Επικήδειος λόγος για τον Γιώργο Ε. Παπαδάκη
Γιώργο… εδώ
είμαστε… δίπλα σου. Για να σε συντροφεύει στο ταξίδι η αδελφική αγάπη των φίλων
σου. Αυτή η αγάπη που γνωρίζω πως ήταν πάντα για σένα πηγή ζωής. Συναισθηματικά
και ηθικά στηρίχτηκες, έζησες και δημιούργησες με τους φίλους σου σε μια εποχή
συναισθηματικής άνοιξης και συλλογικής δουλειάς. Ελεύθερο Θέατρο, Σινετίκ και
Παρασκήνιο. Εποχή που ο ένας φίλος καθρεφτιζόταν στον άλλον. Κι εσύ πάντα
πρωταγωνιστούσες. Το άλσος Παγκρατίου που έπαιζε το Ελεύθερο Θέατρο μου
φαίνεται τώρα σαν τόπος υπερουράνιος. Το ίδιο και η νυχθημερόν ολόφωτη Σινετίκ
που ξενυχτούσε κάνοντας δημιουργία κάτι σαν παιχνίδι. Που να φανταζόμουν τότε
που ήμασταν τόσο νέοι, σχεδόν παιδιά, πως θα ‘ρθει η ώρα να σου διαβάσω τον
επικήδειο.
Ανήκεις στον καιρό των Ελλήνων, των
σπουδαίων Ελλήνων. Πραγματοποίησες με το έργο σου το αίτημα της σύγχρονης
Ελλάδας που είναι η σύνθεση της παράδοσης με την ευαισθησία της εποχής μας. Σε
θυμάμαι πώς δούλευες στο "Μια ζωή Γκόλφω", πόσο σύγχρονος ήσουν και
ταυτοχρόνως πόσο βαθύς γνώστης της μουσικής παράδοσης. Σ’ έχω ζήσει εκατοντάδες
φορές στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση, στο θέατρο και κυρίως στις
κινηματογραφικές ταινίες να αναζητάς την ψυχή του κάθε πλάνου για να δώσεις
ρυθμό και μουσικά χρώματα γεμάτα γνώση και ευαισθησία. Η συμμετοχή σου στην
προσπάθεια του νεώτερου κινηματογράφου υπήρξε καθοριστική. Θυμάμαι τη μουσική
σου στις ταινίες της Τώνιας, της Φρίντας, του Θανάση, του Φώτου και δεκάδων
άλλων σκηνοθετών.
Είχα την τύχη να μου γράψεις μουσική και στις τέσσερις δικές
μου ταινίες. Τι αξέχαστες ώρες στο μοντάζ και στο στούντιο ηχοληψίας! Οι ταινίες
είναι τόσο δεμένες με τη μουσική σου που χωρίς αυτήν φαίνονται άδειες. Θυμάμαι
τι μου έλεγες: η μουσική στον κινηματογράφο δεν πρέπει να είναι υπόκρουση,
είναι κρούση, όπως όλα τα εκφραστικά της στοιχεία, το φως, το χρώμα, τα
πρόσωπα, η φωνή, η δράση. Τέτοιο κύρος, τέτοια συμμετοχή διεκδικούσες για την
τέχνη σου. Από τότε είχες κατανοήσει εκφραστικούς τρόπους που μπήκαν πολύ
αργότερα στην προβληματική μας για τον κινηματογράφο. Τώρα που δεν εμποδίζει η
σεμνότητά σου και το ήθος σου είμαι σίγουρος πως θα αναδειχθεί όλη η δουλειά
σου στο θέατρο, στον κινηματογράφο αλλά και το έργο σου στον τομέα των
μουσικολογικών μελετών.
Αρρώστησες όταν παράλληλα μπήκε στη ζωή σου
το βλαστάρι σου, η Μυρτούλα. Κι έδωσες για περισσότερα από έξι χρόνια την
σκληρή μάχη να κρατηθείς στη ζωή για εκείνην. Η Ελευθερία η γυναίκα σου έχει τη
δύναμη, την εγκαρτέρηση και την σοφία να τη στηρίξει γιατί γνωρίζει πώς οι
άνθρωποι είναι ζωντανοί όχι μόνον όταν ανασαίνουν αλλά και όταν είναι στην ψυχή
μας με τα λόγια τους και το έργο τους.
Γιώργο…όταν κι εμείς αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις
θα σ’ αναζητώ στον ουρανό. Ποιος ξέρει μπορεί να είμαστε και τότε νέοι, όπως
όταν πρωτογνωριστήκαμε.
Λάκης Παπαστάθης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου