπου θα εξασφαλίζαμε εκτελεστές του οργάνου και μέλη της ορχήστρας.
2. Συναυλίες στην Πάτρα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας όπου θα προσπαθούσαμε να επιβάλουμε τις απόψεις μας για το κλασικό ρεπερτόριο και παραμερίζοντας τα έργα που θα έδιναν την εντύπωση ενός φολκλόρ συγκροτήματος και θα αναπαρήγαγαν την μέχρι σήμερα παρουσιαζόμενη μουσική άποψη στη χώρα μας γι' αυτό το μουσικό σχήμα.
3. Υποστήριξη από κέντρα μαντολίνου άλλων χωρών, απ' όπου θα εξασφαλίζαμε γνώσεις για τις σύγχρονες εξελίξεις στην τεχνική του μαντολίνου, σύγχρονο ρεπερτόριο και δισκογραφία.
4. Επαφές με σύγχρονους Έλληνες συνθέτες ζητώντας τους να γράψουν έργα για ορχήστρα νυκτών εγχόρδων, γνωρίζοντας ότι μ' αυτό τον τρόπο θα προκαλέσουμε το ενδιαφέρον του μουσικού κόσμου.
5. Δισκογραφία εφ' όσον είχαμε έργα σύγχρονων Ελλήνων συνθετών.
6. Επαφές με ορχήστρες του εξωτερικού προκειμένου να δώσουμε συναυλίες σ' άλλες χώρες, κίνηση που θα μας έδινε καινούργιες εμπειρίες.
Ανταποκρίθηκε η Ορχήστρα στις προσδοκίες και στην αποστολή της; Αναμφίβολα ναι. Γι' αυτό και δεν ταιριάζει χρόνος αόριστος, παρά την απώλεια του αρχηγού της. Η ορχήστρα ζει, δημιουργεί και μακάρι να συνεχίσει τη θαυμαστή πορεία της σε δύσκολους καιρούς, τιμώντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο τη μνήμη του Θανάση Τσιπινάκη. ηρ.οικ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου