Μιχάλης Γρηγορίου: "Βίος Παράλληλος" (18)

ΒΙΟΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΣ

Ανέκδοτες ημερολογιακές σημειώσεις του συνθέτη Μιχάλη Γρηγορίου

Ενότητα: "Εσυ, ο χρονος, ο θανατος κι’ εγω"

Επεισόδιο 18ο

Σαββατο 28/8/2010

Σημειωνω προς μελλοντικη σκεψη :

Με τον ιδιο τροπο που ενας μεσος ανθρωπος δυσκολευεται να παρακολουθησει και να κατανοησει συνθετους συλλογισμους που διατυπωνονται με γλωσσικα συνθετους τροπους, ετσι κι’ ενας μεσος ακροατης δυσκολευεται να παρακολουθησει και να ταυτιστει με μορφες μουσικης που απαιτουν μια γυμνασμενη αντιληψη, ικανη να κανει συσχετισμους αναμεσα στις μουσικες μορφολογικες ενοτητες. Ο μεσος ανθρωπος εχει διδαχτει να σκεφτεται και να εκφραζεται με συμπυκνωμενους κωδικες, ετσι, δυσκολευεται εξ’ ισου με τις πολλες παρενθετικες προτασεις, οσο και με τις πολλες αρμονικες παρενθετικες προτασεις. Οσο δυσκολο του ειναι να παρακολουθησει ενα θεωρητικο δοκιμιο που βασιζεται σε μια εκτεταμμενη διαδοχη λογικων επιχειρηματων και συμπερασματων, αλλο τοσο δυσκολο του ειναι να παρακολουθησει ενα μουσικο εργο που βασιζεται σε μια διαδοχη αρμονικων σχεσεων και συναισθηματικων ποιοτητων. Αυτο σχετιζεται αμεσα και με την εκγυμναση της short term memory. O μεσος ανθρωπος εχει περιορισμενη RAM.

Ο “καλλιεργημενος” ανθρωπος συχνα δεν εχει αναπτυξει καποιες ιδιαιτερες αντιληπτικες ικανοτητες. Εχει αναπτυξει απλως καποιους υψηλωτερους βαθμους ανοχης και υπομονης απεναντι σε πραγματα που δεν τα πολυκαταλαβαινει, γιατι με τον τροπο αυτο νοιωθει πως αντλει μεγαλυτερο κοινωνικο κυρος, στα πλαισια της ιδεολογικης λειτουργιας του γουστου. Η κουραση του αντισταθμιζεται απο την κοινωνικη ξιπασια, οπως παληα καποιες γυναικες φορουσαν στενους κορσεδες για να δειχνουν πιο λεπτες και επιθυμητες. Τουτο ισχυει εξισου για μορφες μουσικης, οσο και για μορφες θεωρητικων αναλυσεων. Και στις δυο περιπτωσεις ο ψευτοκαλλιεργημενος μπορει να μην καταλαβαινει σχεδον τιποτα, ηδονιζεται ομως απο την αισθηση της συμμετοχης του σε καποιες επιλεκτες ομαδες ελιτ.

Πολυ συχνα ομως οι λογοι για τους οποιους ενας καλοπιστος ανθρωπος δεν καταλαβαινει σχεδον τιποτα δεν οφειλονται σε δικηα του αδυναμια, αλλα σε μια σκοπιμη ξιπασια του καλλιτεχνη ή του διανοουμενου ο οποιος, με το να γινεται στριφνος και ακαταλαβιστικος θελει να επιδειξει τις δικες του ικανοτητες και γνωσεις, σε βαρος του αποδεκτη στον οποιον υποτιθεται οτι απευθυνεται. Στις περιπτωσεις αυτες ο στοχος του καλλιτεχνη ή του διανοουμενου δεν ειναι να μεταδοσει στον αλλον, με καλοπιστο τροπο, καποια πραγματα, αλλα να διασφαλισει και να τονισει το δικο του κυρος. Η προθεση του εμπεριεχει εξ’ αρχης ενα βαθμο κακοπιστιας.

Και λοιπον ;  Οσες και οποιες κι’ αν ειναι οι “ενδιαφερουσες” συνειδητοποιησεις και διανοητικες “κατακτησεις” που εχω συσσωρευσει στη διαρκεια των χρονων, ολες τους προκειται να εξατμιστουν μολις πεθανω. Ισως μερικες απ’ αυτες επιβιωσουν για λιγο μεσα απο τη μουσικη και τα κειμενα που θα εχω αφησει πισω μου. Τωρα, αν τουτες οι πνευματικες συσσωρευσεις  θα μπορουσαν να παρομοιαστουν με τα κοραλιογενη νησια ή, με τα νησια που δημιουργηθηκαν απο guano, δηλαδη απο τα σκατα των γλαρων, ειναι κατι που δεν θα το μαθω ποτε!