Αποκλειστικό: Νέες τρυφερές φωτογραφίες της παλιάς Αθήνας

Τέλη του '60 κι εδώ βλέπετε ρομαντικές σκηνές από τη ζωή κάποιων Αθηναίων που λείπουν σε ταξίδι για δουλειές στη Γερμανία. Ζουν τέσσερις-τέσσερις στο δωμάτιο, λέγονται γκασταρμπάιτερς, και στέλνουν χρήματα στους συγγενείς τους ώστε να συνεχίσουν να ζουν στην ρομαντική παλιά Αθήνα, μη χάσουν. Αχ αυτή η μαγική δεκαετία, όπου οι μετανάστες ήταν μόνο περήφανοι Έλληνες και όχι άπλυτοι ξένοι, τι όμορφα που ήταν τότε!

Πατάμε rewind και συνεχίζουμε! Τι όμορφα που ήταν τότε, κοντά στη φύση, ένα όνειρο, μία απόλαυση δροσιάς και νέου Παρθενώνα. Η παλιά Αθήνα του '50 έφτανε μέχρι το Λαύριο κι ακόμα παραπέρα, ως τη Μακρόνησο. Εκεί υπήρχαν οργανωμένα κάμπινγκ, όπου οι Αθηναίοι ξεκουράζονταν κάτω από το φως του φεγγαριού μετά από μία χαλαρωτική μέρα ηλιοθεραπείας στην παραλία. Είχαν και νεροτσουλήθρες, και έφευγαν οι λουόμενοι μέσα σε σακιά με γάτες από τα βράχια στο βυθό... μπλουμ!

Αλλά και το κέντρο της παλιάς Αθήνας ήταν άλλο πράγμα, μια μαγεία! Ο κόσμος ένιωθε ασφάλεια και έβγαινε να περπατήσει στο κέντρο, να κάνει τη βόλτα και τα ψώνια του, να μυρίσει το γιασεμί από τις αυλές. Αδιάψευστος μάρτυρας αυτή η φωτογραφία όπου χαρούμενοι νέοι κουβεντιάζουν και τραγουδούν στο δρόμο, Ιούλιος του '65 θαρρώ, κάτω από το φανταχτερό αθηναϊκό ήλιο. Τώρα, για μπάνιο στο Φλοίσβο πάνε, στην κηδεία του Σωτήρη Πέτρουλα πάνε, θα σας γελάσω...

Δεκαετία του '60 και η παλιά Αθήνα γίνεται σαν καινούργια, γεμάτη αντιπαροχή και πολυκατοικίες. Τι ρομαντικό, οι εργάτες στέκονται μπροστά στο φακό και ανακατεύουν το τσιμέντο ...αυτές ήταν εποχές! Με τον εθνάρχη μας, τον Καραμανλή μας και τους νόμους του, που μετέτρεψαν την ωραιότερη πόλη του κόσμου σε εφιάλτη. Αντιπαροχή και πανωσήκωμα και τα μυαλά στα κάγκελα. Δυστυχώς για όλους μας, το παρόν γεννιέται στο παρελθόν και άρα δεν μπορούμε με τίποτα να ξεχωρίσουμε ανάμεσα στο καλό παρελθόν και στο κακό παρόν, γιατί το ένα γέννησε το άλλο - ό,τι κι αν σου λένε. Αλλά ξέχασα, εδώ μιλάμε για την παλιά Αθήνα, για τρυφερότητα και νοσταλγία, για μικροαστικές ονειρώξεις και κακόγουστα χρυσαυγίτικα βιντεάκια, για την ιστορία στρογγυλεμένη και ανιστόρητη. Εδώ μιλάμε για το ξεδοντιασμένο ρομαντισμό που πουλιέται σαν τα καρπούζια, με το κιλό, και για τον αυτισμό των un-social και anti-social media που φροντίζουν να διασπείρουν την ηλιθιότητα σαν επιδημία. Πάρε κι εσύ τη δόση σου από το πνευματικό μικροαστέξ, κάνε κι εσύ like στη νοσταλγία του ανύπαρκτου τίποτα, νιώσε κι εσύ το ρίγος συγκίνησης για την παλιά Αθήνα που φρόντισαμε να κάνουμε σαν τα μούτρα μας κι αυτή εμάς σαν τα δικά της.

ηρ.οικ.